Reisverhaal «Benieuwd naar Albanië en de Albanezen?»

Albanië | 1 Reacties 07 November 2014 - Laatste Aanpassing 07 November 2014

Wat gaan jullie zoeken in Albanië? Een vraag die we kregen als we onze reisplannen vertelden. Awel, wij gaan dat hier nu zelf eens uitzoeken en zelf ondervinden. Tijdens onze reisvoorbereiding werden we al nieuwsgierig en getriggerd door andere reisverhalen. Nu kunnen we het zelf beleven.

Een eerste aanpassing is de munt. De euro in Montenegro was heel gemakkelijk. In Albanië is het Lek en dat moeten we delen door 140. De eerste dagen is het nog wat sukkelen en uitrekenen op de gsm, maar ondertussen zijn we het al gewoon. Alles is hier, in onze ogen, heel goedkoop. Slapen doen we hier in een mooie kamer met badkamer en goed ontbijt voor een prijs tussen 25 en 30 €, een biertje en een wijntje kost hier maximum 150 Lek (we hebben zelfs al heel lekkere wijn gehad voor 50 Lek!!), lekker eten kost ons hier ongeveer 300 à 400 Lek. Aleja, reken maar zelf uit. Om te reizen door Albanië heb je geen groot budget nodig.

Onze eerste halte in Albanië is Shkoder aan het mooie Shkodermeer. We verblijven in het appartement van de collega van Ruth die Albanese roots heeft. Het appartement ligt centraal en was heel gemakkelijk te vinden. De communicatie met Flutura, de buurvrouw die het water moet opzetten, is nogal grappig want ze spreekt alleen Albanees. In gebarentaal lukt het wel om elkaar te begrijpen. Ze was super lief.
Shkoder is de culturele hoofdstad van Albanië. Ze heeft geen grote bezienswaardigheden, maar een wandeling langs de autovrije straat kon ons wel bekoren. Het standbeeld van Moeder Teresa, de moskee, de kathedraal, de Communistische monumenten, het pleintje met de fontein en de domino spelende oude meneertjes die nieuwsgierig zijn naar vanwaar we komen en die het toch wagen om in een mix van Albanees-Italiaans-Engels met ons te spreken. Het meer en het ooit belangrijke fort zijn de moeite waard.

Onze planning was om Albanië door te reizen met het openbaar vervoer. Het werd ons wel al snel duidelijk dat dit inderdaad heel goed en heel goedkoop gaat tussen de grotere steden of grotere dorpen. Maar vanaf we naar een kleinere plaats wouden gaan of iets wouden gaan bezoeken moesten we verschillende minibussen en privétaxi's gaan combineren en dit zou ons redelijk wat tijd kosten en toch ook meer gaan kosten dan we dachten. Elke mogelijke auto hier langs de kant van de weg kan een taxi zijn. Er zijn hier geen 'officiële' taxi's en de chauffeur kan vragen wat hij wil. In principe zouden we kunnen afdingen, maar we zijn daar niet zo goed in (zeker als je weet dat de mensen het hier sowieso financieel niet gemakkelijk hebben en afdingen voor een halve euro daar doen we niet aan mee, behalve als we zien dat we er echt bewust opgelegd worden maar dat zijn we in Albanië niet tegen gekomen). We kregen het goede advies van een Brit met Albanese roots die zijn familie kwam bezoeken om een auto te huren omdat dit in Albanië vrij goedkoop is en we daardoor toch meer vrijheid in onze verplaatsing kregen.

Vanuit Shkoder gingen we eerst nog met de furgon (= minibus) en de taxi (= een mercedes met een chauffeur langs de kant van de weg) naar Kruja. Kruja is gekend om de heroïsche Skanderbeg. Zijn imposant standbeeld verwelkomt je als je Kruja binnen rijdt. Skanderbeg is berucht voor zijn opstanden tegen de Ottomaanse invasie in de 15de eeuw en is heel belangrijk in de geschiedenis van Albanië. In zijn museum zien we dat er over gans de wereld standbeelden staan van Skanderbeg, zelfs in Brussel (wel geen idee waar in Brussel, dat moeten we eens opzoeken). De authentieke bazaar met zijn kasseistraat en souvenirwinkeltjes langs beide zijden leidt naar het fort van Kruja en de oude oorspronkelijke stad die nu nog steeds bewoond wordt. Het is er leuk rondlopen in de kleine straten en het zicht op de omliggende vallei is mooi. De zon schijnt volop en vanop het balkon van ons hotel hebben we een zalig zicht op het fort van Kruja. Ook in Albanië blijven we een vakantiegevoel hebben :-).

Vanuit Kruja is het niet ver naar de luchthaven van Tirana waar we onze auto huren. Vanaf nu rijden we Albanië rond met een kleine blauwe Dacia. De wegen zijn hier de laatste jaren veel verbetert en overal zijn ze aan de wegen aan het werken. Op vele plaatsen is de asfalt nog vers gelegd. Af en toe is er een kleinere weg in slechtere staat of stopt de grote nieuwe baan plots en moeten we even verder over de oude baan, maar dat is gewoon momenteel Albanië. En als er geen wegwijzers staan en we twijfelen dan vragen we het gewoon. Mensen verstaan elkaar soms ook zonder elkaars taal te spreken :-).

De Albanezen zijn namelijk super lief en heel hulpvaardig. Een groot percentage van de Albanezen spreken ook Italiaans (dat komt door de geschiedenis) en de jonge mensen soms ook een beetje Engels. Communiceren is hier moeilijker dan in Montenegro en Albanees leren is keimoeilijk. Het blijft bij po (ja) en jo (nee) en salemendirit (dank u). Zo lukt het ook wel :-).

In Kruja hadden we ons eerste fort. We zetten onze weg nu verder naar het zuiden doorheen het bergachtige binnenland langs forten en kastelen en UNESCO werelderfgoed.