Reisverhaal «Koh Jum»

Onze wereldreis | Thailand | 0 Reacties 10 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 06 Maart 2014

In Krabi hadden we geregeld dat we vanop de luchthaven zouden opgehaald worden door iemand van ons hotel. Er stond echter niemand, en eventjes begonnen we toch al te zoeken naar alternatieven… Maar nadat we onze pick-up toch eens hadden laten omroepen in de aankomsthal (zo groot is dat daar niet) kwam hij toch aangesloft. We werden gedwongen het eiland-ritme aan te nemen. No worries!

Tijdens de rit nog eens gestopt om wat strandspeelgoed voor de kinderen en een simkaartje voor mij te kopen. Klinkt simpeler dan het is, zelfs al word je daarvoor afgezet aan de grootste shoppingmall die ik in maanden gezien heb…

Maar enfin, uiteindelijk zitten we dus op de boot richting Koh Jum, en kunnen we genieten van een niet te lange boottocht. Een pier hebben ze niet op dit eiland, dus vaart de boot gewoon zo dicht mogelijk van het strand en spring je zo het ondiepe water in. Heerlijk!

We worden hartelijk verwelkomd, maar er is blijkbaar toch een probleempje. We hadden 2 hutten naast elkaar geboekt, maar er is maar 1 hut beschikbaar… Maar wederom geen probleem, er staan 2 bedden, dus dat moet wel lukken toch? Als we onze gastvrouw erop wijzen dat het enkel een 1- en een 2 persoonsbed is, weet ze direct een nog betere oplossing: op het terrasje van de hut kun je toch wel met 2 slapen? Er komt direct iemand een matrasje en een muskietennet plaatsen. Euh… Ja dan maar zeker? Dit ‘resort’ wordt gerund door een lokale familie, en als westerling is dat er wel een beetje aan te merken. Pas na een tijdje zullen we de voordelen hiervan ten volle appreciëren… Bij aankomst is het toch wel wat overweldigend. Wat het slapen betreft: de eerste nacht heb ik samen met de meisjes buiten doorgebracht, het leek me wel nog iets hebben zo in slaap vallen met zicht op zee, de tweede nacht sliepen de meisjes alleen buiten (zo veel heeft dat dus niet dat slapen met zicht op zee, daar er door mij niet veel geslapen werd…), en vanaf de derde nacht kregen we een extra hut en kon iedereen eindelijk binnen slapen. Al vonden de meisjes het wel lekker stoer zo op hun terrasje waar ze konden giechelen zo lang ze wilden….

Ik hoef niet zo veel te vertellen over dit eiland. Het ligt aan de overkant van Koh Phi Phi, waar de mooiste eilanden van Thailand zouden zijn, en waar er bij volle maan deftig gefeest wordt. Als je dus actie wil, dan moet je daarheen. Wil je het tegenovergestelde, wel dan ben je op Koh Jum op je plaats. Hier kun je snorkelen, zwemmen, zonnen, wandelen, lekker eten en drinken, op het andere uiteinde van het strandje een ijsje gaan eten, een kampvuurtje houden op het strand en vooral heel veel uitrusten. Ware het niet van onze ene uitstap, ik zou dit verslag al kunnen eindigen.

We wilden toch wel eens deftig snorkelen, en er werd ons een uitstap naar Koh Phi Phi (uitgesproken Koh pipi, algemene hilariteit onder de Schoorentjes) voorgesteld. Weer een tijdje de boot op, wat het meest mannelijke deel van ons gezin niet goed verteerde (hij zag er echt niet goed uit…), maar die ons naar een heel mooi stukje Thailand bracht. Koh Phi Phi heeft inderdaad prachtige stranden. Al waren we er niet jaloers op, de mooie stranden zijn namelijk volgebouwd met het ene resort naast het andere. Wij gingen echter niet aan land, we waren hier om te snorkelen! En wauw, je springt in het water en je bent direct omringd door tientallen kleurrijke vissen. Sjiek zeg! We vaarden nog verder naar andere strandjes en inhammen, en het werd alleen maar mooier en mooier. We picnicten op een strandje met uitzicht op ‘the Beach’, die van die film met Leonardo Di Caprio. Op de laatste plek waar we gingen gaan snorkelen waren zoveel vissen, dat het soms zelf beangstigend was. Voor mij dan toch, het kwam zover dat ik Lotte moest vasthouden en dat zij de weg voor me vrijmaakte doorheen al die vissen. Nemo hebben we niet gezien, maar toch een heel deel van zijn dierbaarste vrienden. Het was allemaal zo boeiend dat we iets later dan gepland terug bij ons eiland waren zodat we niet meer tot aan het strand konden varen doordat het al eb was. Gewoon zwemmen lukt dan ook niet, want er ligt teveel (dood) koraal voor het strand. We werden dan maar opgepikt door de kano, ’t is ook eens iets anders.

We vierden ook Valentijn op dit strand. Allé ja, onze Stef toch. Hij raakte hier snel bevriend met een vriendinnetje uit Hongarije en samen hadden ze hier een leuke tijd. Het is wel leuk om te zien hoe kinderen kunnen spelen met elkaar zonder een gemeenschappelijke taal.

De ouders waren ook heel aangename mensen, al hadden ze de vreemde gewoonte ijsblokjes in hun bier te doen. En dit te doen met bier die ze getrakteerd zijn door Belgen! Toen ze dit deden met de fles ‘honkey donk’ (plaatselijke wiskey) vonden we dit minder erg…

Je begrijpt, we hadden hier een supertijd, en we hadden gerust nog even langer kunnen blijven om eens uit te testen hoe ver onze grens ligt om niets te doen, maar we hadden een nieuw plan bedacht. We zouden nog een extra land aan ons lijstje toevoegen. Als we de trein naar Singapore nemen, dan moeten we door Maleisië, en moeten we in Kuala Lumpur overstappen en 12uur wachten. Of je kunt een paar dagen daar blijven en dan pas verder reizen. En dat is dus ons nieuw plan. We nemen de bus naar Hat Yai, slapen daar een nachtje (en shoppen nog een laatste keer aan de Thaise prijzen…) en nemen dan de nachttrein naar Kuala Lumpur. Een nachttrein met gewone zetels, doordat we iets te laat ons plan bedacht hebben, maar kom, in een vliegtuig zit je ook een hele nacht recht… We blijven 3 nachtjes in de hoofdstad, en nemen dan terug de nachttrein naar Singapore, deze keer wel al liggend.

Een extra land dus, en we zijn wel benieuwd of we niet beter gewoon 5 dagen extra in onze hangmat waren blijven liggen…