Reisverhaal «Macau, Las Vegas van Azië»

ONE YEAR ASIA | China | 0 Reacties 20 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 30 Januari 2013

Vanuit “Guangzhou”, het vasteland van “China”, komen we “Macau” binnen. De bus stopt voor een grote building, een torenblok. We stappen uit en volgen vertwijfeld onze Chinese medereizigers, die door een passage(corridor) van de building, lopen. Lijdt deze passage ons naar de grensovergang? Inderdaad, dit is ook zo! Midden in deze passage is de grensovergang. Aan het douaneloket verlopen de formaliteiten vlotjes. Daar krijgen we een gratis stempel in ons paspoort, wat een verblijf van 90 dagen mogelijk maakt. Eens buiten de building, staan we in “Macau”.

Macau ligt aan de zuidelijke kust van “China”, 70 km ten zuidwesten van  “Hong Kong” en 145 km van “Guangzhou”. Het is geografisch verdeeld in drie hoofdregio's: het schiereiland en twee eilandjes, “Taipa”en “Coloane”. Een vierde is in de maak.

Net zoals “Hong Kong” is het een speciaal administratief gebied van “China”. Het is een autonoom gebied, behalve op het gebied van defensie en op het buitenlandse beleid. Vroeger was “Macau” een “Portugese” enclave. In 1553 kwamen de eerste Portugese zeevaarders aan wal. Tot 1999 werd het bestuurd door de Portugezen. Onlangs, in 2005, werd het “historische centrum” als “werelderfgoed” erkend door de Unesco. De stad is nu bijzonder trots op zijn rijk “Portugees koloniaal” verleden.

De lokale bus brengt ons naar het stadscentrum en dropt ons aan het “Largo de Senado” plein, het kloppend hart van het stadseiland. Nu nog een hotelkamer zoeken. Maar dat valt niet mee! De meeste kamers, nabij het centrum, zijn volzet of te duur. De lange straat naast het “Largo de Senado” plein, lopen we bijna volledig af; op zoek naar een kamer. Zonder resultaat! Uiteindelijk verlengen we onze zoekactie naar de fel verlichte zijstraatjes, overstelpt met felgekleurde reclameborden en neonlichten. En in een van die straatjes, vinden we ons stekje, bij een Chinese familie. Het is er sober maar gezellig. Eigenlijk veel mooier en intenser dan de meeste afgeborstelde hotelkamers, die we voordien zagen.

Overdag nemen we meestal bus nr 3 naar het stadscentrum. Het centrum ligt aan “Avenida de Almeida Ribeiro”. Bus nr 3 stopt er. Op de voorkant van de bus staan meestal de nummers en bestemmingen vermeld in het “Chinees” en “Portugees”. Veel bussen hebben elektronische roterende borden waarop de volgende halte wordt vermeld..

De lange straat, die het “Largo de Senado plein” verbindt met andere kleinere pleintjes  -zoals het  driehoekig pleintje met de “Sint Dominicus” kerk-,  is geplaveid met piepkleine wit-zwarte mozaïektegeltjes, gelegd in een breed golvend patroon. Heel de “winkelwandel”straat is een mengeling van restaurantjes, westerse winkels, herenhuizen in Chinese of Zuid-Europese bouwstijl, ronde zitbankjes en fonteintjes met omhoog spuitend water voor de sier. De stad geeft ons een Zuid-Europees gevoel; zeker als je de Chinese toeristen in het straatbeeld wegdenkt.

Vanuit het centrum, via een zigzag van straten, bereiken we de zee, ingesloten zoals een lagune. Op de brede zeeboulevard speelt een verkoelend zeebriesje losjes doorheen het groen waaiervormig bladerdek van de palmbomen en ook dwars door onze natte bezwete kleren. Heerlijk! We zoeken een gezellig terrasje met parasolletjes. In deze hitte is het niet verstandig om lang in de blakende zon te wandelen. We hebben dorst. Maar er is echter een probleem: mijlenver is er geen enkel schaduwrijk terrasje te bespeuren. Dan maar een lekker frisdrankje van een alleenstaand kioskje op de zeedijk. We  bestellen een  vers geperst appelsiensapje en zetten ons neer op, de enige 2 voorziene, plastieken stoeltjes met op de voorgrond, in de zee,  het opvallend metershoog standbeeld van “Guanyin”. Het is een mix tussen het traditioneel beeld  van de Bodhisattva “Goddess of Mercy”  en  het katholieke beeld van de  “Heilige Maria”. Maar ondanks de brandende zon, weten we dit best nog te waarderen!

De bekendste bezienswaardigheid van “Macau” is de gevel van de oude kathedraal: de ruïnes de “São Paulo”. Dit was ooit de machtigste kathedraal van het “Verre Oosten”. De bouw ervan startte in 1602 en was nooit af. In 1835 is het hele complex afgebrand, alleen de gevel blijft over.

Gokken is legaal in “Macau” en bijna een “must”. Wat we spijtig genoeg niet hebben gedaan! Nochtans heb ik tijdens mijn zotte jonge jaren enkele goktenten bezocht. Er zijn verschillende casino's te vinden in “Macau” waaronder het statig casino van “Hotel Lisboa”, in het stadscentrum.   Dankzij de “gok-gekte” van de Chinezen genereert Macau meer omzet dan “Las Vegas”! 

Met een shuttlebus bezoeken wij enkel het eilandje “Coloane”. Overdag rijden er verschillende bussen, op en af, naar de beide eilandjes vanuit “Macau”. De gebieden zijn met elkaar verbonden door lange bruggen en dammen. “Coloane” was voorheen een toevluchtsoord voor piraten. Het is minder ontwikkeld dan “Maceau”, maar eens zo sympathiek! Op dit schilderachtige eilandje, bevinden zich de twee beste stranden van “Macau”: “Cheoc” en “Hac Sa”. In de kern, een doolhof van kleine steegjes met kleine pastelachtige Portugese huisjes bevinden zich de restaurantjes waar we lekkere visgerechten en zeevruchten kunnen eten. Maar we hebben er geen enkele “lekkernij” kunnen proeven daar de meeste restaurantjes gesloten zijn overdag en pas tegen de avond open gaan!