Reisverhaal «Reisverslag rondreis Afrika 2015»

Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe | Namibië | 1 Reacties 11 April 2015 - Laatste Aanpassing 16 April 2015

Vakantie Namibiē 2015

Dag 1 : Amsterdam - Kaapstad

Al van zes uur onderweg, Melissa zette ons keurig af aan het station van Boechout. Om 06.15 uur hadden we een trein richting Centraal Station. We hadden nog tijd voor een kop koffie in Starbucks ( is bijna al een gewoonte geworden om in die keten elke vliegreis aan te vangen ) . Onze Thalys richting Schiphol vertrok op tijd, om 07.03 uur. Een uurtje later waren we al ter plaatse, toch een aanrader voor elke reiziger naar deze luchthaven. ( tenminste vanuit Antwerpen of Brussel )

We hadden dus voldoende tijd om onze bagage te registreren alsook om langs de douane te passeren. Nog een broodje verorbert om zo tegen half tien te boarden richting Kaapstad.

Alles liep vrij vlot maar in het vliegtuig zelf werd ons een vertraging van driekwartier voorspeld ( er was maar 1 startbaan vrij en we moesten dus aanschuiven in de vliegtuigfile .... )

De vlucht verder verliep vlot, veel filmkes gekeken zodat de duur van ong 12 uur vliegen eerder klein leek, ook niet echt veel last van mijn rechterknie door het lange zitten, gelukkig maar .

De vertraging hebben we niet meer ingehaald en we kwamen rond 23.30 u toe in Kaapstad. ( lokale tijd, bij ons 22.30 ) . Gelukkig stond onze vooraf geregelde taxirit nog op ons te wachten.

Aangekomen aan onze guesthouse, bleek dat we in een apart gebouw verbleven, iets verderop. Komisch was het des te meer dat dit infeite recht tegenover ons vorig hotel was ten tijde van onze fietsvakantie in Zuid-Afrika....

Het was ver half twee dat we eindelijk in ons bedje konden kruipen, dit na een verfrissende douche.

Dag 2 : Kaapstad

Om zeven uur al opgestaan. Deze nacht werden we alvast serieus geambeteerd door een mug die maar bleef zoemen rond onze hoofden, dit ondanks onze muggenwerende middelen.

Maar de dag zag er alvast goed uit, een straalblauwe hemel ... Dus onze vrees voor een bewolkte Tafelberg was ongegrond.

De wandeling naar de Tafelberg was vrij pittig. Onderweg wel een ontbijtje verorbert. Rond half tien kwamen we toe aan de ingang, oef , de kabelbanen werkten want er was serieus wat wind. Vlug een fles water nog gekocht want we waren toch wat bezweet en uitgedroogd van de pittige wandeling.

De liften richting top zijn vrij apart te noemen. Om iedereen van het landschap te laten genieten, draait deze volledig rond zijn as.

Gelukkig was het vanwege het vroege uur nog weinig bezoekers ( dit was anders toen we rond half twaalf richting dalstation gingen, meterslange rijen om aan te schuiven ... )

Aangekomen op de top konden we genieten van een groots uitzicht op Kaapstad en zijn omgeving, fenomenaal, vooral dankzij het zeer mooie weer. De zichtbaarheid was optimaal. Eerste doel van Kaapstad was alvast bereikt. ( vorige keer hadden we minder geluk ). De wind was ondertussen ook gaan liggen . We volgden een wandelpad die ons een mooi beeld gaf van al dit natuurschoon. Buiten de mooie uitzichten, konden we ook foto's nemen van wat fauna met oa.diverse hagedissen en klipdassen.

Gezien we om 13 uur onze boottocht naar Robbeneiland hadden geboekt, daalden we iets na elven af naar het dalstation.

Gezien de hopon hopoff bus ons vorige keer beviel, namen we deze terug richting centrum. Terug een leuke ervaring, nu met mooi weer ....

We kwamen rond 12.15 u aan in Waterfront. Snel een sandwich besteld want we moesten vanaf 12.40 u aanschuiven aan het Nelson Mandela museum. Het was enorm druk en onze inschepingstijd van 13 uur werd al gauw 13.30u.

