Reisverhaal «Dag 8 : Bariloche»
Argentina-Chili.2013
|
Argentinië
|
2 Reacties
12 Januari 2013
-
Laatste Aanpassing 17 Januari 2013
Gisterenavond nog Bariloche verkend en gegeten in een "Zwitsers" restaurant gekend voor zijn kaasfondue. Wij konden het dan ook niet laten om dit eens uit te proberen! Geslaagd !
Rond acht uur opgestaan. Lekker om eens wat langer te kunnen slapen. Een groot deel van onze ploeg ( 14 pers.) vertrokken al rond negen voor hun dagtrip . Wij werden met z'n zessen opgehaald met een taxi om 10 uur.
Op weg naar de lift voor ons panorama viel het al op hoe toeristisch deze streek is. Overal cottages met een zwitserse look, hotels, campings, cabañas, .... allemaal rond de oevers van het grote Nahuel Huapi-meer
Aangekomen aan de lift moesten we nog effen aanschuiven , we waren dus niet alleen. En wat een weer! Straalblauwe hemel, geen wolkje te bespeuren en de temperatuur was al serieus aan het oplopen.
Op de top werden onze verwachtingen dan ook ingelost. Een groots panorama met de verschillende meren, bergen, groene bossen. Grandioos!!! Heel veel foto's genomen, alsook een filmke maar ik denk dat het gevoel niet zal overbrengen zoals toen we er stonden. Of althans niet voldoende. Je moest er echt staan en volop genieten van dit natuurwonder.
We werden pas opgehaald rond 13 uur en hadden dus voldoende tijd om nog iets op het terras met dit uitzicht een tasje koffie te drinken, lekker in het zonnetje ( ik althans, Sil zocht een schaduwrijke boom uit !)
We riskeerden het toch om de afdaling te voet te doen via een smal padje ipv de stoeltjeslift. Wat was dit steil ! Ook de ondergrond ( kiezel en los zand ) maakten de wandeling een beproeving. Onze knieën en kuiten werden uitgebreid getest!
Onze bus die ons moest komen afhalen, bleef angstvallig lang weg maar uiteindelijk was hij er en konden we tijdig de boottocht aanvangen.
De boot, een soort catamaran, was vrij aardig gevuld. Toch konden we een plaatsje op het bovendek bemachtigen.
Wel was er zelfs tijdens het varen weinig of geen wind te voelen. Je voelde de zon echt branden.
Op weg naar onze eerste stop , een eiland vol met okerkleurige ceders, was er nog een klein spectakel, nl het vasthouden van een koekje op het bovendek, het in de hoogte houden zodat een aanvliegende meeuw dit uit je hand kwam snoepen.
Op het eerste eilandje was er kleine wandeltocht van driekwartier voorzien . Het eiland was effectief volbegroeid met Ceders. Speciale okerkleurige bomen in allerlei maten en ouderdommen.
Vervolgens op weg naar Isla Victoria, het grootste eiland op dit immens groot meer. Er was daar een rondleiding van een uurtje voorzien. En we hadden geluk, nl quasi de hele boot zat vol van Argentijnen en andere spaanstaligen, deze kregen een gids voor hun ( +-200 personen) en er was ook een engelstalige gids voorzien voor onze groep, nl 8 personen ( 6 Djosers en 2 Israeli's) . Een luxe want het was ook nog een zeer interessante rondleiding.
Het eiland was destijds bijna volledig kaalgehakt door locale bevolking om gewassen te planten. Nu het beschermd is, werd dit eiland een project om allerlei soorten bomen en planten van overal ter wereld te testen op hun aanpassingsvermogen. Dit lukte blijkbaar zeer goed dat zelfs de inheemse bomen werden onderdrukt. Nu is er terug een deel van het eiland voorzien om de locale bomen terug een kans te geven!
Het was toch best een lange maar mooie dag. Rond half acht pas aangekomen in Bariloche. Een terraske mocht niet ontbreken. Een kleine groep van de andere groep die de lange boottocht hadden gedaan, waren dit ook al aan het doen. We konden dus onze ervaringen met elkaar uitwisselen.
Op weg naar hotel nog een knus restaurantje opgezocht om zo na een douche ons bedje op te zoeken. Morgen nemen we het vliegtuig richting El Calafate. De bestemming waar we in eertse instantie voor kwamen. Maar wat hebben we nu al genoten! Dat beloofd!
