Reisverhaal «Aankomen in Japan: Tokyo»

Tokyo | Japan | 0 Reacties 16 Juli 2016 - Laatste Aanpassing 10 Augustus 2016

Zondag, 16 juli, halfzeven in de ochtend, Shanghai. We staan met onze bagage klaar om door de plenzende regen naar de metro te stappen. Te dichtbij voor een taxi. Maar de bui verdwijnt snel en we komen vrijwel droog aan. Een regenbui zou ons niet echt deren: we zijn blij verder te trekken.

Na ongeveer een uur sporen komen we aan op de luchthaven waar het wel zeer druk is. We hebben nog 2 uur om in te checken, de douane te passeren en de bagagecontrole. Daar blijft geen minuut van over! We vliegen met Delta Airlines, brede zetels en veel beenruimte zijn een uitzondering geworden maar hier bestaat dit nog. Ook de bediening is vriendelijk en goed. Met als kers op de taart een mooi filmaanbod waaronder Carol, met Cate Blanchett. Cathy is al van voor we opstijgen in de wolken!

Rusland en Mongolië laten nog altijd goede herinneringen na. China moeten we nog even laten bezinken en Japan ligt voor onze voeten. We zijn er absoluut klaar voor.

Al van bij aankomst in de luchthaven van Tokio valt de netheid en discipline op. Zelfs het geluid is anders: de mensen praten opvallend stiller. We zullen ons waarschijnlijk snel thuis voelen in dit geciviliseerde land.

Om de regeling van de treinen te begrijpen heb je tijd nodig. Er zijn veel maatschappijen met telkens verschillende mogelijkheden en prijsopties. Maar aan de infobalie worden we vriendelijk geholpen om de juiste trein en aansluitingen te vinden naar ons verblijf. Het is een mooie rit doorheen een groen land met kleine goed onderhouden huizen. De bouwstijl is helemaal verschillend met deze in China. Wel logisch. Het is duidelijk een andere cultuur. Ook de landbouw verschilt. Hier zijn de percelen veel kleiner, gevarieerder in gewassen ook. En pas naarmate we de grootstad naderen komt de hoogbouw. Maar nooit torenhoog, ik denk dat alles binnen de twintig, maximum dertig verdiepingen blijft. We stappen uit aan de noordelijke kant van Tokyo. Daar hebben we via Air-bnb een kleine huisje gehuurd. We willen 5 nachten blijven. Bij het verlaten van het treinstation stappen we in de richting die de verhuurster ons heeft gegeven maar haar aanduidingen zijn te summier en helemaal niet volledig. Dus keren we op onze stappen terug en laten ons door een taxi de korte afstand voeren. De chauffeur zit netjes in pak en de autostoelen hebben witte gehaakte kleedjes. Alle taxi's hier zien er zo uit en de oude auto's blinken alsof ze pas in de was zijn gezet. Maar ook hij kan het juiste adres niet vinden. Een alerte buurtbewoner kan ons echter helpen en we staan snel aan ons 'peperkoeken huizeke'. We pakken wat uit en samen met de verhuurster stappen we weer naar het station. Nu om boodschappen te doen en er op toe te zien hoe we in deze kleine wirwar van straatjes ons verblijf kunnen terugvinden. De buurt is als het ware heel precies opgemeten. Alles heeft een exacte plaats tussen de kleine vrijstaande woningen. Soms is er geen meter ruimte tussen 2 aanpalende huizen maar dat belemmert hen niet grote ramen te hebben. Auto's staan op de millimeter geparkeerd op de kleine opritten, je krijgt er je hand nog niet tussen. En op de overgebleven plaatsjes staan ontelbare bloempotten.

Op de terugweg gaan we binnen in een piepklein eethuisje waar ze brochettes van kip verkopen. We eten er een paar maar je betaalt zelfs behoorlijk wat voor een saté met gegrild kippenvel. De weinige klanten die er zijn laten ons proeven van de sake, ze hebben het grootste plezier met ons. Het is de eerste die we drinken, hij heeft een hele zachte smaak. Als we afrekenen staat hij wel op onze rekening!

