Reisverhaal «Opnieuw naar Tokyo»

Tokyo | Japan | 0 Reacties 24 Juli 2016 - Laatste Aanpassing 12 Augustus 2016

Van Nikko naar Tokio

Het voordeel in Nikko van hotel Teddy Bear is een goed bed. Dat telt natuurlijk ook. We weten bij het wakker worden wel dat er ons geen Japans ontbijt staat te wachten. We krijgen koffie en toast met roerei en een worstje. Voedsel. Cathy neemt afscheid van de eigenares met: "good luck with your children, and your husband". 'Husband' ziet daar echter de lol niet van in en dient haar dan ook van repliek tot we aan het station staan. Daar komen we warempel weer Christian tegen, de leraar Engels. Klaar om weer een ganse dag in zijn uppie kilometers ver te stappen om dan 's avonds naar een onsen te gaan. Ik zal het missen hem af en toe tegen te komen.

De trein richting Tokio staat op ons te wachten: één wagon lang, gezellig afgewerkt met rode pluchen zetels. Je kunt door het raam vooraan de rit volgen en dat doe ik dan ook. De omgeving is mooi, heuvelachtig, groen. Met vele kleine stationnetjes. Hier en daar een kleine begraafplaats, naast een akker of moestuin. Na een half uurtje haakt onze wagon zich aan een veel langere trein, gedaan met op de eerste rij te zitten. Maar het blijft een gezellige rit en na een paar uur komen we aan in Tokio.

We vinden met gemak het geboekte hotel. Minder gemakkelijk is het om mét bagage de kamer in te komen. Gewoonweg geen plaats. Cathy krijgt bijna een aanval van benauwdheid, we laten voorlopig de deur van de kamer openstaan. Als er iets uit onze reistas moet genomen worden kan dat alleen maar op de gang. Echt géén plaats. En hier zullen we twee nachten slapen... .

Gelukkig dat de stad ons bevalt. En het eerste wat we doen is mijn herstelde camera ophalen. Een korte treinrit zal ons naar het centrum brengen waar de hersteldienst van Fujifilm is. Op het perron staat zeer duidelijk aangegeven dat bepaalde wagons tijdens de weekdagen alleen toegankelijk zijn voor vrouwen. Om handtastelijkheden tijdens de spitsuren te voorkomen. Wat een organisatie. Even efficiënt als de hersteldienst waar we weer zeer hartelijk worden ontvangen. En niets hoeven te betalen! Hier is garantie nog echt garantie.

We slenteren door de stad alsof we er al een tijdje wonen, voelen ons hier echt op ons gemak. Als we bijna terug aan ons fantastisch hotel (!) zijn horen we muziek en zien vlakbij een massa kleurige lampions. Daar gaan we op af. Op een niet zo groot plein staat een podium waar twee jongeren sierlijk en krachtig op de drums slaan. Iets hogerop doen een tiental mensen de danspassen voor. Op de begane grond draaien liefhebbers binnen de witgeschilderde lijnen vol overgave rondjes. Sommigen dansen heel sierlijk, anderen doen hun best niet uit de toon te vallen. Maar allemaal genieten ze van de traditionele dansen, de meesten uitgedost in de conventionele kledij. Iedereen kan meedoen, van het moment dat je kan stappen tot hoogbejaard. Ondertussen eten de toeschouwers kippenboutjes, schaaltjes gebakken rijst tot zelfs frieten. Daar doen wij aan mee. Hier zie je eindelijk Japanners wat emoties tonen. Blij kijken, zelfs glimlachen. Bij het zien van wat uitbundigheid moest ik wel veel foto's maken. Een gereserveerde levendigheid, goed om eens mee te maken.