Reisverhaal «Kuala Lumpur»

Onze wereldreis | Maleisië | 0 Reacties 17 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 06 Maart 2014

We hadden dus pas bij aankomst in Hat Yai gekeken voor treintickets. Ik was (per mototaxi, zo achterop bij iemand op de brommer, moest ik toch nog eens gedaan hebben in Thailand, heb hem wel dubbel betaald, wist ik veel dat ze sowieso de heen en terugrit aanrekenen…) naar het treinstation geweest, maar ik was net te laat, het kantoor was gesloten. Terug in het hotel gekeken of het niet online kon geboekt worden, en natuurlijk wel… Dat had ik dus wel wat eerder kunnen regelen… Het gevolg is dus dat we de nachttrein nemen, maar met enkel zitplaatsen ter onzer beschikking… Direct ook maar de nachttrein vanuit Kuala Lumpur naar Singapore besteld, en daar hebben we nog net 5 ligplekken te pakken, zij het allemaal de kleinere bovenbedden…

De nachttrein naar Kuala Lumpur is dus niet echt eentje geweest van veel slaap, behalve dan voor Ellie, die haar legt en pas bij aankomst haar hoofd weer recht. Hoe zalig moet dat niet zijn…

Maar eerst moeten we door de douane. Niet lang nadat we vertrokken zijn houden we halt en moet iedereen, inclusief bagage, van de trein om alles te laten checken. De trein wordt ook helemaal gecontroleerd en na een hele tijd wachten kunnen we weer aan boord en kunnen we ons installeren voor de nacht. Gelukkig zijn er niet al te veel mensen die ’s nachts in zitstoelen willen reizen waardoor we wel allemaal een dubbele zetel kunnen inpalmen. Ik zou willen zeggen dat dit best comfortabel is, maareuh…niet echt dus.

ln Kuala Lumpur hebben we weer onderdak gevonden via Airbnb, zoals we eerder al in Bangkok gedaan hadden. We hebben een appartementje van een Saoudi-Arabische student op de kop kunnen tikken, en zijn wel blij dat we weer een plekje voor ons eigen hebben.

We laten de taxi-chauffeur de student opbellen, maar die ligt nog in zijn bed, en gromt iets over ‘check-in vanaf 14u’. Gelukkig belt hij iets later zelf terug en beseft hij dat we anders waren afgesproken. Blijkbaar was hij dit vergeten met als gevolg dat het appartement nog niet klaar is. Hij komt echter uit Saoudi-Arabië, dus hij heeft nog een ander appartement ter beschikking waar we in afwachting mogen gaan uitrusten. Jawadde, we hadden gerust in dit ‘reserve’-appartement willen blijven! Echte luxe! Nuja, terwijl de 3 oudsten hun slaap inhalen houden Ellie en Stef zich bezig met Videostar en zo kunnen we rond 2u naar onze echte kamers. Hier kunnen we zeker ook niet over klagen! 2 Ruime kamers, 2 badkamers, een keukentje en een living. En dit in een volledig beveiligd gebouw, inclusief zwembad op het 20ste verdieping vanwaar je direct ook een heel overzicht over de stad hebt. Lichtjes decadent. En dit voor een fractie van de prijs die je hier zou betalen voor 2 degelijke kamers in een simpel hotel. We merken snel de kleine mankementjes, maar we mogen dus niet te veel klagen. De keuken is niet echt aangepast aan Westerlingen die snakken om zelf eens te mogen koken, waardoor het meest culinaire dat we klaarmaken havermout met rozijntjes is, en voordat we wifi hebben moet de huisbaas eerst zijn account gaan upgraden… Het feit dat er ook geen eettafel is is ook geen echt voordeel, eten en lesgeven is dus een beetje à l’improviste… Maar kom, we waren hier dus om de stad te gaan bezoeken!

Als eerste op de agenda staan de Petronas Towers. Om deze te bezoeken moet je online tickets bestellen, of ’s morgens vroeg in de rij gaan staan. Haha, gelukkig is er online nog een gaatje vrij en kunnen we kort na de middag gaan.

