Reisverhaal «Te Anau - Lake Wanaka»

Onze wereldreis | Nieuw Zeeland | 1 Reacties 16 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 22 Maart 2014

16 maart
Vandaag was het een typische regenachtige zondag. We zijn niet uit onze zetel gekomen. Dan wel onze passagiers/chauffeurszetel wel te verstaan.
Om Curio Bay te verlaten hadden we verschillende mogelijkheden. Wij wilden in Tokanui passeren (om water te lozen) en reden daarvoor doorheen Haldane Scenic Reserve. Echt een leuke keuze, want we reden hier langs een goed berijdbare gravé-weg dwars doorheen tropisch regenwoud. Zeker de moeite!
We hebben echt wel heel de dag gereden, en enkel gestopt om afvalwater te lozen, te eten in Invercargill (pizza in de camper, lekker ook geen afwas…) en een vieruurtje bij een hele oude hangbrug. Het voornaamste doel was dus kilometers vreten, en liefst in Te Anau geraken, wat ook vlotjes lukte. Terug in een Kiwi-camping, met alle comfort vandien, en van al dat comfort kan ik de wifi het meest appreciëren! De blog wat updaten, wat opzoekwerk, we zijn weer mee.
Vandaag ook voor de eerste keer door een gebied gereden die wat minder was. Al was het dan ook niet slecht, maar minder spectaculair. Toch zeker 30km van de 200 vandaag. Ik wil maar zeggen, we zeggen het ook als het minder is hé! Toen we bijna ter plaatse waren vroeg ik aan Bart of hij die dag eigenlijk wel iemand voorbij gestoken had. “Jawel,” zei hij, “die caravan en die tractor.”. Toch grappig als je na een hele dag in de auto nog precies kunt zeggen hoeveel en wie juist je voorbij gestoken hebt! Geen kat op de baan hier (enkel doodgereden possums die dan weer heel wat valken aantrekken, machtig!).
Maar morgen vertrekken we richting Milford Sound, en ik maak me nu al zorgen over welke beschrijvingen ik de volgende dagen zal kunnen gebruiken… Voor velen is deze streek de mooiste van heel NZ. We zullen zien!

17 maart.
Heel erg op het gemakjes komen we vandaag op gang. Een beetje uitslapen, ontbijten, op het gemak les geven, een wasje doen, boodschappen doen,… En dan op weer op weg natuurlijk. We willen vandaag op de voorlaatste DOC-camping geraken (Cascade Creek), zodat we morgenochtend niet meer het hele eind tot aan Milford moeten rijden (120 km vanuit Te Anau en we hebben er om 8.30u afspraak voor een rondvaart…).
We kunnen lekker op het gemak rijden, en alhoewel dit toch een bijzonder toeristische route is komen we praktisch niemand tegen. Wellicht het voordeel van pas rond de middag te vertrekken.
We rijden doorheen heel wat bossen, wat ons eerlijk gezegd verbaasde, en kunnen tussen de bossen door telkens weer genieten van heerlijke wijdse uitzichten. Het mooiste van NZ zou ik dit nu niet durven noemen, maar het is op zijn minst even mooi als al de rest! Het leuke is ook dat je hier op hele korte afstand heel wat verschillende natuurfenomenen ziet. Subtropisch regenwoud, vlaktes, bergen,… Alles dus op 1 weg van 120km.
We arriveren in Cascade Creek als onze magen toch wat beginnen te grommen, en we kunnen dus direct aan de lunch beginnen. We zijn een beetje met wisselvallig weer vertrokken, maar intussen is het toch wel beginnen regenen. Binnen eten dus. De camping is een pareltje. Kleine stukjes bos, aan een (voorlopig nog uitgedroogd) riviertje, heel wat ruimte,… Als het hier opklaart zullen de kinderen hier fantastisch kunnen spelen! Jammergenoeg beslisten de weergoden er anders over, en bleef het heel de dag verder regenen. Geen nood, zo hebben we eens de tijd gevonden om ook Ellie in te wijden in de wereld van Dominion, en vanaf nu kunnen we met 4 spelen. En ze zijn er direct voor te vinden, want zowel Bart als (zelfs) ik kunnen niet meer winnen…
Een beetje jammer dat we niet meer van deze prachtige omgeving hebben kunnen genieten, maar het werd toch een hele gezellige, relaxte dag.
En allen vroeg in bed, want morgen moeten we weer eens de wekker zetten…