Onze boot had toch een uur nodig om de 12 km af te leggen naar het Robbeneiland.

Vanuit de boot kregen we ook een mooi beeld van de immense omvang van het Tafelberggebergte en Kaapstad.

Aangekomen op het eiland kregen we eerst een rondleiding in de gevangenis, dit door een exgedetineerde die met de nodige passie/ overtuiging zijn verhaal en het verhaal van de gevangenis deed.

Nadien kregen we met een busrit een zicht op de rest van het eiland ( met oa. Het dorp bewoond door de medewerkers van de gevangenis ) . Nadien terug de boot op en het was al 18 uur toen we terug in Kaapstad waren. Ook ons tweede doel om een extra dag te boeken in Kaapstad was geslaagd.

Ons plan om dus eerst via onze guesthouse te passeren om te horen wat de eventuele afspraken waren voor volgende morgen ging dus niet door. Dan maar eerst een apero genomen in een belgisch restaurant café Den Anker in Waterfront met zicht op de Tafelberg. Deze kreeg nu meer en meer een wolkendeken bovenaan die zich langzaam naar beneden liet afglijden, leek des te meer op een tafellaken.

Net zoals vorige keer hebben we gedineerd in Hildebrand , een restaurant aan de kade. Deze keer was het tegen de avond wat frisser en namen we een tafel binnenin. Terug hebben we een lekkere maaltijd genuttigd en rond 20.30 u een taxi genomen richting guesthouse.

Daar kwamen we aan de receptie onze eerste reisgenoten tegen. We waren ineens bekend... Ah, de vermiste belgen ! Hoe ? Blijkbaar had Djoser aan de reisleiding niet doorgegeven dat wij met een aparte vlucht waren gekomen en hebben ze nodeloos quasi een uur gewacht en verloren in de luchthaven van Kaapstad. Morgen beloofde al goed te starten.....

Er was blijkbaar geen meeting georganiseerd dezelfde avond, dus niets gemist. Wel kregen we van onze reisgenoten mee dat we de volgende ochtend om zeven uur aan onze reistruck moesten staan, om half acht ontbijt in de guesthouse om tegen acht uur onze Djoserrondreis aan te vangen.

Dag 3 : Kaaps Schiereiland - Camping Kaapstad

Om 6.30 u opgestaan zodat we tijdig om 7 u aan de safaritruck onze bagage konden afgeven.

Nadien konden we in afwachting van het ontbijt met onze andere reisgenoten kennis maken en alvast onze uitleg geven van het Djosermisverstand.

Het ontbijt was vrij uitgebreid, toch voor zo'n etablissement. Met zelfs veel vers fruit ....

Eerste bestemming was richting Kaap de Goede Hoop, iets wat we al bezocht hadden. Wel deden we eerst Cape End, bekend voor zijn steile wandeling naar de vuurtoren en mooi zicht op Kaap de Goede Hoop. Nadien wandelden we via een speciaal aangelegd pad langs de rotsige kustlijn naar het zuidelijkste punt van Afrika. Dit was vorige keer niet mogelijk gezien wij toen met de fiets waren. ...

Rond 12 u op weg voor een bezoek aan een pinguinkolonie maar deze stelde niet zoveel voor ( we waren al verwend door onze argentijnse reis waar we pinguins in massa's zagen en er tussen konden lopen ) . Vlug een slaatje gegeten om nadien rond 14.15 u te vertrekken naar de winkel om inkopen te doen. Vervolgens was de volgende stop onze eerste kampeerplaats, een camping net buiten Kaapstad.

Onze gidsen Richard en Gift gaven ons allen eerst een uitleg over het opzetten en afbreken van een tent. Op zich niet erg moeilijk, zeker als je al gekampeerd hebt. Vooral de juiste volgorde was van belang. Nadien kreeg elkeen zijn persoonlijke tent, deze bleef de jouwe de ganse reis en was gekenmerkt met ofwel een dierennaam of een nummer. Wij hadden nr 2 . De tent was infeite voldoende ruim voor twee personen. Ikzelf kon in het midden gewoon rechtstaan.

