Reisverhaal «Sarawak, Kuching, familie Susie»

Sarawak, Kuching, Kota Samarahan | Maleisië | 0 Reacties 04 September 2016 - Laatste Aanpassing 30 September 2016

1 september, donderdag, Sarawak, Kuching

We zijn al vroeg op om vóór de hitte een stadswandeling te maken. We flaneren op de pier langs de rivier en zien verschillende kleine overzetbootjes. Eerdaags moeten we dat ook eens doen om de overzijde te verkennen, maar we zijn lui en installeren ons op een bank en genieten van de betrekkelijke koelte en de aangename sfeer van deze provinciestad. Rustig babbelen we de tijd om, Cathy haalt herinneringen op van haar verblijf hier meer  dan 25 jaar terug. De lucht wordt snel donker en net voor de plensbui losbarst, stappen we binnen in een koloniaal uitziende bistro. Het is ook tijd voor een lichte lunch en doordat mijn ingewanden de laatste tijd mijn aandacht opeisen ben ik blij een eenvoudige sandwich te kunnen eten.

Via de promenade wandelen we naar The Court House, door dezelfde Australiche dame uitgebaat als Temple Tree Resort, 'ons huisje' in Langkawi. We waren daar helemaal weg van maar dit voormalige gerechtsgebouw mag er ook zijn. Hier is het gerenoveerd tot kunstencentrum met o.a. winkel, leeszaal, auditorium, muziekruimte, koffiehuis, bakkerij, bodega en restaurant. Schitterend! We bestellen koffie en keuren de cakes. Er staan liefst maar 30 - Dertig! - verschillende soorten, we kiezen er eentje uit om te delen. Machtig! In alle opzichten. En het is er in de binnentuin zalig rustig zitten.

We maken nog een korte wandeling doorheen het oude stadsgedeelte en zien dichtbij verschillende nieuwe, eigentijdse zaken. Maar onze tijd zit erop voor vandaag, Tante Maureen komt ons om 16.00 uur ophalen. We willen hier zeker nog terugkomen.

2 september, vrijdag, Sarawak, Kuching

Mijn ingewanden zijn nog niet ok, gisteravond voelde ik me wat ziek. Ik doe het rustig aan, ook Cathy geniet van een thuisdag.

Om 15u rijden Tante Maureen en Loreen ons naar het centrum om ons aan het Etnisch Museum af te zetten. Vanop afstand ziet het er waarlijk imposant uit. Maar het heeft duidelijk betere tijden gekend, en waarschijnlijk al lang geleden. Men probeert hier op eenvoudige wijze het leven van vroeger voor te stellen maar het is allemaal een beetje vergaan door de tijd. Ooit moet dit zeer aantrekkelijk en kleurrijk geweest zijn. Men vertelt ons dat er een nieuw museum in aanbouw is, nog twee jaar en het zal het mooiste van gans Azië zijn!

Wanneer we buitenkomen kondigt de dagelijkse regenbui zich aan door de gebruikelijke windstoten en donkere hemel. We komen op tijd aan in The Court House, het voor ons perfecte schuiloord. Met gebak en ijsthee lukt dit prima maar ik hou het op cola, beter voor de ingewanden.

Een klein uur later wandelen we langsheen de promenade naar een ander stadsdeel, op zoek naar het toerismebureau. Hier de weg vragen is niet eenvoudig, het is altijd rechtdoor... . Of als je vraagt, moeten we links of rechts, dan zeggen ze, jaja, jaja, maar niet wat je moet doen. En ze kunnen daar heel lang over doorpraten zonder dat we ook maar iets wijzer worden. Grappig. Gelukkig hebben we de tijd om alles uit te zoeken en het lukt.

We voelen ons ongemakkelijk worden. Door de warmte eten we soms onregelmatig, het is al bijna 18.00u en we hebben alleen nog maar een licht ontbijt gehad. Hier dichtbij is een grote seafood court. We laten een vis grillen en groenten bakken, het smaakt prima. Mijn tegenzin in voedsel is gelukkig wat verdwenen. Aangesterkt keren we terug naar The Old Court House, om halftien begint een live optreden van een jazz kwartet. We zijn de eersten die plaats nemen. Een uur later telt het voltallige publiek negen mensen waaronder wijzelf. Zó jammer want de saxofonist speelt heel goed. Alleen de zanger heeft moeite de juiste toonhoogte aan te houden.

Met een leuke melodie in ons hoofd keren we huiswaarts.

3 september, zaterdag, Sarawak, Kuching

Vandaag is het familiedag. Helen woont bij haar ouders. Ze wil samen met Cathy een typisch Maleisisch gerecht klaarmaken, de ingrediënten heeft ze al in huis. Moeder schilt look en uien, vader zit in de zetel en leest de krant. Ik schrijf wat en kijk toe hoe Helen en Cathy de voor ons totaal onbekende groenten schoonmaken. Het is zo aangenaam, we kunnen doen waar we zin in hebben, er zijn geen plichtplegingen. Een uur later staat het eten op tafel: durian bloemen, fern met wat ansjovis, rijst, bouillon met vlees en bringel. Dat is duidelijk hé! En zo smaakt het ook: exotisch, verrassend, lekker.

De sfeer aan tafel is rustig, vriendelijk. Cathy en Helen wassen af, ik zet me in de zetel naast vader om naar BBC news te kijken maar hij dommelt al snel in.

Helen maakt met ons een korte wandeling naar de omliggende huizen om een paar andere familieleden te groeten. Tante 1, tante 2, tante 3..., zo worden ze genoemd, in volgorde van leeftijd. Gekke gewoonte, Susie doet dat ook. Maar allemaal hebben ze dezelfde, montere oogjes en een brede, ietwat verlegen glimlach. En ze geven allemaal wat mee uit hun tuin: een soort pijpajuin, verse kruiden, sla (die zij alleen gestoofd eten), een ananas, papaya, ... . Bij de familie langsgaan is als een bezoek aan de supermarkt. Beladen met verse groente en zongerijpt fruit keren we huiswaarts.

4 september, zondag, Sarawak, Kuching

Lien is vandaag jarig! Ik voel dat zowaar, gek, ben zelfs een beetje in feeststemming hoewel ik me nog altijd niet fit voel. Cathy heeft er nu ook een beetje last van. Maar we troetelen onszelf, maken thee van gember en kurkuma. Dat is niet alleen lekker om warm te drinken maar ook verfrissend wanneer het koud gedronken wordt. En hopen dat het helend werkt voor onze darmen.

De verstoorde darmperistaltiek kan ons echter niet beletten om samen met Helen cake te gaan eten in The Old Corthouse. En omdat Lien jarig is, hebben we het gepaste excuus voor deze zoete zonde. En we kuieren rond, vertellen, kopen een sarong,..... Doen alleen maar leuke dingen. We love Kuching!

Wanneer we thuiskomen bellen we Lien, kunnen we eens zingen... .