Reisverhaal «Chiang Dao»

Onze wereldreis | Thailand | 1 Reacties 20 December 2013 - Laatste Aanpassing 28 December 2013

Chiang Dao

In Chiang Dao aangekomen nemen we een taxi naar ons nieuw huisje voor een paar dagen. Chiang Dao is al niet zo groot, maar we liggen toch nog eventjes rijden uit het centrum. Zalig. En bij aankomst lijkt het helemaal goed te zitten. Een hele vriendelijke ontvangst, een prachtige tuin, een klein zwembadje, en een leuk bungalowtje voor ons. Het voelt goed om weer iets deftigers te hebben, we hebben allemaal wel wat nood aan een beetje kwalitatieve slaap. We zijn nog iets noordelijker, maar doordat de bungalow iets beter geïsoleerd is, voelt het toch iets warmer aan.

Ik doe direct een dutje, want de busrit in combinatie met mijn lastige ingewanden was toch niet ideaal, terwijl de kinderen zich volop uitleven in de tuin en Bart wat leest.

De volgende dag, na een goeie slaap, gaan we op verkenning naar een tempel die hier vlakbij ligt. 510 treden hoog blijkbaar, maar dat valt helemaal niet op. Voor we het weten zijn we boven, en kunnen we even door het tempelcomplex lopen. We zijn niet zo zot van tempels, maar deze lijkt ons toch wel boeiend. Vooral het kleine tempeltje waar ze allerlei prullaria van één van hun monniken tentoonstellen, inclusief 2 valse gebitten, vinden we wel leuk.

Het leukste vinden we eigenlijk nog het uitzicht. Heel mooi hier!

Daarna wandelen we naar de grot van Chiang Dao, die 14km diep zou zijn. Het eerste deel is voor iedereen open, en vanaf een punt moet je mee met een gids, omdat het dan te donker, en te gemakkelijk om te verdwalen wordt. Die gidsen zijn enkele vrijwilligers uit het dorp, die waarschijnlijk allemaal dezelfde spoedcursus engels gekregen hebben, met de nadruk op ‘be calefull’ en ‘velly slipely’. De grot is echt wel indrukwekkend, en leuk om te bezoeken. Het ene moment zit je in een zaal de grote van een voetbalplein, en daarna moet je je opeens door een klein doorgangetje persen om dan weer in een heel andere zaal te komen. De stalagm/tieten zijn ook allemaal onderworpen aan de fantasie van de gidsen, die er zowat alle dieren die hier ooit rondgelopen hebben in herkennen. Soms zien we het ook wel. De kinderen zien het altijd. Wellicht hebben zij nog altijd de fantasie die hiervoor nodig is...

's Avonds is het voor Ellie feest, want zij heeft haar boek Dolfje Weerwolfje uit, en mag dus de film bekijken. Ook Lotte worstelt zich nog snel door de hoofdstukken om toch ook maar te mogen meekijken, en zo zitten we 's avonds gezellig met zijn viertjes naar de film te kijken. Ellie geniet met volle teugen, want ze herkent heel veel, en moet heel vaak hard lachen (wat ze eigenlijk niet mag doen, want Stef slaapt, maarja...).

De tweede dag doen we een jungletocht. Het is echt machtig om hier zo dicht van ons hotelletje, toch zo ver weg te zijn. Het is echt een jungle, en de kinderen vinden het de max. Het is wel wat zoeken om de juiste weg te vinden, maar we leveren ons over aan ons gevoel, en we zien wel waar we uitkomen. Gelukkig komen we opeens aan het punt waar we hoopten uit te komen, en hebben we de jungle dus overwonnen. We hebben echter 1 doelstelling niet bereikt: we wilden ook een vleermuizengrot bezoeken, maar die waren we niet tegengekomen. Na de picnic keren we dus op onze passen terug, en letten we goed op of we nu geen klein zijpaadje vinden. En inderdaad, plots komen we dus toch op de weg naar de grot, en na een klim waar ik verder niet over in detail zal treden omdat de oma’s ook meelezen, bereikten we de vleermuizengrot. Veel vleermuizen zagen we niet, wel het bewijs dat ze hier vaak passeren (laat ons zeggen dat je moest kijken waar je je neerzette), en we werden weer beloofd met een ongelooflijk mooi uitzicht. Het was toch wel de moeite!

