Reisverhaal «Centraal-Amerika door de ogen van Hilde»

Nicaragua | Nicaragua | 0 Reacties 28 November 2018 - Laatste Aanpassing 28 November 2018

Een kleine maand geleden begonnen we aan het derde (en tevens laatste) deel van onze wereldreis. We verlieten het Afrikaans continent en startten onze verkenningsronde in Centraal-Amerika.

Dit deel van de reis is heel anders. We hebben niets vastgelegd op voorhand. We geven onszelf de kans om heel flexibel de tijd in te vullen. Een gevoel van ontspannende spanning.

Vanaf de eerste dag weten we het: de luxe waarbij we het Engels kunnen gebruiken als communicatiemiddel is voorbij. Hier is Spaans, een taal die ik enkel ken van gerechten en Tom Waes, alomtegenwoordig. Daar sta ik, met mijn mond vol tanden. Stap voor stap leer ik enkele woorden Spaans waarvan het eerste “baños” (toilet) is, een levensnoodzakelijk iets. Ook Ruben kan vrij vlug vragen “es Wifi aqui?” en Patriek haalt zijn Spaanse woordenschat, geleerd in school, naar boven.

Ons eerste land wordt Mexico. We maken kennis met hun superlekkere taco’s en weten al direct dat een Mexicaanse pikante saus je lichaam helemaal in vuur en vlam zet.

Na enkele dagen Mexico City gaan we op zoek naar de ruïnes van de Maya’s. We nemen de tijd om er drie te bezichtigen: Tulum aan het strand, Palenque in de jungle en uiteraard kon Chichén Itza niet ontbreken. Ik ben onder de indruk van de kracht die deze goed bewaarde gebouwen uitstralen.

Mexico is ook gekend voor zijn koloniale steden. Ze worden gekenmerkt door prachtige, felgekleurde gebouwen gelegen in goed onderhouden straten. Steden zoals Valladolid, Mérida, Campeche en San Cristobal de las Casas zijn daar mooie voorbeelden van. We trekken van het ene naar het andere door gebruik te maken van het openbaar vervoer. Voor elk budget is er busvervoer voorzien. Het geeft je ook de gelegenheid om tijdens het reizen het land beter te leren kennen.

Na Mexico komt Guatemala aan de beurt. Totaal onbekend voor mij maar zo verrassend mooi. Guatemala telt 33 vulkanen waarvan heel wat beklimbaar zijn. We kiezen er 2 uit: de vulkanen San Pedro en Pacaya. Vooral de eerste zal mij bijblijven. Het was een ware uitputtingsslag om de top te bereiken. Eens op de top worden we getrakteerd met een fenomenaal uitzicht op het meer van Panajachel. De tweede vulkaan beklimmen we in groep en wandelen we over grote brokstukken lava. Marshmallows roosteren boven vulkanische rook mag hier uiteraard niet bij ontbreken.

El Salvador heeft ons hart niet echt gestolen. We trekken dan ook heel vlug door het land en nemen meer tijd om Nicaragua te ontdekken.

Al van het eerste moment merken we dat Nicaragua heel wat in zijn mars heeft. De steden nodigen ons uit op gezellige pleintjes met eetkraampjes. Mensen zoeken elkaar op, slaan een babbeltje, drinken een lokaal biertje. Er is niets meer te merken van de hevige oproer die de voorbije maanden het land in rep en roer heeft gezet. En steeds hoor je die heerlijke Spaanse muziek luid klinken. Maar hoe mooi het hier ook is, toch word je geconfronteerd met armoede in het straatleven. Mijn moederhart bloedt als ik kinderen zie bedelen, jongeren zie lijmsnuiven, daklozen op de stoep zie liggen. En dan besef ik hoe goed wij het in België hebben … .

We hebben nog een maand de tijd om onze reis verder te zetten. Er is geen sprake van heimwee. We hebben nog zoveel te ontdekken, te zien, te proeven, te leren, … . Het is de reis van mijn leven en ik ben heel dankbaar dat ik dit mag doen samen met mijn 2 schatten Patriek en Ruben.