Reisverhaal «Krasnojarsk - Irkutsk - Khuzihr»

Baikal meer, eiland Olkhon, stadje Khuzihr | Rusland | 0 Reacties 31 Mei 2016 - Laatste Aanpassing 03 Juni 2016

Na een gezond ontbijt voelen we ons toch weer allebei ziek. We gaan wat geduld moeten hebben (of geluk) tot dat beestje uit ons systeem is. Voor de zekerheid nemen we Imodium mee in onze handbagage.

Het is een mooie dag om te treinen, we boffen. Het is maar een rit van een goede 1000 km, morgenochtend zijn we in Irkutsk. Dan hebben we er vanaf Moskou, in drie trajecten, 5.193 km. opzitten. Dit geeft toch al een klein  beetje een idee over de grootte van Rusland. En elke minuut is het waard!

Een eindeloos lange goederentrein gaat ons vooraf. De acht tot negen wagons voor passagiers rijdt er maar kleintjes achteraan. In onze coupé verblijven we met twee jonge mannen die naar Irkutsk rijden waar ze een Chevrolet hebben gekocht om er dan morgen mee terug te rijden. Daar is het nog betrouwbaar handel drijven volgens hen, in Moskou helemaal niet. Het lukt wat te praten dankzij Google Translation, voor zover er Internet is tenminste.

Hier is het landschap vriendelijk glooiend, het lijkt veel leefbaarder. Het lentegroen van gras en bomen contrasteert prachtig met de helderblauwe lucht. Het zonlicht schijnt speels door de bossen. Er zijn zelfs hier en daar plukken witte of gele bloemen. Ik heb de eerste kudde koeien gezien en het onmetelijk land wordt hier helemaal bewerkt. Maar in geen enkel dorp een hond, nog geen enkel paard gezien en, heel raar in geen bos of land een vogel te bespeuren, ik vraag mij af waar die allemaal gebleven zijn.

Ondertussen slaapt Catje en brei ik verder aan een paar sokken. De wol heb ik voor ons vertrek nog gekocht in een wolwinkel in de Rijselstraat te St. Michiels. Als ik pa bezoek stop ik om de paar weken in een krantenwinkel daar schuin tegenover om zijn favoriete sigaren te kopen. Nu zullen anderen hem wel bevoorraden.

In de vroege avond eten we iets kleins, ieder van ons trekt zich vroeg terug op zijn plaatsje. Opnieuw een nacht op de sporen.

In de ochtend worden we gewekt door onze provodnika (treinbegeleidster), de jongens willen nog snel met ons op de foto. We komen aan in Irkutsk, de stad van de vroegere stripheld Michel Strogoff. Een taxi brengt ons van de treinhalte naar het busstation. Vandaar uit is het een 250 km. rijden naar de overzet aan het Baikalmeer om het eiland te bereiken. De weg naar het Baikalmeer vertelt veel over het land. Glooiend, veel akkerbouw, koeien, grote kuddes paarden, kralen, boerderijen, kleine dorpen waar de koeien de straat op slenteren. Het lijkt alsof van op de trein het land veel monotoner is.

 Het Baikalmeer, bijna zo groot als België, is het grootste waterreservoir ter wereld. Het is ook het diepste meer ter wereld en de enige plaats waar zeerobben leven die zich aan het zoet water hebben aangepast.

Bij aankomst aan de veerboot hebben we even de tijd de omgeving te verkennen. Het is beloftevol. Het eiland Olkhon is het grootse eiland op het meer.  De lokale bevolking bestaat voornamelijk uit Boerjaten die al generaties lang het eiland bewonen. Omdat veel van hen de traditionele Sjamanistische cultuur hebben, welke typerend is (was) voor Boerjaten, wordt het eiland regelmatig door Boerjatische pelgrims bezocht. Andere vaste bezoekers van het eiland zijn (Russische) wetenschappers (vooral geologen en biologen).

Het water is prachtig van kleur, de omgeving zachtgroen. Na een 15 tal min. varen komen we aan de overkant. Nu nog een korte rit naar onze eindbestemming: Khuzihr, een dorp of stadje, wat is hier het verschil? Kleine, kleurrijke huisjes, hobbelende zandwegen als straat, honden, kinderen, veel stof, ... . In een idyllische omgeving van heuvels, blauwe luchten en water, tjirpende vogels, ... . Het kan niet op. Maar het geboekte verblijf waar we arriveren staat precies niet op de juiste plaats. Het staat hier ingebouwd door van alles en nog wat. Het zijn de jaren 70tig, de verbleekte Flower Power. Kamer met zeezicht? Is het ook van toen geleden dat ons verblijf is gepoetst?

Cathie en ik voelen ons redelijk ongemakkelijk, er zit maar 1 ding op: schoonmaken. En ja. Zelfs schoonmaakproducten hebben we in ons bezit, in het klein weliswaar. Onze lakenzak en eigen kussen op bed, alles ruikt frisser. (begin je te weten waarom we veel meehebben?) We vinden warempel een supermarkt, de pint en later hier het avondeten smaken lekker.

Slaap goed.