18 maart.
Vandaag vroeg (ahum, 7u…) uit de veren, en na een turbo-ontbijt op weg naar Milford Sounds. Dit is een fjorden-gebied dat op elk lijstje staat van NZ-reizigers. We hebben een rondvaart van 2uur geboekt bij Go Orange, en dit was geen verkeerde keuze. We hadden ook nog eens geluk met het weer, want het had de hele dag nog niet geregend, en af en toe zag je zelfs al eens het zonnetje piepen…
Er zijn hier een stuk of 6 aanbieders van rondvaarten, elk met een beetje hun specialiteiten, maar het grote verschil zit hem volgens mij in de grootte van de boot, de duur van de rit, en het prijskaartje. Voor de rest volgens ze allemaal een beetje hetzelfde traject…
Maar we hadden dus geluk. De fjorden zelf zijn prachtig. Maar nu ook niet adembenemend. We zijn ongelooflijke snobs geworden op dat vlak omdat we nu eenmaal enorm verwend geweest zijn op dat vlak de laatste maanden. Maar. De beleving maakte het toch weer allemaal de moeite! Zo vaarde de boot tot vlak bij een waterval, zodat je de kracht en de grootsheid (en de vochtigheidsgraad) ervan ten volle kon ervaren. Iets later zagen we dolfijnen! We hebben er nu al af en toe gezien, zo een beetje van ver, maar deze waren echt vlakbij de boot, en kwamen verschillende keren bovenpiepen. Heel erg mooi!
We vaarden tot aan de open zee (Tasmaanse zee) en daarna weer terug. We stopten nog eens bij een berg, en vaarden tot zo’n meter van de wand. Wow, echt wel spectaculair om zo dicht te staan, een mens zou voor minder zich een beetje nietig beginnen voelen… Onderweg ook nog enkele zeehonden, maar ook op dat vlak worden we een beetje snobsDo_not_tell_Anyone.
Een hele leuke ervaring dus, al was er echt wel 1 groot nadeel: zo koud!!! Als je het zonnetje te pakken kon krijgen deed ze heel goed haar werk, maar doordat het nog vroeg in de ochtend was zat de zon nog vaak achter de bergen verscholen. De warme chocomelk smaakte heerlijk achteraf!
En daarna dus terug richting Te Anau. We hadden weer heel de dag voor ons, en konden nu op verschillende interessante punten stoppen. Eerste stop was The Chasm. Een korte wandeling brengt je bij een rivier die hele leuke rondingen in de rivierwand gesleten heeft. Heb ik van horen vertellen, want ik was plots zo moe, zo moe, dat ik bijna kon in slaap vallen waar ik zat. Luxe van een camper natuurlijk: dan leg je je gewoon neer en doe je een powernapke van 20 minuutjes. Intussen was Bart terug en konden we weer verder.
Onze picknick hielden we terug op Cascade Creek. De zon was nu volop doorgebroken, en we dachten dat de kinderen nu misschien we wat konden spelen op het terrein. Sowieso een pracht van een plek, maar na het eten zijn de kinderen toch maar weer de camper ingevlucht… De sandflies waren iets te enthousiast bezig… Sandflies zijn kleine vliegjes, maar die precies op je vel blijven plakken en venijnig kunnen bijten. ’s Avonds begint dat dan nog eens enorm te jeuken… Blijkbaar zitten ze over het gehele zuider-eiland, maar eigenlijk hebben we er nu pas echt last van. En dan nog, uiteindelijk valt het wel redelijk mee. Het lukt Bart en ik zelfs nog om op het gemak ons koffietje te drinken en de afwas buiten te doen. In zo’n omgeving ga je toch niet binnen zitten???
Volgende stop was aan de Mirror Lakes, waar er dus water was die de omliggende bergen mooi weerspiegelden. En echt wel, het is de stop waard, zo mooi terug!
En zo kwamen we weer in de bewoonde wereld, en konden we na een korte boodschappenronde terug inchecken in de camping waar we al eerder stonden. Weer wat chillen, les geven, lekker eten,… Zowaar weer een dagje om in te kaderen!

19 maart.
Ok, we halen de dag van gisteren al uit het kader, want deze dag is er ook weer zo eentje!
Het werd een dag zonder vooropgesteld plan, en die heel geleidelijk op gang kwam.
We vertrokken pas na 11u Te Anau, op weg naar Queenstown. Man, weer echt uitzichten om u tegen te zeggen! We hebben dan ook maar besloten dat we absoluut geen top3 van mooiste plaatsen in NZ zullen maken. Het is allemaal zo gevarieerd, maar ook allemaal zo overweldigend mooi. Voorlopig dus alles op 1. En die 30km tussen Curio Bay en Te Anau op 2 dan…
We reden goed door (zelfs de foto’s onderweg nam ik al rijdend, vaak gewoon met mijn arm door het raampje, blindelings) en konden in Queenstown lunchen. We parkeerden ons op de parking van de gondola’s en aten hier snel onze stuutjes op. De gondola’s zijn ‘eitjes’ aan een kabellift die mensen per 4 naar boven brengt. Zoals skiliften dus, maar dan zonder sneeuw en ambetante skibotten, en met aan vele eitjes mountainbikes in plaats van ski’s. Want deze lift wordt vooral gebruikt door doorwinterde mountainbikers, die zich laten brengen naar boven, en dan via verschillende ‘pistes’ naar beneden crossen. En aan hun tenues te zien zijn dat vooral zwarte pistes: motorcrosshelmen, scheenlappen, kniebeschermers, ze zijn in feite helemaal ingepakt, en bovenop hun helm het verplichte cameratje om hun kunsten later te kunnen posten op facebook. Ik ben misschien vergeten te melden dat Queenstown dè stad van NZ is waar er aan waaghalzerij gedaan wordt. Alles maar dan ook alles staat hier in het teken van de kick. Bungeejumpen, Shotoverjets (speedboten die aan een razende snelheid door een rivier schieten, waarbij om te draaien een spin van 360gr gedaan wordt.), jetski’s, quads, skydiven, … Ik wist niet goed wat ik er moest van denken, maar eigenlijk is het gewoon een enorm ski-oord, maar dan in teken van al die adrenaline-sporten. En dit met enorme bergen en een prachtig meer op de achtergrond. Zo slecht is het niet dat ze dit allemaal concentreren op 1 plaats, want eens je 5km buiten de stad bent is het weer de rust zelve, en merk je van al dat opgefokte gedoe niets meer. Iedereen content dus.
Zelf zijn we nu niet zo’n adrenaline-junks, toch niet nu we op pad zijn met 3 kleine kinderen, maar we dachten dat het voor de kinderen misschien wel leuk zou zijn om weer echt iets te beleven, in plaats van gewoon te gaan kijken naar mooie dingen. Na al die dagen zo flink in de mobilhome zitten tijdens de soms wel lange ritten hadden ze dit wel verdiend.
En dus stonden we op die parking van de gondola’s met een reden. Bovenaan vind je een parcours waar ze ‘luging’ doen. Zelf ook nog nooit van gehoord, maar dit is in feite een soort bobslee parcours, een beetje zoals vroeger bij de watervallen van Coo, maar dan op een gewone weg, die al kronkelend naar beneden gaat. En hierbij ga je zo snel of zo traag als je zelf wil. Het was een topper! Stef was al op de kabelbaan niet te houden, en ook de meisjes begonnen toch iets enthousiaster te stappen dan anders. En ja, wij waren ook wel benieuwd. Boven aan de kabelbaan konden we eerst nog genieten van het ongelooflijke uitzicht over de stad, en vooral, over de omliggende natuur. Als toemaatje kregen we ook een bungeejump te zien, hier blijkbaar dagelijkse kost.
Maar we kwamen dus om te ‘lugen’! We kregen elk een karretje, Stef bij Bart, en na een korte uitleg over de remmen mochten we vertrekken. Ach, het stelt uiteindelijk niet zoveel voor hoor, maar we hebben ons zot geamuseerd! We voelden ons allemaal weer 8 (want Stef voelde zich natuurlijk heel erg stoer!)! Ellie was zelfs zo enthousiast dat ze 2 keer uit de bocht vloog (zonder gevolgen). We hadden een familiepakketje voor 10 ritten, dus konden we nog eens, deze keer langs een iets avontuurlijker parcours. Het was echt superleuk, en de ideale manier om toch een beetje de adrenaline te voelen stromen hier in Queenstown.
Maar na dit avontuurtje hadden we Queenstown wel gezien. Als je jong bent, of een uitvalsbasis voor een langere periode zoekt, is deze stad wel ideaal, want er zijn heel wat gezellige plekjes en je bent in een korte tijd toch wel op enkele toeristische hoogtepunten, maar voor ons was het toch iets te druk. We wilden onze dag eindigen in Wanaka, waar we een beter oog op hadden.
We deden een klein ommetoertje langs Arrowtown, een oud goudmijn-stadje waar de tijd heeft blijven stil staan. Echt prachtig! Mede door de zachte herfstkleuren die alles een warme gloed gaven straalde dit stadje een hele aparte sfeer uit. Ook heel toeristisch hoor, maar toch… Jammer dat we hier niet eventjes onze benen konden strekken, maar we hadden onze zinnen gezet op Wanaka, dus moesten we keuzes maken…
Wanaka ligt ook aan een meer, en heeft dus ook die typische sfeer hangen. Heel wat toeristen terug, maar niet te vergelijken met Queenstown. We settelen ons op een goedkope campingground, waar het heel erg ruim is, maar waar het binnen de kortste keren toch goed gevuld is. Naast ons staat er een groepje jongeren, waardoor we na lange tijd weer ‘club’-muziek horen, maar ze houden het (voorlopig) beschaafd, dus klinkt het eerder als een deinend achtergrondritme. We zullen zo ook wel in slaap vallen na deze zalige dag.
Zo leuk om de kinderen zo gelukkig te zien! Want geloof me maar, dat zijn ze hier echt hoor.
Net als ons.

20 maart.
We zullen zo’n melig multi-foto-kader moeten kopen, want echt serieus, ook deze dag mag ingelijst worden.
Hoofddoel van de dag was Puzzle-world. Dit is een soort interactief museum geheel opgebouwd rond puzzels en optische illusies. Echt iets voor ons! En het was echt super. Je doorloopt een parcours, waarbij je verschillende kamers aandoet die telkens een andere optische illusie voorstellen. De toppers waren de kamer waarbij je zo groot of zo klein kon worden als je maar wilde, en een kamer waar je vanuit alle hoeken bekeken werd door bekende koppen die je overal volgden met hun ogen, al waren het in feite gewoon allemaal dezelfde vormen. Ze waren concaaf (dus als je erbij stond kon je je hand in de muur steken), maar de optische illusie zorgde ervoor dat je ze convex zag (dus alsof ze uitpuilden uit de muur) en dat ze dus konden bewegen. Heel erg vreemd.
Er was ook een kamer met hologrammen (in Kuala Lumpur hebben ze ons dat uitgelegd, maar ik blijf het toch bijzonder vinden. Misschien ook wel omdat ik die uitleg natuurlijk al helemaal vergeten ben…), en eentje waar het water bergop kon stromen, en waar zelfs een bal omhoog rolt.
Na al deze kamers konden we ons nog uitleven in een groot doolhof. Blijkbaar is het vooropgestelde parcours 1,5 km, en lopen de meesten er 2 tot 5. Laat ons zeggen dat we ook wel een stevig wandelingetje gemaakt hebben.
Nadien kon je in de cafetaria je nog uitleven op verschillende breinbrekers. We vonden alle vijf snel een raadsel of puzzel om ons hoofd over te breken, en we vonden het wel een goed idee om hier 2 spelletjes te kopen om de kinderen op de achterbank wat bezig te houden.
Leuke activiteit dus, en onze dag was wat ons betreft al volledig geslaagd!
Om te picknicken gingen we naar de rand van het meer in Wanaka. Jawadde, een picknickje met een view! Het smaakte heerlijk en de spelletjes werden al direct eens uitgeprobeerd. We genoten ook volop van het zonnetje. Heel grappig dat we vandaag puzzle-world ingepland hadden omdat ze buien voorspeld hadden… Het was uitmuntend weer vandaag!
Nadien nog wat boodschappen doen, en tegen 4uur konden we weer verder. We wilden naar een kampeerterrein bij Lake Hawea, wat maar een halfuurtje rijden is, dus dat viel mee. En jongens jongens, wat een route weer! Onbeschrijfelijk, adembenemend en moeilijk te overtreffen. Voila, dat is nogal eens een beschrijving, maar ze is volgens ons helemaal correct. Bergen en water, het lijkt voor ons de ideale combinatie.
We besluiten om op Boundary Creek, een doc-camping, te slapen, maar net ervoor zien we een klein slagje naar beneden, die ons brengt naar een soort ‘pleintje’ bij een kiezelstrand. Er mag hier vrij gekampeerd worden, dus installeren we ons hier. Onovertroffen! Van puur enthousiasme speelt Bart zelfs zijn kleren uit en springt (struikelt…) hij in het water. Niet veel later volgen de kinderen. Ik blijf enkel aan de kant omdat toch iemand herinneringen moet bewaren aan dit prachtige moment (…).
Heerlijk. Bart maakt eten waarbij we iets later letterlijk ons bord uitlikken (lamsvlees met bloemkool in kaassaus en patatjes), ik bereid onze verdere route voor, en de kinderen houden zich bezig met een springrekker en de omgeving hier. Kan dit nog beter worden? Voor ons hoeft het echt niet.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Te Anau»

Te Anau - Lake Wanaka (32)

16 Maart 2014 | Onze wereldreis | Nieuw Zeeland | Laatste Aanpassing 22 Maart 2014

  • De infinity-booth.
  • Vreemde illusie in Puzzle World.
  • Onze kampeerplaats bij Lake Wanaka.
  • Wat zie je eerst:  Gezichten, of een vaas?

 

Plaats een Reactie

Rita Courtens Dat was weerom meegenieten !!! Geplaatst op 22 Maart 2014

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking