Reisverhaal «Cook-eilanden & Los Angeles.»

Onze wereldreis | Cook eilanden | 19 Reacties 14 Juni 2014 - Laatste Aanpassing 28 Juni 2014

Zo. En opeens moet je je laatste blogberichtje schrijven… Vreemd. (en jammer) (en oef)

De killer-transfer van Darwin naar Rarotonga hebben we overleefd. Met pijn in het hart zijn we onze jeep gaan inleveren, waar we zelfs de luxe hadden, als compensatie voor de miserie met de tent, door de baas naar de luchthaven gevoerd te worden.
Het zijn lange uren geworden, die we vulden met filmpjes kijken, muziek beluisteren, hangen, eten, shoppen, slapen,… Vooral in Sydney zelf hadden we een lange dag van wachten. We zouden eventueel naar de stad kunnen gegaan zijn, maar dat zou een duur en een druk grapje geworden zijn. We hielden het dus maar bij een kamp opslaan op het eerste verdiep van de luchthaven, tussen alle administratieve diensten, en ons daar mooi bezighouden.
Maar het vooruitzicht op de Cookeilanden maakte veel goed!
Daar aangekomen belanden we in een piepklein luchthaventje. Er is maar 1 bagageband, en als verwelkoming speelt er een fleurige man op zijn ukelele. Bob, onze huiseigenaar staat ons op te wachten, en we worden innig begroet. Hij overstelpt ons met voorstellen hoe we er hier een onvergetelijke belevenis van kunnen maken. Heel vriendelijk natuurlijk, maar eigenlijk willen we gewoon zo snel mogelijk op ons gemak zijn, en verder vooral niet te veel plannen.
Het eiland heeft een omtrek van 32 km, overal strand, hier en daar geschikte snorkelplaatsen, hier en daar een soort van dorpje, waar je dan toch eens 3 winkeltjes naast elkaar ziet, en vooral veel kerken. Het echte paradijselijke eiland is het niet echt, daarvoor zijn de stranden net niet mooi genoeg, en staan er toch te veel gebouwen, maar ons hoorde je niet klagen! Je had hier de leuke mix van toeristen en lokaal volk, wat een mooi beeld gaf van het eilandleven. Wat vooral opviel: hier genieten de mensen! En dan bedoel ik vooral van eten! Als er hier markt is zie je nauwelijks marktkraampjes staan met goederen, maar des te meer met voedsel! En ieder kraam heeft zijn eigen versgemaakte desserts, die heel erg vlotjes verkopen. De rondingen zijn er dan ook wel naar. Mooi om te zien dat ze geen enkele gene hebben over hun lichaam, en dat ze gewoon eten waar ze zin in hebben, maar ik zou misschien toch eens de statistieken willen zien. Erg gezond voor het lichaam kan het toch niet zijn…
Nuja, wij voelden ons hier dus heel erg slank en gezond, en hebben dan ook vooral in onze bikini geleefd, en niet veel meer gedaan dan zwemmen, snorkelen, een toertje rond het eiland gereden, spelletjes gespeeld, voetbal gekeken, en in de zon gelegen. Al was dat laatste niet altijd even gemakkelijk… De zon was niet echt altijd van de partij… Koud hebben we niet gehad, maar toch af en toe een bui en heel erg veel bewolking. Blijkbaar niet het normale weer hier, maar toch al een paar weken aan de gang.
Maar van al dat luieren zou een mens nog echt lui worden, dus was het na een weekje alweer tijd om nog eens een verre vlucht te nemen. Deze keer hadden we onze vlucht om middernacht, maar doordat we tot anderhalf uur voor vertrek in ons huisje mochten blijven zijn we nog nooit zo ontspannen kunnen vertrekken, ideaal!

