Reisverhaal «Banteay Srei & De Banteay Samre, vaarwel Cambodja»

Siem Reap, Cambodja | Cambodja | 0 Reacties 21 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 01 November 2016

21 oktober, vrijdag, Banteay Srei & De Banteay Samre, vaarwel Cambodja

Een rit met de tuktuk is wel de beste manier om de steden in Cambodja te bekijken. In een rustig tempo zie je alles prima. Siem Reap stad ligt vrij snel achter ons.

De tweebaansweg is geflankeerd door traditionele houten paalwoningen met de gebruikelijke handeltjes ervoor. Kleine brommers vervoeren grote vrachten of drie vier mensen tegelijk. De omliggende akkers staan vol hoog opgroeiende rijst, binnenkort klaar om te worden geoogst. Af en toe zie je luie buffels in modderpoelen. Het is een prachtig vlak akkerland, onderverdeeld in speelse percelen en hier en daar getooid met kleine groepjes kokosbomen.

We naderen de Banteay Srei-tempel, gebouwd rond 960 na Chr. en pas honderd jaar geleden herontdekt. Het oerwoud heeft de tempel eeuwen ongemoeid gelaten. Hij is beroemd om zijn in steen gehouwen wandversieringen, de mooiste van de Khmer-architectuur. Wat het voor mij opmerkelijk maakt is de frisheid die het uitstraalt door de oranje-roze kleur van de steen. Banteay Srei heeft niet de somberheid of zwaarmoedigheid van andere tempels maar wordt door haar elegantie en detaillering de 'vrouwentempel' genoemd. We kunnen ook alles rustig bewonderen, hier zijn heel wat minder toeristen. De meesten kopen een 1-daags inkomticket en reizen weer door. Die bezoeken dan deze meer afgelegen plaatsen niet. Wij kozen voor een pas voor 3 dagen om meer te zien dan alleen maar 'de hoogtepunten'. Daardoor verkennen we heel wat meer van de streek, rijden door kleine dorpen en vangen zo een glimp op van het dagelijks leven.

Het is opnieuw een hele mooie rit op weg naar naar ons laatste tempelbezoek! De Banteay Samre-tempel is door Suryavarman II gebouwd in de 12e eeuw, 200 jaar later dan de vorige. Het is een Hindoetempel die de typerende Angkor Wat stijl laat zien. Deze is vooral beroemd om zijn basreliëfs van Vishnoe als schepper van de wereld en beschermer van het heelal. Het zijn gecompliceerde, oeroude verhalen voorgesteld in sierlijke afbeeldingen. Maar de veelheid aan tempels begint te wegen, mijn aandacht verslapt, ik kan me niet meer concentreren. Het is tijd om af te ronden, de geschiedenis te laten rusten. Ik wil het leven van de mensen hier en nu weer in me opnemen.

We blijven nog een paar dagen in Siem Reap, in een heel moderne vakantiewoning: villa Ni Say. De Belgische eigenaars hebben de zorg ervan toevertrouwd aan Tommy die hier toezicht houdt. Van hieruit is het maar een paar minuten naar het centrum van de stad. Uitgaan doen we niet, we verplaatsen ons alleen om wat inkopen te doen. Wat willen we nog meer: hier hebben we alle luxe, alle comfort en rust die men maar kan dromen.

Tommy is ondertussen voortdurend bezig met de organisatie van verschillende projecten waaronder ook de controle op een uitbreiding van het hotel. Enthousiast laat hij ons alles zien. Er werken hier ook heel wat vrouwen. Dat is, net als in de wegenbouw, heel gebruikelijk. Het zijn behalve Cambodjanen ook vaak gastarbeiders uit aangrenzende landen. Ze wonen en werken op de werf, vaak in niet meer dan een soort tent gemaakt uit oude lappen of zeildoek.

Overmorgen keren we terug naar Kulala Lumpur, Maleisië, om bij Susie de rest van onze bagage op te halen en door te reizen naar Indonesië. Ik heb helemaal geen zin Cambodja te verlaten. Ik moest me in het begin serieus aanpassen aan de hoge vochtigheid maar ik hou van het mooie landschap, de gemoedelijke sfeer, de toch wat gesloten vriendelijkheid van haar inwoners. Ze laten zich niet kennen. Dat zal moeilijk zijn als je met hen moet onderhandelen maar wij zijn met vakantie. Dan is uiteraard alles makkelijker.

En wie weet, misschien komen we wel eens terug.