Reisverhaal «Kyoto: Kinkakuji, gouden tempel. Teramachi Food »

Kioto | Japan | 0 Reacties 30 Juli 2016 - Laatste Aanpassing 26 Augustus 2016

30 juli, zaterdag. Kyoto.

Koffie gedronken en ontbeten zoals thuis, dat is het voordeel van een studio. Spullen opruimen en de dag plannen, echt luxe. En we zijn fit voor de volgende uitstap. Als we even naar buiten kijken zien we aan de passanten dat het een hete dag zal worden. Nu al lopen ze onder hun parasol om zich toch een beetje te beschermen. Gek, je zou verwachten dat we na al die tijd reizen in een goed klimaat verweerd bruin zouden zijn maar dat is helemaal niet zo. Het is echt noodzakelijk er alles aan te doen om de zon te mijden want anders is de hitte niet te harden.

Eerst met de trein, en nadien met de bus, komen we aan in Kinkakuji om daar 'De Gouden Tempel' te bezoeken. Een extravagante Zen tempel, volledig bedekt met bladgoud. De inkom is afgeladen vol door kijklustigen. Inderdaad, wij horen daar ook bij. Er is een ingenieuze installatie aan de inkom die water nevelt. Gewoon onderdoor lopen, het koelt je even af. Verder moet je strikt de geijkte wandelpaden volgen. Het is dringen om iets te zien en iedereen wil een selfie maken. Niet alleen is deze attractie populair (welke niet..?) maar het domein is echt niet groot. Wat we vooraf ook niet weten is dat men hier geen interieurs laat zien. Begrijpelijk met zo een toeloop maar ik voel mij toch echt even een 'aapje', hoe mooi het ook is. Ik ben al blij in de fantastische tuin een reiger te spotten (jawel, ik ben vogelkenner...) want dan denk je toch even te ontsnappen aan de massa.

Het is al middag, we nemen de bus naar de binnenstad, tijd om aan eten te denken. We wandelen door Teramachi dori, een overdekte winkelstraat waar veel oude én nieuwe winkeltjes gevestigd zijn. Er is een wijk waar voedsel verkocht wordt, dé buurt waar Cathy alles nauwgezet moet onderzoeken. En proeven. Maar we zijn er al snel doorheen. In de vroege avond vertoeven we aan de oevers van de rivier, de drukke straten liggen achter ons. De sfeer in Kyoto is zalig, je voelt de elan van de stad. Mensen genieten, babbelen, kijken nieuwsgierig rond, of drinken iets aan de rand van het water. En wij doen mee.

31 juli, zaterdag - 1 augustus, maandag. Kyoto.

Het weer maakt het lastig voor mijn benen. Ze voelen niet alleen zwaar aan, ze doen ook pijn. Slapen is een probleem. Tijd om te rusten. In een tempel in de nabije omgeving is het stil, ik schrijf een paar brieven naar huis. Samen met Cathy puzzelen we aan de planning van de komende dagen. In de vroege avond gaan we naar een korte theatervoorstelling om te zien hoe belangrijk etiquette vroeger was: thee zetten, bloemschikken, musiceren, declameren, ... . Maar het is een beetje amateuristisch. Of, misschien zijn we gewoonweg verwend. En omdat gisteravond de sfeer aan de rivier zo zalig gemoedelijk was gaan we daar weer naartoe. Ik heb een klein flesje sake gekocht en een beker ijs, Cathy frisdrank. We sturen hiervan een selfie door naar een vriend van ons, Jan Schrijvers, (ja hé Jan?), ook een groot liefhebber van Kyoto. De man naast ons, een Amerikaan, heeft zijn koeltas mee met blikjes bier, water, hapjes. Elk jaar komt hij naar Japan, al 27 jaar! Eerst wil hij hier wat zitten, straks zal hij een bar opzoeken, het nachtleven in.

1 augustus, maandag. Kyoto.

Ook vandaag is het een "thuis-dag" maar in een andere studio. De vorige was al verhuurd voor vandaag. Uitrusten, eten klaarmaken, wassen, ... . Het moeilijkste is in het enorme aanbod de treinen boeken, uitpuzzelen wat de beste prijzen en reistijden zijn. Maar eigenlijk zijn we voor alles te laat. Het is niet meer mogelijk een slaapplaats te vinden daar waar we naartoe willen. Je moet zeker een maand op voorhand boeken. Dat hadden we eigenlijk al thuis, vóór ons vertrek moeten doen. En dat kon ook niet want wisten wij veel waar we zouden uitkomen. Nu moeten we voortdurend de reisroute aanpassen aan te vinden logies. Een beetje de omgekeerde wereld. En dan weer zien of we er met openbaar vervoer kunnen komen. Nu, dat is reizen: een boeiende plek zoeken en een fatsoenlijke slaapplaats. En na twee dagen puzzelen en heel veel geduld heeft Cathy een reisschema klaar voor de laatste week Japan. Proficiat!