Reisverhaal «Kampot»

Onze wereldreis | Cambodja | 0 Reacties 15 Januari 2014 - Laatste Aanpassing 21 Februari 2014

We werden keurig aan het busstation afgezet, en moesten richting Sihanoukville, vanwaar we dan direct verder zouden reizen naar Kampot. We moesten niet helemaal tot in Sihanoukville, want dan zouden we het laatste stuk gewoon weer terug moeten rijden, dus een 50km op voorhand werden we op een druk kruispunt afgezet. Jawadde. We hadden een hele rustige busrit achter de rug, met ongelooflijk mooie uitzichten, het verveelde geen minuut, maar hier werden we weer in de volle ambiance van het reizen gegooid. Ze kwamen direct om onze valiezen over te nemen, en ze gaven ons de keuze om verder te gaan met de taxi of met een minibus. Toch maar eerst eens onze valiezen wat dichter bij ons gezet, en onze mogelijkheden bekeken. Er staan heel wat mensen rond je, maar uiteindelijk werken ze toch allemaal samen, dus is het enkel een beetje voor de vorm dat je staat te onderhandelen over de prijs… Geen taxi, we zullen wel een minivan nemen, zoals iedereen hier doet. Ok, beslissing genomen, onze valiezen worden direct versleurd door een paar ongure mannetjes, die ze achteraan de minibus vastsjorren. Achterklep open, en gewoon alles met een paar dikke touwen vastknopen. En dan moeten wij in de minibus. Als we opstappen zien we al een ruime familie (een zestal volwassenen en een kind of acht) zitten. Wij krijgen de volledige achterbank, maar met onze rugzakken er nog bij passen we er niet volledig in. Lotte, Stef en ik wringen ons nog ertussen, Ellie zit op een scheve zetel voor ons, en Bart blijft vooraan zitten, net na de chauffeur. We denken dat we toch al voltallig zijn, maar blijkbaar vertrekken ze hier ook maar als er echt geen mug meer bijkan. Wachten dus. En terwijl rondkijken -al zwetend gelijk een paard- naar de taferelen op dit kruispunt. Iedereen verkoopt hier vanalles, hierbij van de ene minibus naar de andere lopend. Door de raampjes verhandelen ze dan alles. Alle auto’s die rondrijden zijn ook volgeladen, de koffer standaard opengehouden met een lange stok. Grote bussen vertrekken pas als ook het dak volgeladen is, desnoods, en liefst misschien, met betalende passagiers. Zo slecht zitten we dan nog niet in onze overvolle minibus. We zitten zo nog zeker een uur te wachten tot we dan eindelijk vertrekken. Heel comfortabel is het niet, en we schudden en bokken dat het geen naam heeft, en met zowel de koffer als alle raampjes open is het 1 groot stoffestijn, maar kom, we zijn tenminste op weg, en onderweg zien we echt wel weer heel wat moois, Cambodja is goed op weg om een favorietje te worden!

Eens in Kampot zelf blijft onze minibus rondrijden tot we een tuktuk gevonden hebben. De guesthouse had ons een mail gestuurd en ons verzekerd dat we niet meer dan 4$ mochten betalen hiervoor. Niet veel tuktukchauffeurs die het hier mee eens zijn, en het duurt dan ook een tijdje voor we beet hebben. En tijdens het rijden kan ik begrijpen waarom ze niet zo happig zijn. De wegen zijn hier nog niet overal geasfalteerd en soms moeten we zelfs binnenwegeltjes nemen die meer putten dan rechte stukken heeft. Op het laatst slaat hij een slagje in en ergens begin ik toch een beetje te vrezen dat hij ons nu toch echt wel naar een afgelegen plekje brengt om ons te overvallen (soms kan te veel reisverhalen lezen ook zijn nadelen hebben). Het slagje is net breed genoeg om de tuktuk door te laten, en is eigenlijk niet meer dan een modderspoor. Maar dan staat hij opeens stil en blijken we bij onze guesthouse te zijn. Haha, als we hier niet tot rust kunnen komen, dan nergens! Het guesthouse is een eco-resort, en bestaat uit een grote tuin met hier en daar een hut of een yoert (ronde hut). Voor ons is er nog een specialleke: een toren met grote grove stenen uit 2 verdiepen. Beneden is er een badkamertje en een tafel met stoelen, het eerste verdiep is om te slapen, en het 2 de verdiep is de relaxruimte: 4 hangmatten, en rondomrond glas, zodat we een 360gr uitzicht hebben over de ons omringende rijstvelden. Echt mooi! Er is ook een restaurantje en hier is het gezellig zitten in de ruime zetels en met wat loungemuziek op de achtergrond. We slapen 2 nachtjes in de toren, maar verhuizen dan toch naar een familiekamer boven het restaurant. De toren is redelijk prijzig, en uiteindelijk zitten we toch vooral in het restaurant. Die familiekamer is echt spotgoedkoop. De koude gemeenschappelijke douche moet je er dan wel bijnemen… We voelen ons hier wederom heel erg thuis. Het eten is er lekker, er is een grote tuin om in te spelen, er is happy-hour, de uitbaters zijn franstalig en helpen Lotte spontaan met haar vervoegingen, er is een leuke luie hond,… Heel veel steken we hier niet uit. We trekken er een dag op uit met de fietsen om het stadje Kampot eens te gaan zien, maar zoveel stelt het niet voor, en de hitte doet ons snel zoeken naar een overdekt terrasje… Het fietsen zelf is wel leuk, en zonder dat we het opzoeken avontuurlijk, want we moeten zelfs een stukje door de rijstvelden…

We gaan ook een keer of twee te voet naar een naburig guesthouse die uitgebaat wordt door een Vlaming. Deze ligt naast een rivier met strandje waar de kinderen zich direct bezighouden, en wij zien nauwlettend toe vanop het pontonnetje, met een duveltje en een chimay bleu in de hand. Oeeee, wat kan dat toch, na 4 maanden geen Belgisch bier, smaken!!!

Bart doet nog een poging om een mountainbike-tocht te ondernemen, maar de Cambodian way of life zorgt dat hij ten eerste al een uur moet wachten voor ze hem komen oppikken, en dan uiteindelijk op een derderangsfiets geduwd wordt. Bart laat het maar voor wat het is, en maakt er dan maar een stevige wandeling van…

Onze laatste dag laten we ons oppikken door Boatman Bart. Ook een Vlaming die hier boottochtjes organiseert. Boatman Bart is van het meer relaxtere type, en zal ons door de mangroves en de riviertjes in Kampot rondvaren. Het is echt prachtig tussen alle waterplanten, bamboostruiken en palmbomen door. We maken ook nog een stop waar we gaan zwemmen en ons daarna nog volledig insmeren met de modder. Wie spreekt er daar van dure welness-arrangementen??? Het is een hele leuke namiddag en de ideale afsluiter van onze Kampot-tijd. De dag nadien hebben we een taxi geregeld die ons rechtstreeks naar Sihanoukville zal brengen, waar we de overzet doen naar Koh Rong, een eiland op zo’n 2u varen van de kust. We kijken er alweer heel erg naar uit!