Helemaal tevreden, en allemaal beloond met een lekker ijsje, keren we terug naar onze bungalow, om nog wat te chillen en les te geven.

We skypen bij de kerstboom van de leefruimte buiten nog met mijn familie, die deze zondag kerstavond reeds vieren. Het is echt leuk om de hele familie samen te zien vieren, en ook al zijn we er niet lijfelijk bij, we kunnen toch cadeautjes uitdelen, en we weten dat er later op de dag wel nog eens zal gesproken worden over ons, we zijn er dus op één of andere manier misschien nog nadrukkelijker aanwezig dan anders.

Wij maken het ook maar gezellig en hebben nog een interessante babbel met een Amerikaan die heel wat kan vertellen (of tonen op zijn iphone) over de sterren. De kinderen hangen aan zijn lippen!

De volgende dag vertrekken we alweer.

Het is een heel hartelijk vertrek, waarbij we allemaal nog bedolven worden onder de cadeautjes van de gastvrouw.

We kunnen echter niet alles cash betalen (redelijk goedkoop hier om te slapen, maar dan komen er precies nog allemaal onverwachte kosten bij...en geen kredietkaarten), en moeten dus eerst nog langs een atm (bankautomaat) om geld af te halen. We moeten dan gewoon de 600bath die we tekort hadden aan de taximevrouw betalen. We vertrekken dus 10 minuutjes vroeger dan gepland. De atm, of beter gezegd onze kaarten, weigeren weer dienst... We worden al een beetje zenuwachtig, want zonder geld kunnen we ook niet op de bus, want we hebben momenteel niets meer. Het bankkantoor dan maar in, maar daar sturen ze ons naar een andere bank. De taxi voert ons, en gelukkig, hier kan ik met de bankkaart die we normaal alleen gebruiken voor noodgevallen direct geld afhalen. Zo vervelend dat we altijd zo’n moeite hebben om geld af te halen!!! Maar soit, we kunnen dus de taxi betalen, en we komen 5 minuutjes te laat toe op het busstation.

Hier vertellen ze ons dat het nog een uurtje, of misschien ook 2 duurt voor de bus komt. En het is de bus van 10.30u die dus nog moet komen terwijl we die van 11.30u wilden nemen... Ok, heel veel gestress voor niets dus, want we zitten hier blijkbaar nog eventjes vast. Maar voor ons geen probleem, dan drinken we wel op het gemak nog een koffietje, en iedereen kan zich wel ergens mee bezighouden. We waren natuurlijk voorzien op een dagje wachten en buszitten.

Sneller dan voorzien komt de bus dan toch aan, maar we moeten alleen onszelf er nog zien bij te wringen. Eerst de valiezen in de koffers stampen, en daarna, wanneer alle passagiers na de pauze terug zitten, kunnen we kijken waar we er nog bijpassen. We moeten allemaal op een bank waar er al 2 volwassenen zitten, dus het zit nogal krap, maar kom, we zijn op weg. Ik zit naast een Duitse die in Nieuw-Zeeland gestudeerd heeft, en nu op reis is om een soort missionariswerk te doen, en ook al is ze wel héél enthousiast, ze weet me toch goeie tips over Nieuw-Zeeland te geven, en de tijd vliegt ook voorbij.

Er komt steeds meer plaats vrij op de bus, en na een verder dus comfortabel reis komen we uiteindelijk aan in Thaton. Spannend, want hier willen we kerst vieren, en we hopen dus op een eerder huiselijke sfeer...

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Chiang Dao»

Chiang Dao (5)

20 December 2013 | Onze wereldreis | Thailand | Laatste Aanpassing 28 December 2013

  • Bij de bat-cave.
  • Soms wordt het wat krap...
  • Wachtend op de bus naar Thaton.
  • Jungle-fun!

 

Plaats een Reactie

Tineke en Lisse Dag reizigers, Wij volgen graag jullie reisverhaal, want wij zitten daar volgend jaar ook. Lisse is ook in het boek van Dolfje Weerwolfje aan het lezen. Ze zit al op blz 39. Zij heeft eerst de film gezien in de klas, daarom wou ze het lezen. Hebben jullie het boek en de film digitaal mee? Wij zouden e-readers en tablet meenemen. Een fijn eindejaar daar! En 2014 belooft nog veel avontuur te brengen! Geplaatst op 28 December 2013

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking