Reisverhaal «De eerste dagen...»

Nieuw Zeeland | 2 Reacties 23 Februari 2011 - Laatste Aanpassing 23 Februari 2011

We schrijven deze tekst onder een licht alcoholische invloed van de lekkere Nieuw-Zeelandse wijnen van het Food and Wine festival in Devonport (Auckland) J. De beste manier om te bekomen van de lange reis is je snel mengen in het lokale gebeuren en in de lokale tijd. Dat hebben we volop gedaan en het is ons goed bevallen. We vonden het centrum van Auckland heel aangenaam en we zijn blij dat we twee volle dagen de tijd hadden om ons aan te passen aan een ander tijdschema (12 uur verschil!) en aan een ander seizoen.

De zogenaamde jetlag door het tijdsverschil hebben we eigenlijk goed doorstaan. We arriveerden heel vlot in Auckland op vrijdagnacht en konden snel ons bedje inkruipen. We voelden ons vrij fit bij het wakker worden en trokken het centrum in voor een heerlijke brunch op één van de zonnige terrassen aan de Viaduct Harbour. Vandaar wandelden we naar de Skytower voor een spectaculair zicht op de stad en de omliggende eilanden. De Skytower is in zijn totale hoogte 328m hoog. Het viewpoint is op    192m hoogte en het skydeck op 220m. Er zijn mensen die het tof vinden om voor veel geld van de Skytower te springen… maar wij bekijken dat toch liever van beneden met onze twee voeten op de grond!
Van de Skytower wandelen we richting Aotea Sqaure waarbij we enkele mooie 18^de eeuwse gebouwen passeren waaronder een oud pakhuis van een fabriek, het Civic Centre en op het Aotea sqaure zelf de Town Hall. De rest van de namiddag spenderen we op het gras van Albert Park voor een verdiende en nodige siësta. Hier werd alles in gereedheid gebracht voor het tweedaagse Chinees lantaarnfestival.
’s Avonds belanden we in het gezellige Devonport, een kleine tien minuten met de ferry, met de bedoeling een wijntje te drinken op het Food and Wine festival. We zijn echter te laat omdat het festival eindigt om 18u… Het zal voor morgen zijn.
Echt laat wordt het niet meer, want tegen 23u vallen de oogjes toe.

Dag twee in Auckland beginnen we met een heerlijk ontbijt in General Food market, we zijn goed uitgerust en we nemen de bus naar Cornwall Park voor een wandeling door het park en een klimmetje naar de top van One Tree Hill (Maungakiekie). De lucht is helblauw en de zon schijnt volop. Zalig!
Op One Tree Hill, één van de vele vulkanische heuvels, staat het graf van John Campbell en de obelisk is een eerbetoon aan het Maori volk. We hebben er een prachtig vergezicht op heel Auckland, de grootste stad van Nieuw Zeeland.
Terug in het centrum nemen we opnieuw de ferry naar Devonport naar het Food and Wine festival om te genieten van de relaxte sfeer, de Joe Cocker-imitator, het covergroepje The Mermaids en natuurlijk de fantastisch lekkere wijnen. Dat laatste maakte ons tegen het einde van de namiddag heel vrolijk J.

’s Avonds gingen we nog een kijkje nemen naar de leuk verlichte lantaarns op het Chinees Lantaarnfestival en genoten we van het lekkere Aziatische eten. Onze tijd in Auckland hebben we leuk kunnen invullen en vanaf morgen is het tijd om onze vrienden Evy en Christoph te ontmoeten in Christchurch! Spannend!

Christchurch was voor ons op twee manieren spannend, positief en negatief.

Negatief omdat we op het nippertje ontsnapt zijn aan de zware aardbeving van 22/02/2011. Na ons vertrek uit Christchurch staan we in een dorp aan de kassa van een supermarktje en horen we het nieuws van de aardbeving van 6.3 op de schaal van Richter! De schade zou enorm zijn en er was onmiddellijk sprake van tientallen doden en honderden vermisten. Tegen de ochtend in België worden we gecontacteerd door verontruste familieleden en vrienden. De aardbeving is er volop in het nieuws. Het is pas ’s avonds bij het bekijken van de beelden op het lokale nieuws en op internet dat we echt beseffen dat we ongelofelijk veel geluk gehad hebben… De aardbeving gebeurde immers één uur nadat we Christchurch verlaten hadden. Aan de overkant van de straat waar we in een hostel verbleven gingen alle huizen tegen de grond. We zijn serieus onder de indruk...

Positief omdat we onze vrienden Evy en Christoph ontmoeten die al een week reisplezier op het Noordereiland achter de rug hebben en waar we samen het Zuidereiland mee zullen rondreizen. Het was heel leuk om hun enthousiasme te horen over wat ze al gezien en gedaan hadden en natuurlijk ook wat tips door te geven voor als wij het Noordereiland doorkruisen.
De volgende dag vertrokken we vanuit Christchurch naar Kaikoura voor een whale watching tour. Het weer is regenachtig en bewolkt en we hopen dat de boten zullen uitvaren. Het landschap onderweg is heuvelachtig, vrij dor met af en toe groene bossen. Zicht op de bergen hebben we niet door de mist.
In Kaikoura horen we dat de boten uitvaren en dat er al walvissen gespot zijn. Joepie!
En ook wij hebben geluk. We zien drie walvissen (sperm whales) en een grote groep heel speelse dolfijnen. Stefaan, Evy en Christoph zagen alles van dichtbij en konden heel mooie foto’s nemen, Ruth zag ook alles, maar wel van boven een kotszakje J. De zee was ontzettend wild en de catamaran ging hoog op en neer, amai Ruth haar maag, en ook Evy zag ook heel wittekes!
Van in Kaikoura ging het verder naar Blenheim om van daaruit de dag nadien verder te rijden naar Renwick voor een bezoek aan de wijnhuizen.

Bij het binnenrijden van Renwick merken we direct dat we in de wijnregio zijn. Het is hier het ene wijnhuis naast het andere. En overal zien we grote velden met wijnranken met de uitlopers van de bergen van de Marlbourough Sounds. We regelen een fietstochtje langs drie mooie wijnhuizen : Hunters, Cloudy Bay en Grove Mill. In elk wijnhuis kunnen we verschillende witte en rode wijnen proeven en ook een schuimwijntje of een rose. Elk van ons vier was het meest gecharmeerd door de wijnen van Cloudy Bay. Een heerlijke Sauvignon Blanc en Pinot Noir waar we thuis zeker naar op zoek zullen gaan. Ons wijntochtje eindigde echter niet met een houten hoofd zoals we eerst gevreesd hadden en we konden 's avonds dan ook nog genieten van een lekker wijntje van Grove Mill.

Tot hier ons eerste reisverhaal. Jullie horen ons binnenkort wel opnieuw.

groetjes
Ruth en Stefaan