Reisverhaal «Tsenkher , Hot spring»
Ulaanbatar
|
Mongolië
|
0 Reacties
17 Juni 2016
-
Laatste Aanpassing 26 Juni 2016
We maken ons klaar voor de volgende rit maar met enige tegenzin. Aan de Orkhon Waterfall moet je eigenlijk een paar dagen blijven. Op zijn minst. Hier kan je eindeloos wandelen in een omgeving die ik zelden zo mooi gevonden heb. Niet alleen mooi maar ook uitnodigend, vriendelijk, geborgen.
De jongste van de meisjes brengt ons met lieve slaapoogjes warm water en wat ontbijt. Alleen nog tanden poetsen en opnieuw andere oorden verkennen.
We moeten naar The Hot Spring evenveel km. afleggen als gisteren maar de rit belooft gemakkelijker te zijn. Erka kent een kortere route zodat we rond de middag al op onze bestemming kunnen zijn.
Het is weer een zoeken om riviertjes of halfvergane bruggen fatsoenlijk over te steken. Een andere auto die vast is komen te zitten in het water wordt door Erka met zijn land cruiser deskundig op het droge geholpen.
Het lijkt onmogelijk maar weer komen we in een andere wereld terecht. We hebben in enkele dagen tijd zo veel verschillende landschappen gezien dat we denken alles te hebben gezien. Mis dus. Hier moet het paradijs geweest zijn, nee, dit ís een stukje paradijs! Bossen waar het licht ruim doorheen speelt en een bloemenpracht heeft die net dezelfde is als op de glooiende weilanden eromheen. Dat kan onmogelijk vastgelegd worden op foto, je moet het zien, ruiken, voelen. Er middenin staan. Even buiten het bos groeien witte bloemen in groepjes bijeen alsof de sneeuw op de hellingen is blijven liggen. Hoopjes gele bloembedden geven een kleurrijke toets aan het immense groene gras. Hier willen we wonen in een lente die eeuwig mag duren... .
De riviertjes dieper en breder, we zien mensen hun schoenen en kleren te drogen leggen omdat de overtocht niet altijd feilloos verloopt. Dus weer een hoera voor Erka wanneer hij daar wel in slaagt.
En zo komen we aan op de voorlaatste halte van onze trektocht: Tsenkher, de Hot Spring. Het verblijf met een twintigtal gers ziet er veelbelovend uit. Het kleine hotel annex restaurant Is traditioneel opgetrokken uit dikke boomstammen. Daar krijgen we een heel verzorgde lunch, de zwangere verantwoordelijke die perfect Engels praat ziet er op toe dat het ons aan niks ontbreekt.
Ik trek mijn badpak aan, neem mijn fototoestel en te breien sokken mee om naar de heet-water-baden te gaan. De anderen hebben behoefte aan een siësta. Eerst douchen vooraleer je het buitenbad in mag goed heet is en weldadig. Ik hou dat maar 10 minuutjes vol. De zon schijnt volop en ik zoek een koele plek onder een boom. Puur natuur. Mét dazen... . Je moet ze doodmeppen om weer rust te hebben. Dan kan ik genieten van het uitzicht. Hoog boven de huizen cirkelen een tiental gieren, ze laten zich meevoeren met de thermiek, vaak zo hoog dat je ze met het blote oog niet meer kunt zien. De geluiden die ze hierbij maken doen mij denken aan hinnikende paarden... . Ben ik nu een ornitholoog?
Een lange siësta-tijd later komen Cathy en Duugii. Duugii kan niet zwemmen maar heeft het plan opgevat om binnenkort zwemles te nemen. In het kleine buitenbad leren we haar drijven, na een keer of drie kan ze het al helemaal alleen en voilà, weer iemand gelukkig.
Voor we dineren gaan Cathy en ik op zoek naar de eigenlijke warmwaterbron, we moeten toch zien dat hij echt bestaat. Dat er niet iemand zomaar de warmwaterkraan opendraait en wat zwavel toevoegt. De bron zou op een 500 meter van ons verblijf ontspringen. Stoom in de verte maakt het mogelijk ernaar toe te gaan. En waar het water uit de grond zachtjes opborrelt met die typische zwavelgeur heeft men een tipi-achting bouwsel geplaatst, gemaakt uit takken met kleurrijke linten. Meteen is de bron beschermd én toont men respect voor zijn ontstaan. Maar wij mensen zijn te gulzig: er komen teveel kuuroorden die het helende hete zwavelwater gebruiken. Het wordt een strijd tussen hen om elke dag voldoende binnen te halen om de baden te vullen en de huizen te verwarmen. Het is een kwestie van nog een paar jaar... .
En jazeker, ook in deze mooie omgeving zouden we het met gemak een paar dagen langer kunnen volhouden. Vooral ook omdat de zon vandaag een hele goede medespelers was.