Het bezoeken van deze torens is erg strikt geregeld, en ieder kwartier vertrekt er een groep. Te laat komen is heel jammer, maar aansluiten bij een volgende groep gaat niet zomaar, volzet is volzet. Het is wat zoeken in het immense winkelcentrum, waar de ingang zich in verstopt, maar uiteindelijk zijn we netjes op tijd voor onze rondleiding. We worden eerst in een lift naar de 42ste verdieping gebracht vanwaar we al een indrukwekkend zicht krijgen over de stad. Daarna gaan we echter naar de 82ste verdieping en daar is het echt wel een overzichtje dat je krijgt! Er is hier ook veel informatie te vinden over de torens, en dit met de meest gesofisticeerde snufjes! Moet je deze rondleiding doen als je in de stad bent? Misschien wel niet, maar het laat toch wel een indruk na bij de kinderen, zelfs Stef weet telkens hij de silhouet van de torens ziet dat hij er binnen is geweest. Na wat shoppen in de shoppingmall gaan we naar een wetenschapsmuseum die zich hier ook op een verdiep bevindt. Dit is wel een must-do als je hier bent. Ongelooflijk uitgebreid, en zo uitnodigend voor de kinderen! Het valt ons ook op dat iedereen hier super-super-vriendelijk is. Doordat we pas later hier gestart zijn (wij houden museums toch nooit lang vol, dus dachten we het na 2 uurtjes wel gezien te hebben) moeten we reeds halverwege stoppen met alles al doende te ontdekken, en moeten we ons nog reppen om op tijd buiten te zijn. Jammer, hier hadden we gerust veel langer kunnen blijven!

We trekken dan maar naar het park dat voor de torens ligt. Ook hier is het heel erg gezellig. Er is een groot waterpark waar de kinderen gratis kunnen ploeteren (wat ze wel niet doen…) en een heel groot speelplein. Er is rondom een looppiste aangelegd, waardoor het hier een aangename drukte is. We blijven nog wat hangen omdat ik ergens iets had gelezen over een fontein-en lasershow bij de torens, en dat leek me wel leuk. Om iets voor 8 beginnen de fonteinen inderdaad show te geven, maar heel lang duurt dit niet. Misschien waren we niet op de juiste plek, of moesten we nog wat langer gewacht hebben, maar we houden het toch snel voor gezien. We laten per ongeluk terug een winkelzak achter (die we natuurlijk even later terugvinden, of wat had je gedacht?), maar komen dus tevreden, maar ratteversleten in ons appartement.

De volgende dag gaan we naar een ander winkelcentrum, een iets minder luxueus, maar niet om te shoppen, maar omdat er hier een indoor-pretpark zou zijn. Ik zal nooit beste vriendjes worden met indoorspeelpleinen, maar de kinderen vinden het de max! Er is een griezelhuis (niveau speelplein-griezeltocht 1993), er zijn allerlei misselijkmakende attracties, en vooral: de langste indoor-rollercoaster ter wereld! Ellie en Stef zijn te klein, dus nemen Lotte en ik de kans. En het is inderdaad wel spannend en grappig tegelijkertijd om vanuit je karretje al tierend door een winkelcentrum te zwieren. En doordat we praktisch het gehele pretpark voor ons alleen hebben, hoeven we niet eens aan te schuiven! Er is ook een groot deel voor kleinere kinderen, en dit valt dan vooral bij Stef in de smaak. De grootste topper voor hem is echter de ‘cinema’ waar continue tekenfilms worden getoond. Al moeten we toegeven dat we stiekem blij zijn om even weg te zijn van al dat lawaai van die attracties…

Kuala Lumpur is ons zeer goed bevallen. Heel erg modern, heel erg vooruitstrevend, een goed evenwicht stadsgevoel-groen, en een brede mix aan mensen. Het is voor ons even aanpassen in een moslimland te zijn, maar uiteindelijk zijn de pizza’s met kippengehakt van de betere die we al gegeten hebben, dus ook hierover geen klachten;-).

De laatste dag is het weer inpakken en omdat we pas ’s avonds onze trein hebben brengen we onze valiezen naar het station waar we ze in de bagage-kluizen opbergen, en verkennen we nog het vogelpark. Het is een grote uitdaging om hier te geraken, vooral bij de aanwezige temperaturen, maar de beloning mag er zijn. Je wandelt hier gewoon tussen verschillende vogelsoorten, en er zitten echt wel machtige exemplaren bij! Heel erg jammer dat je dan toch weer moet zien dat ze de grote roofvogels in een veel te klein hok steken, want voor de rest is het hier echt wel de moeite! De hitte doet ons echter serieus afzien, en we laten ons achteraf met de taxi in Chinatown afzetten. Hier slenteren we nog wat rond, en doden wat onze tijd tot we naar het station trekken. Ook hier nog wat wachten, en om 22u kunnen we aan boord. In slaapzetels deze keer, dus we zijn allen content, de ervaring leert ons dat we in deze bedjes heerlijk slapen. Bart doet echter geen oog toe, maar de rest wordt bij de douane-controle met moeite wakker om de paspoorten te tonen. Stef en Lotte worden zelfs helemaal niet wakker, maar gelukkig is het voor de beambte al genoeg om Stefs blonde haar te zien om hem in Singapore toe te laten. Hen moeten we aan het eindstation wakker maken om af te stappen! Terug in Singapore, klaar voor zijn 2de kans! Kan de stad ons meer bekoren nu we niet geplaagd zijn door jetlag en acclimatisatie-problemen??? Tuurlijk wel! Singapore is één van de beste plaatsen om te eten, ons hoor je niet klagen!