Nu onze slaap zien te vinden. Ons verblijf ligt pal aan de spoorlijn: daar passeren per minuut zeker 3, 4 treinen... . Ik zal morgen wel eens natellen hoeveel het er zijn... .

Zondag 17 juli

Gelukkig rijden de treinen niet 's nachts. De eerste passeert pas rond 5.30 u maar dan is er geen houden meer aan. Dus van dan af is het af en toe nog eens indommelen. Ik ga rond acht uur naar beneden. Koffie zetten, tanden poetsen. Ik sta nog maar pas in de mini badkamer en denk dat het plafond naar beneden komt. Een enorm gerammel, ik sta even wankel op mijn benen. Ik hoor Cathy van boven roepen: aardbeving! Ze weet niet wat te doen. Het steile trapje af of boven blijven. Ze kiest voor het laatste. Ondertussen kijk ik door het keukenraam naar de spoorlijn, er passeert net een trein. Maar het is onmogelijk dat die zo een herrie veroorzaakt. Wanneer Cathy een minuut of zo later naar beneden komt is ze helemaal aangedaan. Boven moet het geschommel en de trillingen veel beter voelbaar geweest zijn. We hebben toch een paar koffie's nodig om te bekomen. Was dat nu echt een aardbeving?

Een goed uur later vertrekken we met de trein naar de binnenstad. En zoals gisteren is alles en iedereen rustig. Net wanneer we dicht bij de plaats van bestemming komen komt een mededeling op het infobord in de treinwagon waarop staat dat de trein terugkeert vanwege hinder door een aardbeving! Cathy heeft dat dus juist ingeschat.

In het eerstvolgende station veranderen we van lijn en komen met een extra uur sporen aan in Natka-Meguro Station.

Cathy heeft na lang zoeken een goede site gevonden waar ze veel inspiratie over Japan kan opvissen: Boutique Japan. Zo komen we dus hier terecht: Naka-Meguro district. We ontdekken meteen een gekende 'ramen' shop: ramen of miso-soep is een bouillon die op verschillende manieren wordt geserveerd. We moéten dat dus proeven en inderdaad, met de noedels, fijne kruiden en vlees erin smaakt dat prima. Een uitstekende maaltijdsoep. Weer energie opgedaan om verder te stappen en we komen bij verzorgde koffiehuizen en boetiekjes. Allemaal in heel kleine huizen aan een kanaal omzoomd met kersenbomen. De omgeving is bij de toeristen niet zo bekend maar wordt druk bezocht door de mensen uit Tokio zelf die hier de drukte van de stad kunnen ontlopen. Hier is ook een mini boekhandel gespecialiseerd in tweedehands kunstboeken die niet meer in druk zijn: Cow Books. Voor Jaky dit wondermooie fotoboek: Worlds in a Small Room van Irving Penn. Deze boekwinkel is de moeite waard. Ik zou zo enkele exemplaren in mijn kast willen.

We struinen verder naar Daikanyama, een ander district in de buurt. Deze wijk is nieuwer, de prachtige winkels groter. De architectuur speels, licht, stijlvol. Er zijn veel interieurwinkels en die mogen er zijn! Net als Scandinavië is ook Japan trendsetter op dat gebied. Hier kan inspiratie worden opgedaan. Vlakbij komen we bij een paar imposante gebouwen, ontworpen door Klein - Dytham, een befaamd architectenbureau. Er is een boekhandel in ondergebracht, dat valt niet uit te leggen: hier ontbreekt werkelijk geen enkel boek i.v. met architectuur, mode, design. Zowel Japans- als Engelstalig. Uren kun je hier doorbrengen. Met in de verschillende afdelingen zitruimte genoeg om in de boeken te bladeren en er zelfs een koffie bij te drinken. Cathy en ik lopen al de hele tijd Oh en Ah, en 'heb je dat gezien...' te zeggen. En kijk: Luc Tuymans. En Louise Bourgeois. En Michaël Borremans. En... . En mocht het in aanbouw zijnde mediahuis De Krook in Gent ook maar zo worden.

Het is ondertussen donker, we zijn moe, we moeten nog terug sporen naar huis. Maar Japan ligt bij ons nu al in de bovenste lade. Wie weet wat zullen we morgen ontdekken!