Reisverhaal «Rio Dulce, water en jungle»

Guatemala | 0 Reacties 22 Maart 2017 - Laatste Aanpassing 22 Maart 2017

We gaan van water naar water. We hebben hier in Guatemala geen tijd nodig aan de zee. In alle meren en rivieren kan je hier zwemmen en het water is helder en zalig van temperatuur. Beter dan zwemmen in de zee eigenlijk.

Ook de Rio Tatin, een zijrivier van de Rio Dulce is heerlijk om te zwemmen. We zitten hier in het midden van de jungle maar volgens de uitbaters van onze hostel is het veilig om te zwemmen. Er zitten geen grote dieren in het water ;-).

De rit met de bus van El Remate naar Rio Dulce Town was frisjes. Ze hebben hier de gewoonte om op de grote bussen de airco vollen bak te zetten en hij valt ook niet te regelen. Gelukkig hadden we ons voorzien met een pull. We wisten dit nog van vorige reizen doorheen Midden-Amerika. Het entertainment was ook interessant. Een tweederangs monsterfilm in het Spaans. Gewoon de ogen toe en slapen, is dus het beste wat we konden doen.

In Rio Dulce Town is er geen andere mogelijkheid dan een boot te nemen naar één van de vele hostels langs de waterkant van de rivier de Rio Dulce. Wij verbleven in Finca Tatin op een zijtak van de rivier en daar was het veel rustiger.

Ons hutje was omgeven door junglegroen en daardoor ook door junglediertjes J. Geen grote, maar veel kleine die er voor ons soms ook vrij groot uitzagen zoals SPINNEN!

Met de kajak voeren we de rivier af tot in Livingston. Dat was voor ons een redelijk avontuur want het was misschien 20 jaar geleden dat we nog eens in een kajak gezeten hadden. We zijn dan ook één keer omgekiept door te grote golven van een motorboot die ons te snel en te kortbij passeerde. En we zijn ook terug gekeerd met de gewone boot J.

Maar het was wel geweldig mooi. We voeren langsheen groene junglewouden en op sommige plaatsen ook hoge rotsen en kliffen. En er waren ongelofelijk veel watervogels.

Livingston was leuk voor een bezoek van enkele uren om eens door de straten te lopen en de geur van de Caraïbische Zee op te snuiven. Maar we zouden er niet verblijven. Deze plek zou een Caraïbische rasta “take it easy man” sfeer moeten hebben, maar dat hebben wij niet gevoeld. Er zijn twee straten met restaurants en winkels duidelijk gericht op het toerisme, maar als je door de zijstraten loopt, merk je de armoede en het verval. De lokale bevolking is Garifuna (meer Afrikaanse gelaatstrekken en veel donkerder). Livingston ligt geïsoleerd, er is hier niets, alles moet aangevoerd worden. Buiten het toerisme, visserij en een klein beetje landbouw is er hier geen werk. Met alle gevolgen…

Het restaurant van Mama Buga in Livingston vonden we wel top. Hier worden jongens en meisjes opgeleid. Het terras met zicht op het water en de binnenkomende en uitvarende bootjes is heel leuk en het seafood is er heel lekker. Hiervoor en om het opleidingsprojectte steunen, moet je zeker eens naar Livingston afzakken.