Reisverhaal «Kurashiki - Takamatsu - Naoshima»

Takamatsu | Japan | 0 Reacties 04 Augustus 2016 - Laatste Aanpassing 24 Januari 2017

Kurashiki - Takamatsu - Naoshima

2 augustus, dinsdag, naar Kurashiki

Het is al bijna middag als we - enigszins met spijt - Kyoto verlaten om Japan meer westwaarts te verkennen. In Kurashiki hebben we een hotelkamer gevonden. Morgen is het maar een uurtje reizen met de trein naar Naochima. Daar willen we persé naartoe.

Het hotel is een groot, ietwat verouderd complex en ligt juist naast een pretpark, err zijn er in deze omgeving verschillende, de mensen hier houden daarvan. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een grote kamer, Japanse stijl. Dus weer eens slapen op een futon. Wanneer we op zoek gaan naar de onsen (badhuis) lijkt het erop dat we de enige 'blanken' zijn. Bekijks hebben we genoeg. Maar eerst eten. En het is helemaal in de stijl waar we van houden: allemaal kleine schaaltjes met zeer uiteenlopende smaken. De vis kunnen we rauw eten of op een gietijzeren plaatje even bakken. We genieten van het eten, de bediening én het mooie uitzicht. Straks kunnen we bekomen in het badhuis maar we gaan eerst naar de lobby. Om 8 uur begint een optreden met taiko's. Deze grote trommels maken een diep, lang nazinderend geluid en het vraagt kracht en behendigheid om ze te bespelen. Dat kan het beste worden geïllustreerd door een paar liefhebbers uit het publiek te vragen. Ik voel nattigheid en begin zo een beetje nietsvermoedend naar het plafond te staren. Maar Cathy heeft prijs en weigeren is wel heel erg onbeleefd. Maar ze doet dat met verve! Én met de glimlach. Haar ritme is ok en haar slagen sterk genoeg om de drum 'te laten zingen'. En of ik er plezier in heb, het is het kijken waard. Dan gaan de lichten uit, de echte drummers komen gemaskerd en in een fluoriserend pak tevoorschijn. De slagen volgen mekaar bliksemsnel op. Het geluid is oorverdovend. Het is een kort maar prachtig spektakel.

Buiten, in de onsen, zitten we met ons tweeën onder de nachtelijke hemel in het zalige warme water. Wat een dag.

3 augustus, woensdag. Takamatsu

Met de trein reizen we vanuit Kurashiki naar Udo. Daar nemen we de ferry naar het veelbelovende kunsten-eiland Naoshima, vooral gekend voor hedendaagse kunst. De overtocht duurt maar een twintigtal minuten, het grote schip laveert behendig tussen de ontelbare kleine eilandjes door. De zeebries geeft een aangename verkoeling maar het overgrote deel van de passagiers kiest ervoor binnen tv te kijken. We zijn razend benieuwd naar wat we te zien zullen krijgen, onze verwachtingen zijn hoog gespannen. We geven onze bagage in bewaring bij de haven en vertrekken met de lokale bus naar het startpunt van ons doel: The Benesse House. Dit is een museum gebouwd door de Japanse architect Ando Tadao in een minimalistische stijl. De verschillende gebouwen zijn helemaal geïntegreerd in de fantastisch mooie omgeving. Niet alleen is het een museum maar ook een hotel en spa. De gasten die hier logeren hebben dan wel dag en nacht toegang tot de musea. Dat valt duidelijk niet in ons budget dus zijn we al heel tevreden hier een paar uur te kunnen doorbrengen. Het museum zelf is al een kunstwerk op zich. De collectie is niet groot maar het is een bijzonder mooie wandeling doorheen de verschillende ruimtes. Er is een constante wisselwerking tussen binnen en buiten, architectuur en natuur, kunstwerk en toeschouwer. We maken twee maal dezelfde wandeling doorheen het museum, het is moeilijk je er van los te maken, zó mooi. Kijk maar naar de foto's, je ziet dat dit niet het eerste het beste museum is. Ook buiten, geïntegreerd in de natuur, zijn veel beeldhouwwerken te zien. De omgeving hier is uitzonderlijk mooi. Morgen bezoeken we de andere twee musea van Ando Tadao. We zijn al benieuwd. 

Voor de terugweg nemen we een andere traject met de ferry, nu rechtstreeks van Naoshima naar Takamatsu op het eiland Shikoku. Dit eiland is ook gekend om zijn route langsheen de 88 zentempels en -kloosters. Naast Santiago de Compostella mogen zij deze route ook officieel als 'pelgrimsroute' benoemen. We hadden het plan om een deel van deze route af te leggen. Maar het is hoog seizoen en de slaapplaatsen zijn beperkt. We hebben ons plan met spijt opgeborgen maar zijn super content met wat de kunst ons heeft gebracht vandaag. Ons nieuw verblijf, JR Station hotel in Takamatsu, ligt vlak bij de haven. Ideaal om morgen opnieuw uit te varen naar het kunsten eiland. Bij aankomst krijgen we een welkomstdrankjes aangeboden en daar genieten we van op de 25ste verdieping bij een mooi uitzicht en een vallende avond. Gezondheid!

4 augustus, donderdag.  Opnieuw naar Naoshima

We varen terug naar Naoshima om het Chichu Art Museum en het Lee Ufan museum te bezoeken.

Het eerste museum, bijna volledig onder de grond gebouwd, is misschien wel het mooiste museum van de wereld. Veel folders spreken in superlatieven maar dit hier geloof ik wel. Net voor de ingang is een kleine maar zeer mooi aangelegde vijver met een grote diversiteit aan planten. De kleuren zijn prachtig, er zijn ook veel soorten waterplanten. Mij doet het denken aan Monet en het blijkt ook te kloppen: deze tuin is een eerbetoon aan deze fantastische schilder. We hebben onze picknick mee en dit is wel dé perfecte om daarvan te genieten.

Voor mij is het onmogelijk the Chichu Art Museum te beschrijven, je moet er middenin staan om het aan te voelen. Nóg mooier dan het museum dat we gisteren hebben bezocht en zo goed als volledig onder de grond gebouwd! Foto's nemen mag hier in geen geval maar ik ben er zeker van dat wat we te zien krijgen in ons geheugen gegrift blijft. Beneden hangen vijf werken van Claude Monet. De zaal is zo ontworpen dat de reusachtige werken optimaal tot hun recht komen. De andere voorstellingen zijn gemaakt door hedendaagse kunstenaars, in samenspraak met de architect. Walter De Maria ("Time/Timeless/No Time") en James Turrell ("Open Sky" room) spreken het meest tot de verbeelding. Echt kippenvel! Ik ben helemaal overdonderd door de emoties die kunst kan opwekken. Als je zin hebt moet je daar maar eens iets over opzoeken. Voor dit museum alleen al zou je de reis naar Japan moeten maken!

Het derde, the Lee Ufan museum, is gebouwd omheen de werken van de Koreaanse kunstenaar Lee Ufan. Weerom met zo weinig mogelijk grenzen tussen binnen en buiten. Wat een concept! Dat is waar wel meer beeldende kunstenaars van dromen: een blijvende presentatie van hun werken in de meest optimale omstandigheden.

Uiteraard speelt de natuur, de omgeving, hier in mee. Ruim, stil, een prachtige combinatie van zee, eilanden, lucht en begroeiing. En op sommige plaatsen is het zo rustig dat het lijkt of er hier maar weinig toeristen komen. Wij hopen hier ooit nog eens terug te komen.

In de zinderende hitte vangen we de terugtocht aan en passeren daarbij een klein strand. Gek, er zijn echt maar een paar mensen die het water in gaan. Ook als we terugvaren met de veerboot zie je nergens mensen op het strand of in het water. Er zijn geen plezierbootjes, alleen vissersboten. En wij vinden dat raar natuurlijk!

Maar Naoshima zal nog lang in ons geheugen blijven nazinderen als een ongelooflijk mooi kunstproject.