En toen waren we in LA, baby!!!
Weer niet echt een plek dat op ons ultieme verlanglijstje stond, maar waar we wel stiekem heel erg blij mee waren.
Bij onze aankomst de huurjeep oppikken, en de straat op! Weer rechts rijden, wat echt wel weer een aanpassing was (de ruitenwissers hebben toch veel gegaan zonder dat we regen zagen…), en vooral onze ogen uitkijken naar al die vertrouwde straatbeelden. Echt vreemd hoe vertrouwd alles eruit ziet, ook al ken je alles gewoon maar van de films!
We moesten nog een tijdje rijden, want het appartementje dat we via Airbnb gevonden hadden lag in San Pedro, op zo’n 45 minuten van het centrum van LA.
Groot nadeel aan een appartement is dat je veel te veel buren hebt, maar voor de rest zitten we hier wel goed. Doordat we weg van de toeristische route zitten kun je heel goed ‘the american way of life’ bestuderen. Heel grappig hoe veel cliché’s toch blijken te kloppen… Overal Amerikaanse vlaggen, ‘porches’ (van die veranda’s aan de voordeur), de krant die op de oprit gegooid is,… Het is leuk om hier gewoon de straten door te lopen.
Wat hebben we hier zoal gedaan? Hollywood bezocht natuurlijk! Vooral grote ogen optrekken naar alle megagrote gebouwen, onze favoriete artiesten opzoeken op de walk of fame, en ons vergapen aan al het vreemd volk dat hier rondloopt. Daarna nog een ritje door Beverly Hills, langs wijken waar het gemiddelde inkomen net iets hoger ligt dan het BNP van Belgie…
We zijn ook naar Venice beach getrokken. ‘Muscle beach’, waar stoere Schwarzenegger-wanne-be’s hun spieren oppompen op het strand was niet zo indrukwekkend, maar het was wel leuk om eens de ‘dijk’ te doen, en ons wederom te vergapen naar nog iets gekker volk dan in Hollywood.
Daarna wilden we nog naar Santa Monica gaan om iets te gaan eten bij valavond, maar per ongeluk een adresje uit Manhattan ingetikt in de gps, en dan uiteindelijk toch terug in Hollywood uitgekomen… Niet te geloven dat wij de wereld rondgeraakt zijn ;-).
We kwamen terecht in een oer-amerikaanse eettent, waar de specialiteit chicken and waffels was. We probeerden dat dan maar, en we kunnen niet zeggen dat het niet lekker was, maar wafels, gebakken kip, boter èn ahornsiroop op 1 bord is nu misschien niet iets dat we meenemen voor ons volgende etentje thuis… Maar het kon wel tellen als culturele uitstap!
We hebben ook 2 pretparken op de agenda gezet: Universal Studio’s (misschien wel vooral voor de 2 oudste -volwassenachtige- kindjes…) en Disneyland (voor de drie jongsten).
Universal studio’s draait vooral rond films: Back to the future, King Kong, Jaws,… Heel veel klassiekers dus, maar ook wel recentere werken die onze kinderen maar al te goed kennen zoals Shrek en verschrikkelijke ikke! We kregen een leuke rondleiding langs verschillende filmstudio’s, waar veel bekende filmfragmenten opgenomen werden, en voor de rest zijn de attracties vooral gericht op 4d-animatie, waarbij je dus telkens met een brilletje op de neus temidden een verhaal gesmeten wordt. Heel erg goed gemaakt allemaal, en we waren telkens onder de indruk! Heel erg leuk en goed georganiseerd park, al is het misschien wel iets te veel allemaal in dezelfde stijl, en zijn er geen echte ‘Bellewaerde-attracties’.
Na een rustdagje waarbij we ons vooral gefocust hadden op Zuid-Korea-België, zijn we dan naar Disneyland getrokken. Een hoogtepunt voor onze kinderen! Thuis zaagden ze al vaak om eens naar Parijs te gaan, maar ergens moet ik vergeten zijn hoe graag ik als kind niet wou gaan naar hèt pretpark der pretparken, want we hielden de boot altijd een beetje af. Maar Disneyland in Amerika… Dat konden we toch niet aan ons laten voorbijgaan!
En we hebben het ons niet beklaagd! We waren alle vijf even enthousiast (al spande Stef misschien toch wel de kroon…), en hebben een superdag gehad! Echt wel een toppark hoor! Wie ons kent zal weten dat we geen pretparkmensen zijn (te druk, te lastig, te fake,…) maar hier hebben we ons helemaal verloren in de magie van Mickey… Als je dus naar LA komt, zeker Disneyland een bezoekje brengen! Al moet je wel zorgen dat de conditie in orde is! Een 60-tal attracties, dat is wel de moeite! Wij hebben er 12 kunnen afvinken…Jaja, vanaf we thuiskomen beginnen we aan die conditie te werken! De toppers waren Stars Wars (voor Bart 1 grote nostalgie-trip), Splash-Mountain (voor de meisjes), Winnie de Pooh (Stef, 4 keer met een moedige Bart) en de parade (voor mij, waarbij ik toen pas besefte hoe graag ik als kind dit had gezien, en de tranen door dit besef hard heb moeten wegbijten…). Een mooiere afsluiter van de dag konden we ons niet dromen.

En op de terugweg beseffen we opeens dat het er nu echt opzit… We overwegen nog naar een tentoonstelling van Ensor te gaan die hier loopt of ergens een baseball-match bij te wonen, maar voor de rest zal het toch valiezen maken zijn, en afwachten… En de kriebels in de buik proberen te onderdrukken, want die zijn er nu eindelijk toch gekomen…

We hebben er een superjaar opzitten, ècht een droomjaar, we kunnen niet dankbaar genoeg zijn voor al het geluk dat ons overkomen is, maar nu is het mooi geweest. We zitten vol leuke plannen, en vol enthousiasme om het gevoel dat we nu hebben nog heel heel lang te kunnen vasthouden!!!
Merci merci merci aan iedereen! Voor de duwtjes in de rug, voor de lieve woorden, voor het aan ons denken, voor de leuke reacties op de blog, voor onze opvoeding, voor de mailtjes, voor de steun van school uit,… We zijn alle vijf heel erg fier op onszelf en op elkaar, en beseffen maar al te goed welk geluk we met elkaar hebben. Geluk met onze 3 ongelooflijk flinke kinderen, die zelfs zo jong al zo’n flexibiliteit hebben, en Bart en ik met elkaar. Want we zien elkaar heel erg graag, en vullen elkaar met onze hoogtes en laagtes perfect aan.

Onze grootste levensles van het voorbije jaar??? We kunnen de wereld aan!