Reisverhaal «Dag 12 : Gletsjer Viedma»

Argentina-Chili.2013 | Argentinië | 0 Reacties 16 Januari 2013 - Laatste Aanpassing 20 Januari 2013

 Woensdag 16 januari

Om half zeven op want ik had nog wat voorbereidingen te doen om ons roereitje met tomaat te bereiden. Samen met Loek zorgden we ervoor dat we rond zeven uur onze groep konden verrassen . Iedereen kon dit initiatief goed smaken en het was een welgekomen afwisseling.
Rond acht uur vertrokken we richting gletsjer Viedma. Vandaag was het dus de bedoeling om met een boot naar en voor de gletsjer te varen maar ook deze gedurende twee uur te bewandelen.
Het was ongeveer driekwartier rijden naar het meer waar de boot ons stond op te wachten. Vanuit de baai was de gletsjer nog niet te zien. Eerst nog even het grote meer opvaren om nadien om de hoek zowaar oog in oog te staan bij deze mastodont van ijs.
Hoe dichter en dichter we kwamen, des te meer je onder de indruk kwam van dit immens natuurfenomeen. Voor de gletjser lagen nog her en der blokken ijs te drijven. We vaarden tot op bijna 300 meter van deze ijswand zodat we in close up massa's foto's konden schieten. Hier waren we voor gekomen! En wauw, wat een sensatie. Vooral de verschillende soorten blauw in een witte massa waren ronduit schitterend. De diverse vormen, gaten en spleten in het ijs maakten dit alles tot een speciaal maar natuurlijk bouwwerk. Grandioos gewoon. De vele foto's zullen allicht maar een fractie weergeven van de belevenis die je op dat moment voelt. Dit moet je echt in levende lijve gezien, gevoeld hebben!
Nadien kwam de kers op de taart. We meerden wat verder aan bij een grote rotsformatie. Grote, door de gletsjer gladgeslepen bruine/groene/gele/ rode rotsen met een straalblauwe hemel. Was al een bezienswaardigheid op zich zelf. Onze groep werd vergezeld door een viertal gidsen die ons alvast hielpen met het beklimmen van deze rotsformatie. Vooral enkele dames onder ons midden lieten zich graag helpen door deze jonge en gebruinde binken!
Boven aangekomen kwamen we oog in oog met de Viedma gletsjer. Een immense avenue van ijs, vol grillige vormen. Er was wel veel stof, aarde en kleine stukken rots die de witte bovenlaag bedekten. 
Aan de voet van de gletsjer moest iedereen aangepast schoeisel aandoen, nl steigijzers. Ijzeren zolen met pinnen onder- en vooraan. Iets wat echt noodzakelijk is tijdens het wandelen op de gletsjer, vooral het beklimmen en afdalen van de verschillende ijsheuveltjes. Je moest wel als een pinguin gaan lopen om niet verstringeld te geraken of om je broek te beschadigen. Grappig als je een groep mensen zo ziet wandelen. Handschoenen waren ook geen overbodige luxe. Niet omdat het erg koud was maar wel omdat de stukken ijs soms erg scherp zijn en je konden bezeren. 
We gingen met z'n allen richting ijswand. Het stuk dat uitgeeft op het meer. Man,man,man, dan kom je pas tot besef hoe hoog je staat! En wat een pracht panorama! Terug diverse kleuren blauw, grillige figuren in het ijs, gewoon niet of toch zeer moeilijk te verwoorden hoe mooi dit is!
Deze locatie leek ons dan ook de ideale plek om onze eerste groepsfoto te maken. Grappig om een paar gidsen te zien met een aantal fototoestellen rond hun hals. Iedereen van de ploeg wou uiteraard een aandenken op zijn of haar toestel.
Daarna deden we nog een wandeling over diverse heuveltjes, soms wat eng vanwege de smalle oversteek maar al bij al een unieke ervaring met de nodige prachtige foto's. 
We sloten de prachtige wandeling af met een glaasje Baileys en versgekapt ijs uit de gletsjer. Heerlijk!
Het was al na twaalven toen we terug aan de rotsformatie kwamen, ideaal plekje om te lunchen en terug lekker in het zonnetje.
Terug in de boot en richting Hostel. Rond drie uur aangekomen. Nog een terraske gedaan ( vers fruitsapke voor ons Sil) en nog wat bijgepraat op het grasperkje voor ons Hostel. We konden ook nog genieten van een drietal bergbeklimmers en condors . Het Hostel was namelijk vlak bij een rotswand gelegen. Een klimmer was zelfs zo professioneel ???? om zonder touw of andere beveiliging die steile wand op te klimmen. Dit in amper 30 minuten en dan nog wat later doodleuk en ontspannen ons voorbij wandelde met de melding " oh, it is easy ! " Die andere twee waren nog volop aan het zwoegen ondertussen! Chapeau!
Om 17.30 uur kwam een bus ons halen om ons terug naar El Calafate te brengen. 
Aangekomen in ons hostel ( zelfde als een paar dagen geleden ) nog vlug een Disco gegeten, deze keer met kip. Terug een lekkernij. 
Infeite hebben we telkens lekkere maaltijden voorgeschoteld gekregen, met voldoende groenten. Dit was wel wat anders dan in Peru en Bolivia.
We waren terug in de "bewoonde" wereld en kregen dan ook al onze gemiste sms's van de voorbije dagen in vlagen opgestuurd. Vooral die van Marlize deden ons wat wrang nasmaken. Ze had het blijkbaar moeilijk met haar voorbereiding van haar examen en had wat morele steun nodig. Steun die we niet konden geven vanwege onbereikbaar ! Het feit dat ze dan ook nog eens en blackout tijdens haar examen meldde, maakte het enkel maar erger. 
Het was te laat om nog te bellen. Dit zouden we zeker de volgende morgen doen. 
Toch een beetje een domper van deze fantastische dag. 
 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking