Reisverhaal «Nog meer witte dorpjes en het zeetje»

Spanje | 0 Reacties 15 November 2013 - Laatste Aanpassing 16 November 2013

Vanuit Antequera zijn we via Ruta de los Pueblos Blancos naar Arcos de la Frontera gereden. In deze streek zijn er tientallen witte dorpen en is het onmogelijk om ze allemaal te bezoeken. Het ene is ook al mooier dan het andere natuurlijk. Wij kozen voor Setenil, Zahara, Grazalema en Arcos de la Frontera. En daar was onze dag al goed me gevuld. Al deze dorpen hebben hetzelfde gemeen : ze zijn WIT, ze hebben een FORT en een KERK op het hoogste punt van een ROTS. Gelukkig heeft elk dorp nog zijn eigen kenmerken. In Setenil zijn veel huisjes in de rots gebouwd. Vroeger waren dit bodegas (wijnkelders) omdat er hier toen veel wijn werd gemaakt en nu zijn het gewoon woonhuisjes en restaurantjes/barretjes met een heel goede natuurlijke isolatie. Zahara ligt aan een groot stuwmeer en de straatjes zijn hier heel steil (amaai, de kuiten en de adem ). Het uitzicht van boven is dan wel prachtig en de klim meer dan waard. Grazalema heeft ook mooie straatjes en pleintjes en kerkjes en normaal is dit de natste plek in Spanje, maar niet vandaag . Het was er wel vrij "doods" want we kwamen er toe in de late namiddag en dan is het natuurlijk siësta hier.

In Arcos de la Frontera blijven we overnachten. En wat we hoopten dat ons niet ging overkomen, is ons hier wel overkomen. Zonder het goed te beseffen zaten we met onze auto in de zééééér smalle en steile straatjes van het historische centrum op zoek naar onze hostal. Op een bepaald ogenblik moesten we zelfs onze spiegels inklappen. Stefaan kreeg hier wel zweetpollekes van . Maar het is ons uiteindelijk toch weer gelukt, alsook het gratis parkeren dankzij de tips van de hostal-uitbaters (buiten Granada dan, maar daar was het dan maar aan halve prijs). De dag nadien gingen we ontbijten op een leuke terrasje, deden nog een leuke wandeling in het oude centrum en dan was het tijd om richting Cádiz en de zee te vertrekken!

In Cádiz huurden we een appartementje met dakterras in de wijk Barrio La Vina. We konden er een wasje doen en laten drogen in het zonnetje. In Cádiz zijn er verschillende wandelingen uitgestippeld met gekleurde lijnen op de grond, elke wandeling heeft zo een beetje zijn eigen thema en leidt je langs de belangrijkste bezienswaardigheden, maar ook langs plekjes die je zelf niet zou vinden of opzoeken. Heel handig. En er is de zee! Dat vinden we altijd leuk, om op reis het zeetje te zien, zeker na een tijdje door het binnenland te hebben gereisd. We deden er een leuke avondwandeling langs de pier en dat geeft altijd leven. Mensen zijn er aan het vissen of op zoek naar mosselen of caracolles op de rotsen in het laag water. We bleven er tot zonsondergang, altijd schoon aan de zee, en we botsen op een groepje trommelaars en percussie die op de pier kwamen repeteren. 't Was onmogelijk om op het ritme van de muziek niet in beweging te komen.

Vanuit Cádiz deden we ook een uitstapje met de catamaran naar Puerte de Santa Maria, gekend voor zijn sherry bodegas. Normaal gezien zijn we geen sherry liefhebbers, maar na de proeverijen moesten we concluderen dat dit kwam omdat we nog nooit een echte goeie sherry gedronken hadden. We bezochten de bodega van Osborne, gekend van zijn zwarte toro die je overal in Spanje ziet staan, en de bodega Guttierrez. Het was heel interessant om te horen hoe het proces van sherry maken in elkaar zit en welke geschiedenis en cultuur daar allemaal achter zit. We vonden dit toch wel vrij indrukwekkend. De proeverijen waren ook heel leuk natuurlijk, en lekker. We kregen in elke bodega 4 soorten sherry en 1 brandy om te proeven. Onze smaak ging vooral naar de semizoete sherry (voor de kenners, de Santa Maria Cream, dit is een mengeling van de droge fino en de hele zoete Pedro Jimenez). Weer een nieuw drankje ontdekt! Een fles van elke bodega zit ondertussen al veilig in de rugzak.

Na Cádiz werd het onze laatste route naar Sevilla. Het afleveren van de auto in de luchthaven van Cádiz verliep super vlot en als snel liepen we door de straatjes van Sevilla op zoek naar een zonnig terrasje om te klinken op de laatste halte en op de mooie reis die we al gehad hebben