We kregen ook elk een opgerold matrasje of beter gezegd matjes,  die was niet persoonsgebonden ( merkwaardig) en moest elke morgen opgerold en wel in de truck worden verzameld.

Er waren vijf plaatsen waar we onze tenten mochten opstellen. Blijkbaar verkozen er veel om dicht bij elkaar te staan. Wij stonden gans alleen, dit zonder echte verklaring, of was het voorval van de vorige dag toch niet vergeven 😉 ....

Na het opstellen van de tenten en afhalen van bagage, hebben we nog wat verder kennis gemaakt met elkaar. Na het eten ( lekker btw ) deden we nog een leuk kennismakingsspel. We zaten nl. met z'n allen in een ronde. Richard stelde zichzelf voor, nadien moest de volgende eerst de naam van Richard zeggen om nadien zichzelf voor te stellen. De volgende moest de namen van de twee vorige zeggen om zich nadien voor te stellen. En dit ging zomaar door. Maar het ging verbazend goed en achteraf gezien is en was dit de beste manier om in een sneltempo je reisgenoten bij naam te kennen.

Rond 21 uur was ik echt moe ( zelfs wat last van hoofdpijn) en gingen we na een douche slapen, eerste nacht in onze tent. Spannend ....

Dag 4 : Cederberg

Om zes uur ging de wekker. Al bij al viel onze nachtrust mee, wel diverse keren even wakker van ofwel geluid ofwel draaien om een betere positie te zoeken op het slaapmatje.

Hoofdpijn was nog niet over, dus tijd voor een pilleke ( deze hielp ... ) . We hadden een uur de tijd om zowel de tent op te bergen, deze naar de truck te brengen als onze bagage af te zetten aan onze safaritruck. Om zeven uur ontbijt met zijn allen, eenvoudig , brood met kaas, confituur of jawel pindakaas ... , yoghourt met ontbijtgranen, oploskoffie en melk ( iets wat wat infeite elke dag zich zou herhalen, behalve dat we wel elke dag een andere bereiding van ei kregen ). Aan een tafel werd er niet gezeten, elkeen zat op een klein opklapstoeltje , meestal in een ronde opgesteld. In een grote plastic bak zaten zowel de metalen borden , kommetjes als mokken. Bestek in een aparte bestekdoos. Op het eerste zicht wat apart maar infeite zeer practisch, enkel het eten met een bord op je knieën was niet voor iedereen even gemakkelijk....

Om 7.45 uur vertrokken we richting Cederberg. Even halt gehouden rond 09.30 voor een koffiebreak om nadien rond 11.45 uur aan te komen in Camping Highlander. Een groene oase tussen een dorre zandachtige streek gecombineerd met hectaren aan wijngaarden in de vallei.

Deze keer waren onze plaatsen zachtgroene grasperkjes . Heerlijk. Samen met aangepast sanitair en openluchtzwembad waanden we ons eerder in het zuiden van Frankrijk ipv Zuid-Afrika. Na een lunch ( sla,tomaten, paprika, cheddar, dressings en brood : ook iets wat infeite elke dag hetzelfde was, voor ons niet echt een probleem gezien we graag rauwkost eten maar na twee weken hoopte je wel iets anders te krijgen. Maar dit

 is infeite niet zo evident gezien de weinig mogelijkheden dat we ter plekke hadden ; soms werd dit nog uitgebreid met de overschot van de vorige avond bvb rijst of pasta werden dan op smaak gebracht met tonijn,groenten en mais uit blik )

In de namiddag was iederen wat vrij. Ikzelf ging met een ander belgisch koppel ( Nancy en Dominique ) een wandeling maken , dit tussen de wijnvelden. Silvia koos om wat te lezen. Na het wandelen hadden we nog tijd voor een snelle plons in het zwembad. Lekker verfrissend na een warme wandeling.

Om 16 u had iedereen zich ingeschreven voor een wijndegustatie. De uitbater van de camping had ook diverse hectaren wijngaard en deze trachtte hij via zijn camping wat naambekendheid te geven. Voor de prijs kon je het niet laten, 100 rand (+-8 euro) voor het degusteren van 1 witte, 2 rode, 1 fruitige rose, 1 rose schuimwijn en 1 zoete port.

Zoals bij elke wijndegustatie stond er een spuugbak op het midden van de tafel maar deze werd door weinigen gebruikt .... De sfeer zat er goed dus goed in nadien. Op zich waren de wijnen zeker niet slecht maar infeite iets te duur naargelang de kwaliteit. ( goedkoopste was al 6 euro )

We hebben wel nadien nog twee flessen Viognier gedronken , iets wat wel te pruimen viel qua prijs ( deze zat niet tussen de geproefde wijnen ... ). Twee flessen voor de rest van de dag wel te verstaan.....

Rond zeven uur tijd voor avondeten, deze keer was het kip, hoewel Silvia er vast van overtuigd was dat we vis gingen eten ( blijkbaar verkeerd op de verpakking gelezen ) . Lekker trouwens, nadien verder van onze wijn genoten en beter kennis gemaakt met onze reisgenoten, ( we waren trouwens met z'n 18, er waren nog twee annulaties op het laatste ogenblik. Zes belgen en 12 nederlanders, zowel jong als oud )

Omstreeks 22.00 uur naar bed want morgen terug vroeg op.

Dag 5 : Oranjerivier

Zelfde ritueel als de dagen voordien, nl om zes uur op , zeven uur ontbijt en om hallf acht de truck in , op weg naar volgende bestemming, richting noorden.

Het zou een lange rit worden. Ongeveer 300 km naar Springbok waar we inkopen zouden doen voor de komende vier dagen. Iets na de middag kwamen we aan in deze stad. Onderweg werden we al aardig getrakteerd op mooie panorama's van het noorden van Zuid-Afrika. Soms heel dor en vervolgens terug meer groen, gecombineerd met afwisselende heuvels en rotsformaties.

Wijzelf moesten vooral inkopen doen zoals drank, fruit en eventueel kleine snacks. Voor de rest zorgden onze gidsen ( inbegrepen in reissom ) .

Na een goed uur winkelen terug op weg naar Oranjerivier, de natuurlijke grens van Zuid-Afrika en Namibië. Na ongeveer 120 km kwamen we aan op onze kampeerplaats, Fidlers Nest. Een authentieke campingsite aan de oevers van Oranjerivier met alvast een mooi panorama op de heuvels van Namibië. Dat belooft !

Het was nu ongeveer 15 uur en nu pas was de lunch voorzien. Gelukkig hadden we ondertussen wat kleins kunnen verorberen onderweg. Na de lunch en het opzetten van de tenten, hadden we vrij tot het avondeten. De meesten onderons gingen zich verfrissen in de behoorlijk stromende rivier. Deze was zelfs lauw van temperatuur en ondiep. Enkelen zwemden of liever gezegd kropen naar de overkant, infeite op dat moment klandestien in Namibië. Wij ontbraken niet 😉 !

Na deze zwembeurt even relaxen in de bar om rond 19 u te avondeten. Deze keer een lekkere lamsragout. Nadien meehelpen met afwas, wat bijpraten. Nadien gaf Gift ons nog wat uitleg over de komdende dagen, oa hoe de grensovergang ging verlopen.

Rond 22 uur de tent in . Morgen naar Namibië.....

Dag 6 : Fish River Canyon

Om zeven uur ging de wekker, ontbijt een half uur later. Een groot deel van de groep ging een drie uur durende kanotocht doen, dit vanaf 8 uur. Wij hadden geen interresse en verkozen een wandeling in de buurt.

We hebben wel vooraleer te vertrekken nog een deel tenten afgebroken , samen met Richard en Gift, want daar hadden onze kanoërs geen tijd meer voor. Rond negen vertrokken we met z'n tweetjes voor een verkenningsronde. Een laatste wandeling op zuidafrikaans grondgebied .

Eerst naar de hoofdweg, daar kwamen twee grote honden ons begroeten maar zonder erg. Een bleef ons volgen of wat voorop lopen. We gingen een padje richting gebergte volgen , weg van de rivier. Dit padje leidde ons naar een dorpje dat we wijselijk niet ingingen en trokken verder naar de heuvels. Deze waren gevormd door grote zwarte rotsblokken met grillige inkepingen, echt een desolaat maanlandschap . Toen we wat moesten klauteren was de gevolgde hond eraan voor de moeite. Hij kon niet verder. Oef ! We maakten een mooie lus terug richting rivier om via een paar akkers met druiven, aubergines en pompoenen terug rond 10.30 u aan de camping aan te komen. Het duurde nog wat even vooraleer onze rivieravonturiers aankwamen. Maar rond 11.15 was iedereen op het droge. Nu snel lunchen en op weg naar grenspost.

Eerst ons uitmelden in Zuid-Afrika om wat verder ons in te schrijven in Namibië ( zonder kosten ! ) .

Een mooie maar lange rit van om en bij de 250 km bracht ons bij de campeerplaats van Fish River Canyon. De op een na grootste canyon van de wereld ( na grand canyon in usa ) . Een enorm natuurfenomeen van ong 160 km lang , 27 km op zijn breedst en 550 meter diep . Op weg naar zagen we al in de verte enkele impressies. Maar deze waren des te groter toen we na opslaan van de tenten tegen valavond de canyon gingen bezoeken. Bij zonsondergang zo'n mooie wandeling maken van om en bij 1,5 km op de kliffen van een van de mooiste uitkijkspunten, fenomenaal .... We waren nog geen week weg of we werden al veroverd door de pracht van Namibië. We bleven maar foto's trekken totdat de zon het ons niet meer toeliet. In de donker dus terug naar de camping en avondeten ( pittig maar lekker gehakt gerecht met pasta , natinaal gerecht Boboti ) .

Nadien was er nog tijd om deze mooie dag af te sluiten in de bar. Deze was zowel buiten als binnen gedecoreerd met oude auto's. Nu moeten we infeite niet naar Cuba om perse oude auto's te zien. Dit konden we hier. Op weg naar stond ik plots oog in oog met een Oryx. Blijkbaar was deze wel mensen gewoon en liet deze zich gewillig fotograferen tijdens het grazen van het malse gras.

Terug rond 22 u naar bed . Morgen terug een lange rit voor de boeg !

Dag 7 : Sossusvlei

Om half zes opstaan, het wordt een lange rit vandaag. We eindigen op een campingplaats dichtbij ingang van de Sossusvlei, bekend voor zijn s'werelds grootste zandduinen. Maar dit bezoek staat morgen op het programma. Vandaag dus een holderdebolderrit want de asfaltwegen waren quasi verleden tijd. Wel werden we beloond door de diverse landschappen. De uitgestrektheid, de diverse soorten flora, de rotsformaties, .... Allemaal prachtige panoramas, zaken die van Namibië een mooi land maken. Op bepaalde plaatsen kan je kilometers ver zien, af en toe kwam je een dorpje tegen, voor de rest niemand ....

Rond 16 u kwamen we aan op onze camping, veel stelde deze niet voor maar was proper ( douches en wc's in open lucht, douches zelfs met zicht op de bergen, heerlijk om in zo'n kader u te kunnen wassen...)

We werden ook getrakteerd op diverse stortregenpartijen die we kilometers verderop in de bergen konden bewonderen .

Er was ook een klein zwembad aanwezig maar deze was niet zo verzorgd. Dus snel er even in en eruit om toch wat opgefrist te zijn, nadien een pintje aan inkom van camping ( tankstation + kruidenier + receptie camping ) . Tegen valavond was het tijd om te dineren. Naast ons was er een Japanse fietser die gans alleen al twee jaar bezig was met een fietsmarathon. Eerst was hij gestart in Canada om zo door Noord en Zuid Amerika te trekken en te eindigen in Usuhaïa ! Nadien even overhuis wegens familiale redenen om nadien vanuit Turkije te vertrekken en door Europa en via Gibraltar over te steken naar Afrika. In het zuiden van Marokko nam hij wijselijk het vliegtuig vanwege de grote problemen in centraal afrika ( ebola oa. ) naar Angola. Daar terug de fiets op om zo in Kaapstad te eindigen. Hij schatte nog ongeveer een maand nodig te hebben om te slagen in zijn missie . Chapeau !!!

