Reisverhaal «Afscheid in Tirana»

Albanië | 0 Reacties 14 November 2014 - Laatste Aanpassing 14 November 2014

Het is al donker en vrij laat als we in Tirana toekomen. In het Tirana Hostel worden we hartelijk ontvangen. De hostel bevindt zich in een oude Italiaanse villa en is ingericht met oude vintagespullen en met heel veel creativiteit. We doen hier ideetjes op voor thuis :-).

Het is altijd moeilijk om je weg te vinden of je op het gemak te voelen als je een nieuwe stad binnenkomt. Wij hebben altijd tijd nodig om te acclimatiseren in een stad. We hebben grote honger en omdat we laat toegekomen zijn, gaan we naar een restaurant in de Blokwijk die ze in de hostel aangeraden hebben. Het is er zo lekker en zo gezellig dat we er ook onze laatste avond gaan eten, en dan mocht het ook iets uitgebreider zijn ;-).

Toen we de volgende dag door de stad kuierden, voelden we ons al meer thuis in Tirana. En toen we de dag erna naar huis moesten vertrekken, hadden we spijt dat we al moesten vertrekken. We hadden ondertussen de leuke plekjes gevonden en wouden er nog wat meer van genieten. Bar Radio, we will be back!!!

Het centrum van Tirana is niet groot en op 1 dag hadden we alle bezienswaardigheden wel gezien. We hadden zelf een wandeling uitgestippeld langsheen de verschillende bezienswaardigheden die in onze reisgids vermeld stonden. Daarnaast genoten we extra van de lekkere capucino op het zonnige terras van het Opera Café, van de zalige boekenwinkel Adrion (wij vinden het alletwee altijd leuk om in boekenwinkels in het buitenland te snuisteren), van het evenement voor de herdenking van 25 jaar val van de Berlijnse Muur (er werd in een parkje een deel van de Berlijnse Muur, een bunker van Enver Hoxha en de steunpilaren van een mijn uit Joegoslavië bij elkaar gezet), van de centrale markt waar we noten en look kochten, en zeker niet te vergeten van Bar Radio.
Bar Radio is de gezelligste bar van Tirana. Als je daar zit, heb je geen zin om weg te gaan. Wij zaten er serieus op ons gemak :-). Kijk maar naar de foto's.

En dan was het tijd om naar de luchthaven te gaan. Onze taxichauffeur was weer één van de vele Albanezen die familie hebben in België en dan vooral in 'Bruksel'. Toen hij hoorde dat wij uit België kwamen, werd de zoon in Brussel direct opgebeld, maar hij nam jammer genoeg niet op. De dag van die taxichauffeur kon niet meer stuk :-).
In de luchthaven spendeerden we onze laatste Albanese lek aan een dikke tip voor de ober van het cafeetje aan de luchthaven, een fles Albanese olijfolie en aan mooie zwart-wit kaartjes van de Marubi-bevolking (we hadden daar een fototentoonstelling van gezien in Shkoder). En zo sloten we onze mooie reis af!

Salemendirit Albanië!!