Reisverhaal «Dag 16 : Havana»

Cuba, daar waar de tijd plots eens stil stond ! | Cuba | 0 Reacties 21 November 2015 - Laatste Aanpassing 31 December 2015

Om zeven uur al wakker, aangekleed en klaar voor ontbijt, we namen deze keer wel onze zwemkledij mee. Bedoeling was om na het ontbijt nog een duik te nemen in de zee. 

Aangekomen aan restaurant bleek deze pas om 07.45 u open te gaan. Het was nu ong 07.30 u. Dus besloten we dan om alvast te gaan zwemmen . Aan het strand aangekomen, bleken onze belgische dames al aan het dobberen in de zee. Blijkbaar dezelfde mening aangedaan. 

Het was terug heerlijk om in het zoute water te vertoeven. Deze keer met meer zicht op de omgeving..... 

Enkel Jan en Jenny hebben we nog wat later in het water gezien. De rest zat aan de ontbijttafel. Toen wij er na een goed half uur eruit gingen, kwamen er toch nog enkele reisgenoten af om te genieten van de laatste strandbeleving van deze fietsvakantie.

We hadden nog meer geluk, we konden zelfs deze keer buiten ontbijten, lekker in de zon. Ook het eten viel best mee. Terug een meevaller dat we van hotel geswitched waren....

Wendy had geregeld dat we pas om 10.00 uur aan de bus moesten staan om onze rit naar Havana, Hotel Vedado. Strak plan.

Rond half twaalf kwamen we aan. Te vroeg om onze kamers reeds te betrekken maar we konden alvast al onze koffers in 1 kamer verzamelen zodat we aan onze vrije activiteit in Havana konden beginnen, nl we mochten de fietsen lenen om Havana te verkennen ( voorwaarde : fietsen goed op slot doen tijdens het pauzeren en terug aan hotel om 16.30 uur ) 

Karin, Marleen, Silvia en mezelf spraken af om een rondrit met de fiets rond Havana te doen. Morgen gingen we dan het centrum verkennen. Dus aan Yasser een fietsroute gevraagd om alzo een plan te hebben hoe we moesten rijden . Eerst nog even de ketting van Marleen herstellen ( was nog niet gedaan, blijkbaar had Yasser andere prioriteiten ;) )

Wij met z'n vieren op verkenning. Lang duurde het niet vooraleer we stopten, het plan van Yasser was niet zo evident te volgen op mijn gsm ( plan gedownload ) en we hadden wel best zin in een tas koffie. Niet ver van ons hotel was het befaamde Hotel National, bekend om zijn mooi terras met zicht op zee en inham Havana, Wij daarbinnen en op zoek naar een tafeltje, deze vonden we op het einde van de grote tuin, echt dichtbij de zee. Blijkbaar serveerden ze daar geen kofiie , enkel soft en alcoholische drank maar we konden die wel aan het hotel zelf bestellen. Het was wat vroeg om nu al te beginnen met alcohol en we moesten ook nog fietsen... Dus ...Marleen en ik er naartoe om terug te komen met 4 lekkere tassen koffie. 

Ondertussen had Karin het plan van Havana uit een brochure/reisgids uitgescheurd . Nu konden we aan de hand van het plan op de gsm de route uittekenen . Maar infeite was het makkelijker om de nrs van de straten op te schrijven ( elke straat had een letter en een nr ) , deze vond je terug aan quasi elke hoek van een straat.. Zodus ,Silvia schreef op diverse post-it's ons parcours uit en konden we onze fietstocht verder zetten. Eerst nog wat sfeerfoto's genomen van deze mooie locatie, er ging zelfs een trouwfeest in de tuin doorgaan die namiddag, ze waren bezig met de voorbereidingen ( echt in stijl van amerikaanse film waar iemand in zijn tuin een groot trouwfeest organiseert .., zie foto's . ) 

We reden dus de stad wat uit, reden door talrijke straatjes, het ene huis wat beter verzorgd dan het andere maar laat het duidelijk wezen, voor de revolutie , hoe mooi moet dit hier geweest zijn... nu heel veel huizen in kommer en kwel , spijtig ...

We kregen onderweg nog een hongerke, net op tijd trouwens want het begon plots te regenen. Het werd een broodje kip voor elk van ons, in een locaal restaurantje, verzorgd, lekker en zeer goedkoop, duidelijk dat hier niet veel toeristen kwamen.

Na de regenbui en lunch terug de fiets op richting Parque d'Amor, een groot park in de buitenrand van Havana, typisch waren vooral de bomen die vol zaten met soort van klimop op de takken, het leken net groene gordijnen . 

Teruggereden langs de chique 5th avenue waar de meesten ambassades van diverse landen gevestigd waren. Ook die van België moest hier in de buurt zijn , niet gevonden want lag niet op ons fietsparcours .

Onze fietsen hadden geen spatborden , je kan al raden wat het resultaat was door het rijden in de plassen en nat wegdek .... jawel een mooie natte streep aan de achterkant van onze broek , ( bewijs zie fotoreeks ) .

We moesten wel op ons uur letten want afspraak was dat alle fietsen terug moesten zijn ten laatste 16.30 u. Wij kwamen er een paar minuten ervoor aan. Het laatste stuk vond ik wat creepy, een lang stuk asfalt in dalende richting, blinkend van het regenwater , banden die geen profiel meer hebben en dan remmen hebben waar je niet op kunt vertrouwen.,geef mij dan maar die lange afdaling op onverharde weg dat was meer fun ;)   

Aangekomen in hotel, kregen we onze kamersleutel. Met een bang hartje de kamer ingestapt maar al bij al, viel het goed mee. Beduidend beter dan ons vorig bezoek hier, ook geen muffe geur waar te nemen...

De koffers snel gaan ophalen in die ene kamer, ze deponeren in de onze om nadien terug beneden af te spreken met Marleen en Karin. Nu gingen we een aperitief nemen in Hotel National, deze keer wel met alcohol ...

We hadden quasi dezelfde plek van deze middag . Gelukkig was het gestopt met regenen. Het trouwfeest daarentegen ... alle stoelen, versieringen , etc waren door de buien kletsnat geworden en dus volledig verwaterd ... hopelijk geen bad luck voor hun verdere huwelijk ...

Na de gezellige apero ( lachen, babbelen ,drinken in een mooi kader  ) tijd om te gaan douchen en ons op te smukken voor onze afscheidsmaaltijd. Klassiek dat er de laatste avond met zijn allen wordt gegeten met chauffeur, gids, reisbegeleider met ons mee aan tafel. Ideaal moment om ook wat dankwoorden te zeggen en het overhandigen van het verdiende zakgeld.

Wendy had een restaurantje op wandelafstand gevonden waar ze een all-in menu serveerden aan 30 cuc pp. Achteraf gezien iets te duur voor hetgeen het was , maar we hebben wel lekker gegeten , enkel wat weinig. 

Drank was evenmin inbegrepen ( enkel apero en een pouske rum ) Ook dat onze groep over twee aparte maar wel ronde tafels werd verdeeld, zorgde wat voor minder groepssfeer , jammer . 

Denise sprak in naam van ons allen onze dankwoorden uit naar onze 3 cubaanse vrienden en overhandigde het drinkgeld. Ook Alfredo bedankte ons en zei ( allicht tegen elke groep ) : you are the best group I ever had ! , het klonk in ieder geval gemeend.....

Vervolgens nam Nelly het woord om uit naam van de Djoserfietsgroep onze reisbegeleidster Wendy te bedanken. Ook zij kreeg een goedgevulde envelop toegestopt.

Deze avond was ook de laatste avond dat we Femke gingen zien. Zij reisde niet mee met ons, zij had nog een weekje Cuba-uitbreiding voorzien, compleet alleen... Straffe madam, echt ! Respect ! Echt een voorbeeld dat je ondanks een handicap toch van het leven kan genieten, mooie momenten kan koesteren , als je maar wilt !

Zij vertrok de volgende morgen zeer vroeg met een bus naar het oosten om daar haar Cuba avontuur verder te zetten. Menig reiziger wou met haar op de foto ! Femke , we zullen je missen !

Uiteraard was het na het diner veel te vroeg om te gaan slapen , allez voor de meesten onder ons toch. Dus nog wat laatste drankjes genuttigd in de bar op de hoek van de straat van ons hotel. Een leuk bandje zorgde voor de nodige sfeer en het duurde niet lang of menig Djoserlid stond op de dansvloer. Ook Silvia was in vorm ...

Eigenaardig genoeg bleek dat we met z'n vieren ( Marleen, Karin, Silvia en mezelf ) als enige overbleven maar voor ons was de avond nog niet gedaan... nog een paar frisse pintjes in winkeltje gekocht en dan nog wat sfeer gaan opsnuiven op de Malecon , de 7 km's lange boulevard langs de kust van Havana . Deze zat overvol met cubanen die gewoon wat aan het chillen, praten, hangen ... waren , zeer veel jeugd die ook drank en eten aldaar nuttigden. Wij ons daartussen gemengd, gezeten op de betonnen reling en wat verder gepraat en zeker nog veel gelachen.... Amai, wat hebben wij al deze vakantie afgelachen, man, man, niet normaal...

Het was al zeker middernacht voorbij toen we ons hotel binnenkwamen. De bar was nog open en we konden deze gezellige avond toch niet afsluiten zonder een laatste slaapmutske in de bar, uiteraard niet ! Je komt toch ook hier niet elke dag, niet ? Dus , doen !  Morgen echt de laatste dag in dit bijzonder land .... 

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking