Reisverhaal «Kyoto, Geisha's spotten»

Kioto | Japan | 0 Reacties 28 Juli 2016 - Laatste Aanpassing 19 Augustus 2016

28 juli. Donderdag. Kyoto.

We zijn blij om in Kyoto te zijn, en we hebben een prima verblijf dicht bij twee kleine treinstations. We kunnen gaan waar we willen.

Hier, in Kyoto, wonen ongeveer 1,5 miljoen inwoners, in Tokyo was dat bijna 14 miljoen! En dat valt natuurlijk meteen op. De bebouwing is laag gebleven, meer dan een twintig verdiepingen telt het hoogste gebouw niet. Het ligt ook mooi tegen de heuvelruggen aan waardoor er veel verschillende gezichtspunten zijn en veel groen.

Kyoto was de keizerlijke hoofdstad tot halverwege de 19e eeuw en meer dan 1.000 jaar het middelpunt van de Japanse cultuur. We zijn dus op een prima plaats om wat geschiedenis op te snuiven. We reizen om te leren, nietwaar... .

Op stap naar Kasteel Nijõ. Wanneer we uit de metro stappen zien we de ommuring al. Handig met in deze hitte, dan moeten we niet eerst straten ver stappen vooraleer op onze bestemming te komen. Het kasteel is bijna geheel gemaakt van hout en aan de buitenkant gedecoreerd met houtsnijwerk en gouden afbeeldingen. Natuurlijk om bezoekers te overtuigen van hun macht en rijkdom. De schuifdeuren en muren van de kamers zijn beschilderd, het zijn prachtig gestileerde werken. Fotograferen mag niet, we zullen dit dus in ons geheugen moeten prenten.

De tuinen zijn een waar kunstwerk van gesnoeide bomen, rots- en waterpartijen en sierstruiken. Japanse tuinarchitecten weten alles in de juiste proporties te plaatsen, de verschillende niveaus zorgen mee voor telkens wisselende gezichtspunten. En er is net genoeg schaduw om de hitte wat te temperen. Het is maar een korte wandeling en strikt binnen de perken gehouden, maar genietbaar.

Het is al na de middag als we ons verplaatsen naar de oude binnenstad. We stappen af aan de brede Kamo rivier waar aan beide zijden mooie wandelpaden lopen. Vanavond willen we hier terugkomen, een terrasje doen. Maar om nu al te aperitieven is het nog te vroeg dus verkennen we de buurt. We stappen oostwaarts, naar de Ninenzaka-wijk en laveren tussen de straten door. Zo ontdekken we oude houten huizen met afgesloten façades om zon en inkijk te mijden. We wandelen de smalle straatjes naar omhoog en komen langs de Yasaka-no-To-Pagoda. Prachtig, al eeuwenoud en heeft blijkbaar goed de tijd doorstaan. Vlakbij ligt de Tempel maar we stappen door, de kleine straatjes en winkels zijn uitnodigend. De sfeer is aangenaam, rustig. De drukte van de dag is geluwd, de meeste toeristen zijn al verdwenen. We komen op het juiste moment op een punt waar we de zon zien ondergaan. Het is een gratis schouwspel en met vernieuwde energie lopen we verder naar Gion, het district van de hanamachi (geisha-gemeenschappen), letterlijk 'bloemenstad'. Eigenlijk willen we vooral geisha's spotten. Of dat zal lukken is maar de vraag want die lopen niet zomaar over straat. Hier zijn nog meer oude houten huizen. Elke inkom is versierd met een lampion en een scherm om inkijk te verhinderen, de meesten opgesmukt met planten en een kleine waterpartij. Het is een zeer mooi bewaard stadsdeel en gelukkig niet uitsluitend gecommercialiseerd. Eens je de drukste straatjes achter je laat zijn de meeste huizen gewoon bewoond. Cathy zoekt ijverig verder en het lukt haar opnieuw een taxi te herkennen die de pinklichten aan heeft. Die stopt vlakbij en twee geisha's stappen uit, kijken even vriendelijk rond en stappen een tempel binnen, afgesloten voor het publiek weliswaar. Iedereen rondom ons kijkt halsreikend naar de twee prachtige dames. Meer is ons niet gegund maar Cathy is opgetogen, de aanhouder wint!

De grote laan naar het metrostation is afgesloten. Er is net een stoet gepasseerd. Heel in de verte zien we nog een grote mensenmassa en horen de drums. We haasten ons er naar toe als twee opgewonden kinderen: er staat wat te gebeuren! Er is een ceremonie aan de gang, een groot schrijn is op de brug boven de Kamo rivier neergezet. Er staat een grote groep wit gekleden mannen omheen die luid roepen en op de drums slaan. Ze zullen binnen enkele ogenblikken het meer dan 800kg zwaar wegende schrijn weer langs de straat naar de tempel torsen. We zoeken een goede uitkijkpost en Cathy koopt twee blikjes bier. Dan zet de stoet zich in beweging, een vijftigtall mannen dragen onder luid geroep het schrijn. Ze worden constant afgelost door andere mannen, het is een gigantisch zwaar labeur maar doen dit toch lopend. Voor we alles goed en wel zien zijn ze ons al gepasseerd. Alle kijklustigen verdwijnen al snel, wij slenteren nog even rond. Hier is verder geen nachtleven, tijd om naar ons verblijf te gaan, we hebben onze ogen weer de kost kunnen geven.