Reisverhaal «Irkutsk»

Irkutsk | Rusland | 0 Reacties 05 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 09 Juni 2016

Irkutsk, de handelsstad

's Ochtens rond 10.00 u worden we opgehaald aan Nikita's Homestead met twee busjes. Het is 250 km naar Irkustk. We verlaten Olkhon eiland met gemengde gevoelens. Hier kom je tot rust en ervaar je hoe de natuur daar echt invloed op heeft.

Het zitten twee bollebozen achter het stuur. De onze is nors, doet alsof er niemand in zijn bus zit maar is vooral een slechte chauffeur. Onmogelijk met dergelijk gehotst van het landschap te genieten. Iedereen wordt er humeurig van. Pas om 18.30u komen we totaal dooreengeschud aan in Irkutsk. We nemen afscheid van "de zes studenten".

Iemand brengt ons naar ons appartement, het ziet er ok uit, de man legt uit waar we een supermarkt en de tramhalte kunnen vinden. Cathy voelt al snel aan dat we hier niet goed zitten, veel te ver van het centrum. Dit is duidelijk niet het gevraagde appartement. Bovendien zijn er festiviteiten in de stad en vinden we geen eethuis waar nog plaats is voor ons. Dan maar eens vroeg naar bed. Ik verspreek me duidelijk want dit is geen bed maar een zetel van 1.30m breed... .

Reizen vraagt een constante aanpassing. Je kunt gedurende al die tijd niet terugvallen op iets vertrouwds. De omgeving, de taal, de gebruiken, het leggen van contacten en maken van duidelijke afspraken, het gevoel van veiligheid, de verplaatsingen en zo meer zijn daar belangrijke elementen in. Maar op kleinere schaal is voedsel en een goed bed een noodzaak om goed uitgerust de uitdagingen aan te kunnen.

De volgende ochtend, bij het wakker worden, zijn we uiteraard niet uitgerust. We hebben hier verder niets te zoeken en Cathy zoekt via internet een ander verblijf in het centrum van Irkutsk. Pas daar aangekomen kan ons bezoek aan De stad beginnen.

Irkoetsk, dicht tegen de Mongoolse grens aan, is een belangrijke handelsstad. Je ziet al dadelijk aan de bevolking de invloeden daarvan. Er is veel industrie en handelsverkeer wat welvaart met zich meebrengt. Het oude stadsgedeelte bestaat nog uit de traditionele houten huizen, vele nog zonder stromend water, maar overal worden flatgebouwen en kantoren opgetrokken. Van urbanisatie hebben ze nog niet gehoord. Maar het is een heel aangename stad om in te vertoeven. Iedereen weet zich rustig te verplaatsen, je wordt hier niet weggeblazen door luid toeterend verkeer. En achter die houten façades schuilen vaak heel mooie winkels en koffie huizen. 

Wanneer de avond valt staan we op een mooi punt aan de Angara rivier die doorheen de stad stroomt. Opnieuw zien we een mooie zonsondergang.

De dag kan niet mooier eindigen.