Reisverhaal «Onze eerste stappen in Colombia»

Colombia | 0 Reacties 07 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 07 Maart 2014

We hebben een klein beetje een regenschema moeten inplannen in Bogota. De regen viel er soms met bakken uit de hemelwaardoor de straten in La Candelaria kleine riviertjes werden. We konden dan onze tijd doorbrengen in een museum of in een leuke bar voor een koffie of een pintje. Ook niet slecht. Zeker met het indrukwekkende Museo del Oro en het leuke Museo Botero. Gelukkig was er ook af en toe een waterzonnetje zodat de berg van Monserate uit de wolken verdween en we toch nog de funicular naar boven konden. Er komen veel pelgrims en andere gelovigen naar Monserate om de lijdensweg van Jesus, afgebeeld met verschillende beelden, te volgen tot aan het klooster op de top. Van op het pleintje voor het klooster kan je de volledige stad zien liggen en ben je verbluft van de uitgestrektheid. Wij kwamen voor het zicht en niet persé om een kruistochtje te doen .

Wij verbleven in het oude centrum La Candelaria. Rond de Plaza de Bolivar zijn er vele straatjes met kleine kerken, kleinere pleintjes, gekleurde huisjes, historische gebouwen en de gekende Calle 11 met de meeste restaurantjes. Ook het Plaza del Chorro de Quevedo is een leuk pleintje dat zowel overdag als ’s avonds heel levendig is. Er is hier een barretje (de naam zijn we vergeten) waar we twee keer blijven plakken zijn en waar we onze eerste aquardiente-ervaring hadden .

We waren uiteindelijk maar twee dagen in Bogota, wat eigenlijk niet zo veel is, maar uiteindelijk toch wel genoeg. Een stad blijft een stad en buiten La Candelaria is er hier niet veel te zien. Pas na Bogota zullen we het gevoel hebben dat we vertrokken zijn voor onze reis door Colombia.

Hop, naar Villa de Leyva! Amai, dat ging super vlot. Het was alsof die minibusjes speciaal voor ons klaar stonden. De busterminal in Bogota is heel goed en duidelijk georganiseerd. Geen chaos zoals in vele andere landen. Door de ciclovia in Bogota (elke zondag wordt er 120 km weg vrijgemaakt voor wandelaars, fietsers, skeelers,...) was er veel file en heeft het wel wat geduurd voor we de stad buiten waren. En door de vlotte wissel van minibus in Tunja kwamen we vlot aan op onze bestemming, Villa de Leyva.We verblijven in het Renacer Hostal. Het is zo’n 20 minuutjes stappen van aan de Plaza Mayor maar het is het helemaal waard. Het hostel ligt volledig in een groene omgeving met zicht op de bergen. We waren er nog maar een halve dag en we besloten al om er een extra dag te blijven. Ons reisschema al naar de "knoppen"   Naast het unieke en mooie dorp is er in de omgeving van Villa de Leyva ook nog veel te doen en te zien : wandelingen, watervallen, groene heuvels met veel finca’s en het Iquaque Nationaal Park.

We vonden het zalig kuieren door de geplaveide straatjes rond het Plaza Mayor met de wit gekalkte huizen. Ook al deden na een tijdje onze voeten wel zeer, want die grote keien zijn echt wel niet gemakkelijk wandelen. Ik had respect voor die paar vrouwen die het aandurfden om met hoge hakken over het plein te wandelen. Ik zou al duizend keer mijn voeten omgeslaan hebben. Het Plaza Mayor van Villa de Leyva is trouwens het grootste geplaveide kerkplein van Zuid-Amerika. Het is zalig om vanop een bankje het passant te observeren. In de omliggende straten zijn veel artisanale winkeltjes, barretjes en restaurantjes. Ook een lokale panaderia of een empanadaverkoper hebben aan ons een klant. Er zijn een aantal koloniale woningen die de moeite zijn om te bezoeken, al moet je wel geluk hebben dat ze open zijn. Op maandag (na de weekenddrukte) zijn er veel bezienswaardigheden gesloten. Er zijn ook twee mooie witgekalkte kerken, de Iglesia Parroquial op het Plaza Mayor en de Iglesia del Carmen.

Na anderhalve dag luieren in Renacer en kuieren in Villa de Leyva werd het tijd voor een beetje actie. We deden een wandeling naar de watervallen van La Periquera die we deden met een gids. Hij wist heel veel over het ecosysteem van de omgeving en de fauna en flora in de buurt van de watervallen. En we gingen ook paardrijden in de buurt van Villa de Leyva waarbij we onderweg de Pozos Azules (natuurlijke meertjes) en het Museo Fossil bezochten. Het was ons snel duidelijk dat ze alleen reageerden op de  commando’s van hun baasje. We bleven wel proberen, maar de paarden gaven geen kik op onze jui jui jui. Gelukkig liet hun baasje de paarden regelmatig eens in galop gaan zodat we ons toch nog een echte cowboy voelden. Het waren twee leuk tochtjes als afsluiter hier.

De volgende dag vertrekken we richting zuiden naar el dessierto Tatacoa...