Reisverhaal «Bye bye Russia, Mongolia here we come»

Irkutsk | Rusland | 0 Reacties 06 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 07 Juni 2016

We zijn Rusland binnengekomen via het luchtruim en verlaten het via het spoor. Onze 4de rit, nu vanuit Irkutsk naar Ulaanbataar, 1113 km en 32,45 u, met een wachttijd van 4,15 u plus nog eens 2,75 u aan beide kanten van de grens. Benieuwd!

Onze laatste dag was verrassend en boeiend. We ontmoeten een jonge man, 22 jaar, in een tweedehands boekenshop. Hij hoort ons praten, hij volgt ons naar buiten, vraagt of hij kan helpen, of we iets specifiek zoeken en vergezelt ons voor de komende 6 uur door de stad. We praten, stellen vragen, gaan samen lunchen (echte Russische borsjtsj en pelmeni voor 400rub, 5,50€ voor ons drie) in een super authentieke mall. This is the way I love it! We slenteren langs de oever van de Angara rivier, nemen een schaduwrijke pauze in een parkje en vertellen de hele tijd door. Hij is verlegen, beetje schuw, tikkeltje bedrukt, of is het gelaten, twijfelt aan zijn toekomst. Het is alsof hij de hele Russische geschiedenis in zich draagt. Ik ben zoooo blij dat ik hem paar keer aan het lachen heb gekregen. Hij is Maxime, but you can call him Max, student, afkomstig van Bodaybo, één van de koudste plekken in Siberië, waar het meeste goud ligt opgeborgen in de mijnen. Waar mensen hogere salarissen krijgen om daar te werken/leven, waar ze vroeger op pensioen mogen. Allemaal omdat ze de koude trotseren. We konden die -30 graden bijna voelen.

Bij ons afscheid vraag ik hem of dit zijn plan was van de dag. Hij lacht en zegt: I like to talk with foreigners.

Hij zal vanaf hier als een foto met een verhaal in onze herinnering blijven. Hij heeft ons getoucheerd.

Het is ons 3 keer overkomen dat jonge mensen ons begeleid hebben op een wandeling/rit. Hun visie over hun land was gelijklopend. Zij zouden graag een openheid zien naar een democratischer systeem. Het autoritaire regime van Poetin, Putain voor de jongeren, zijn propaganda en het etaleren van zijn internationale macht ruilen voor een betere ontwikkeling van hun eigen levensstandaard.

Enfin, wij hebben een stukje Rusland gezien door onze toeristenbril en kunnen het aanbevelen en wel om de volgende redenen (in het kort):

1. Sint Petersburg: omwille van de glitter nagelaten door Peter de Grote, de Hermitage en ons favoriete Georgische restaurant

2. Moskou omwille van de musea, de niet toeristische stadswandelingen, het imposante rode plein

3. Ekaterinburg omwille van de pittoreske wandelroute langs de rivier Iset

4. Krasnojarsk omwille van het comfort in ons appartementje

5. Olkhon island. Dit moeten jullie zelf op jullie lijstje zetten. Het is van een onevenaarbare schoonheid.

6. Irkutsk omwille van de vele authentieke houten huisjes, de kleinschalige gezelligheid en Max

7. De vele goeie ervaringen in de omgang met Russen. De oudere generatie spreekt geen Engels. Het contact met hen was beperkt. De jongeren zijn zeer behulpzaam en sociaalvaardig.

8. Het cyrillisch geschrift omdat we er geen jota van kunnen lezen. Bijna niets wordt in ons geschrift opgetekend. Dat maakt de opzoekingen des te intenser.

9. Het Russische spoornetwerk, RZD. Chapeau! Voor netheid en stiptheid kunnen de Belgen hier zeker te rade. En terwijl je steeds verder reist in de tijd, blijf je op de trein steeds in Moskou trein reizen. Veel rekenwerk dus. En dan die voorbijglijdende landschappen: berkenbomen bossen, immense rivieren en meren, moeraslanden met verraderlijke muggen (en dat hebben we geweten), de Siberische taiga...

En ondertussen vinden wij, Marian en ik, elk ons plekje in onszelf en bij elkaar in ons nomadenbestaan. En dit is al een reis op zich.

For Russia we give 12 points.

Pour la Russie on donne 12 points.

Bye bye Russia, Mongolia here we come!