Reisverhaal «Langzaam aan dan breekt het koordje niet.»

Compostella 2014 | Spanje | 3 Reacties 12 Mei 2014 - Laatste Aanpassing 12 Mei 2014

Voor Rie en ook voor mij was het een overgangsrit van een 20 km. Een "piece of cake" zei hij, zeker na het weerzien van onze Zeeuwse vriendin en het koppel uit Ohio.

De etappe was kort, krachtig en prachtig. Triacastela is een langgerekt dorp met 2 hoofdstraten, één voor de auto's en één voor de peregrinos. Eens we die achter ons laten komen we in een overweldigende natuur terecht. Mooie paden met groene bomen of struiken waar de wind zachtjes door het lover blaast. De vogels zingen hun serenade terwijl het water ruist in de beek en de stappen en zuchten van de pelgrims op de achtergrond klinkt. Vandaag hebben we voor het eerst een bodemcombinatie van zand, stenen en water. Wat er nog ontbreekt is cement en dan hebben we beton, nu enkel modder. De hoogteverschillen vielen best mee vandaag. We vertrokken om 9u15 om goed 2u30 later al aan te komen in Furela, een kleine 10km verder. Er zit een lijn in ons stappen. We leggen de eerste uren ongeveer 10km af in twee uren, daarna is de zon er volop en dan zakt het tempo vanzelf. Omdat het al 11u45 was hadden we wel trek in iets klein, zoals een stuk cake en koffie. Wat later kwam onze Zeeuwse vriendin Suzanne, die we al enkele dagen uit het oog waren verloren, ons opzoeken. Het werd ondertussen 13u00 en we vertrokken samen naar Sarria (9km verder), heel rustig en babbelend en bergafwaarts. Twee uren later en nog niet uitgebabbeld waren we er. Hier was het een weerzien met Hal en Beth uit Ohio, dat was ook al enkele dagen geleden. Zij willen morgen samen met ons naar Portomarin wandelen want ze hebben heel veel te vertellen.

Ondertussen hebben we ruim 2/3 van de afstand al gestapt en staat de teller op ongeveer nog 120km.

We komen morgen terug met het dagverslag van dan. Groetjes. Ri&Ro.