Reisverhaal «Cultuur, natuur en witte dorpen»

Spanje | 1 Reacties 15 November 2013 - Laatste Aanpassing 15 November 2013

We zitten een beetje in de auto richting Cordoba. Onze laatste avond in Granada is een beetje uitgelopen en we voelen toch een tekort aan slaap. De (alternatieve) weg van Granada naar Cordoba brengt ons doorheen een landschap van olijfbomen, olijfbomen en nog eens olijfbomen. Zo ver het oog reiken kan, zien we alleen maar olijfgaarden en af en toe een wit dorp. We stoppen onderweg in Montefrio, zo'n wit dorp mooi gelegen langs een rotsflank waar een kerkje op staat. God is watching Montefrio! Een volgende stop is Priego de Cordoba (nog zo één van die witte) waar we een wandeling maken door het kleine stadje langs de Fuente del Rey (mooie fontein met 139 waterspuiters), langs pleintjes, kleine straatjes en kerkjes in de Barrio de la Villa (de oude wijk), en de overblijfselen van El Castillo. Het is hier echt chillen en we zijn vree op ons gemak. Zalig!

Cordoba is veel makkelijker om binnen te rijden dan Granada, al moeten we toegeven dat we op voorhand al eens Google Maps hebben geraadpleegd . We vonden zelfs een parkeerplekje op wandelafstand van ons verblijf, ideaal! Verblijven deden we in het Convento San Fransciso, een oud klooster dat nu een heel leuke en gezellige hostal is geworden. Een plek waar je zin krijgt om nog enkele dagen langer te blijven (jammer genoeg waren ze al volgeboekt ) Ook hier hebben we heel veel gezien met als hoogtepunt het ongelooflijke Mezquita. Een historisch monument dat voor ons een even groot waauw-effect had als het Alhambra in Granada. Eigenlijk was dit eerst een kerkje van de Visigoten (tijdperk voor Christus, haal jullie geschiedenisboeken maar boven ) Daar is dan in 784 na Christus dan door de Arabieren een moskee op gebouwd en in de 16de eeuw werd er door de katholieken uiteindelijk ook in het midden van de moskee een prachtige kathedraal in gebouwd. Je kan je wel voorstellen welke mix van architectuur en cultuur dit monument heeft, en dat maakte het voor ons nog meer indrukwekkend en speciaal. Wij vonden Cordoba ook leuk omdat het oude centrum relatief klein en overzichtelijk is, we voelden ons daar direct thuis. Ook de wijk Juderia en de promenade aan de Puente Romano zijn gezellig om te kuieren. En wat hebben we ook heel leuke herinneringen aan restaurant Almatea (beste tot nog toe) en het super toffe en kleine barretje Bicicleta

Omdat Granada en Cordoba toch wel wat vermoeiend waren, kozen we ervoor om Ronda voor een andere keer te houden en besloten we het rustiger aan te doen in Antequera en een wandeling te doen in het Nationaal Park El Torcal. Eens wat natuur ertussen is een leuke afwisseling. In Antequera deden we echt niet veel : een klein wandelingske door de straatjes van het oude centrum (en belanden in een typisch barretje onder de kerktoren waar de mannen naar het voetbal kijken), terrasjes doen, slapen, lezen,... Maar om toch niet volledig de luilak uit te hangen deden we de dag nadien een staptochtje tussen, door, onder en boven de karstrotsen van El Torcal. Dit is een natuurfenomeen dat honderden miljoenen jaren geleden is ontstaan en door erosie allerlei grillige rotsformaties zijn gevormd. Heel knap! Het was er wel heel winderig, en op het einde van de dak voelde die echt koud aan, maar de wandeling heeft deugd gedaan.

Hoe we via andere witte dorpen naar de zee gingen lezen jullie heel binnenkort. Nu gaan we op tapas-tour !!