Reisverhaal «Baku en omgeving»

Azerbeidzjan | 0 Reacties 02 Oktober 2012 - Laatste Aanpassing 02 Oktober 2012

Onze eerste kennismaking met Baku is er één met heel veel licht. Bij Baku by night denk je enerzijds wauw zo mooi verlicht! Anderzijds vraag je je af hoeveel de elektriciteitsrekening hier bedraagt? Alles is verlicht, of is aan het pinken en stralen! Het moet wel gezegd, het is zeker niet kitscherig of overdreven met kleur. De gebouwen zijn mooi en sober verlicht en de Flame Towers met hun vlammende kleuren steken over de stad uit. Ook de Crystal Hall, waar het Eurosongfestival was, is heel mooi verlicht. We kijken onze ogen uit vanuit onze hotelkamer.
We verblijven in het oude stadsdeel en eens geïnstalleerd gaan we op verkenning door de straatjes op zoek naar iets om te eten en te drinken. In het begin hadden we nog een aantal herkenningspunten nodig om onze weg terug te vinden, maar eens de indeling van het oude centrum in ons hoofd ging dat heel goed.

Het oude centrum is heel leuk om door te wandelen. Het is er rustig, heel proper en de bezienswaardigheden worden duidelijk goed onderhouden. Je ziet waar al dat olie-geld goed voor is. De mensen zijn super vriendelijk en geen enkele souvenirverkoper is opdringerig.
Het oude centrum heeft ons verrast met zijn kleine straatjes en trappen, zijn vele mooie (oil mansions) huizen, moskeeën, monumenten, en historische gebouwen zoals de Maiden Tower en het Shirvanshahs Paleis. En in het mini-boekenmuseum vonden we hier zelfs het kleinste boekje van de wereld (2mm op 2mm)!

Ook buiten de stadsmuren kan het echt niet op. Het ene prachtige gebouw na het andere. Allemaal gebouwd door de oliedollars die van Baku een rijke stad maakt. De straten puilen uit met oude en nieuwe rijkdom.
Aan de nieuwe moderne gebouwen te zien, vloeit hier nog steeds veel olie-geld. Maar hoe lang zal deze welvaart nog duren? We vragen ons ook af welk verschil we zullen zien eens we Baku en zijn omliggende olievelden verlaten en het binnenland inreizen?

We trekken er op de tweede volledige dag met de manager van onze questhouse een dagje op uit om de omgeving buiten Baku-stad te verkennen.
We starten bij de ”mud volcanoes” waarbij onze chauffeur ons plastieken zakjes rond onze schoenen laat binden. Het is een beetje een raar zicht, maar het had een dubbel doel: wij geen sandalen vol modder en hij geen vuile auto . De kleine moddervulkaantjes liggen in the middle of nowhere in de woestijn en sputteren koude (!) modder. Er is hier een wetenschappelijke uitleg voor, maar die ga ik hier niet neerschrijven. Het is dus niet gevaarlijk om rond en op de vulkaantjes te lopen. Het ergste wat kan gebeuren zijn bespatte benen of een vuile broek. De omgeving is droog en stoffig (woestijn dus) en tussen de moddervulkaantjes lijkt het precies alsof je op maanlandschap loopt.

Na aardrijkskunde komt geschiedenis. We belanden in Qobustan, gekend voor zijn petrogliefen uit het Stenen Tijdperk. We bezoeken eerst een nieuw, modern en interactief museum dat heel leuk en interessant is. Daarna rijden we verder naar de site zelf waar de rotsen zich bevinden met nog heel veel originele petrogliefen. De rotstekeningen zijn absoluut de moeite, maar de omgeving maakt het plaatje compleet. Heel mooi zicht op de rotsen en op de Kaspische Zee.

De rest van onze daguitstap spenderen we op de Abseron Peninsula.
In Yanar Dag aanschouwen we het eeuwige vuur. Het is een beetje een rare plaats, maar dit vuur dat natuurlijk uit de grond komt blijft effectief altijd branden.
In de Vuurtempel in Suraxani is er ook een eeuwige vlam maar niet meer natuurlijk. De olie is hier in de grond volledig uitgeput waardoor de vlam nu brandt op aangevoerde gas. De plek was vroeger ook een oude karavaanserai, een plek langs de zijderoute waar reizigers konden overnachten.
We rijden nog naar Qala en Mardakan om twee forten te bezoeken. In Qala worden we een beetje teleurgesteld door het artificiële karakter van de site. Er zijn drie musea en een fort, maar allemaal een beetje te overgerestaureerd. We bleven hier niet lang. Mardakan was dan wel interessanter en de oude toren wordt opengehouden door enkele lokale bewoners die graag een beetje uitleg geven voor een kleine gift .
 

Ondertussen zijn we al naar het mooie bergdorpje Lahic geweest en zitten we nu in Sheki, waar we logeren in een prachtige caravanserai, een plaats waar reizigers op de zijderoute vroeger sliepen. Maar meer hierover later.

Groetjes, ruthenstefaan