As usual vroeg naar bed toe want morgen is het terug vroeg opstaan om de zandduinen te gaan bezoeken, nog een hoogtepunt van de reis.

Dag 8 : Solitaire

Om 05.40 uur opstaan, inpakken en zonder ontbijt vertrokken we rond 06.40 uur naar de ingangspoort van de Sossusvlei. Daar stonden al een rij auto's te wachten. Onze chauffeur kende iemand die vooraan stond te wachten en daar ging hij voorstaan. Niet echt hoffelijk maar het kwam voor ons goed uit ! Om zeven uur ging de poort open en kon onze rit van ongeveer 45 km aanvangen, dit tot de bekenste bewandelde duin , n° 45 . Een duin van ongeveer 200 meter hoog. Dit is niet de hoogste, duin Big Daddy is met zijn 300 m de hoogste te noemen. Deze mag normaal niet bewandeld worden, er zijn maar enkele duinen opengesteld aan het publiek., de rest wordt beschermd voor de aanwezige fauna en flora.

Maar duin n°45 was best een pittige om te beklimmen . Op de rug van de duin moest je via het mulle en wegschuivende zand je baan naar boven zien te maken. Diverse keren uitrusten was wel nodig om degelijk te top te kunnen bereiken.

Nu weten we waarom deze duinen zo bekend zijn om te bezoeken bij ochtendgloren.... De opkomende zon straalt zo mooi op deze roodbruine heuvels, gezien de diverse hoogtes werd elke minuut een ander stuk helder totdat alles door de zon verlicht werd. Zeker een aanrader als je in de buurt bent.

Na de beklimming en het prachtig uitzicht was het tijd om van de zandduin te dalen, dit deden we langs de zijkant, al dan niet in looppas door het mulle zand.

Aangekomen aan de truck konden we genieten van een ontbijt aan een toplocatie. Zeker en vast een hoogtepunt van de reis en er komen er nog meer. Dat belooft ! 

Na het ontbijt reden we verder de Sossusvlei in om een paar kilometer verder een jeep te nemen die ons kon vervoeren naar de dode vallei. De weg ernaartoe is onberijdbaar voor onze bus, een 4x4 is echt een must!

De dode vallei is een ingesloten stukje grond dat nu geen water meer krijgt door een ondergrondse rivier. Een opmerkelijke zicht als je de tientallen gestorven bomen in een kale met klei bedekte vlakte kunt bewonderen. Ook hier werden veel foto' s getrokken .

De wandeling , samen met jeepvervoer duurde ongeveer twee uur. Het was tegen middaguur dat we terug aan onze truck waren. Daar hebben we vlug geluncht om zo dezelfde weg terug te keren. Alvorens naar onze volgende camping te rijden, gingen we nog eerst Sesriem bezoeken. Een canyon die duizenden jaren geleden werd geslepen door een rivier . In totaal 1 km lang en 30 meter diep, niets bijzonders zou je zeggen totdat je in de kloof staat. Je kreeg een perfect beeld van de diverse lagen grond en gesteenten, grillige rotsformaties en de weg naar het enige overblijvende poeltje was vrij smal ( nog niet in Petra geweest maar ik vermoed dat de weg er naartoe ook in die stijl moet zijn , indrukwekkend dus ) Btw Sesriem komt van de taal van de Bosjesmannen en betekent zoveel als zes opslagplaatsen van water, voor het ogenblik bleef er dus nu nog 1 van over ( reden : droogseizoen )

Een uurtje bezoek was voldoende om nadien richting Solitaire te gaan. Een klein gehuchtje in de middle of nowhere. Een rit van ongeveer 230 km, terug op verharde wegen met de nodige hobbels maar wederom mooie landschappen !

De camping was wederom in orde, terug gecombineerd met een tankstation en zelfs een bakkerij met als specialiteit appeltaart, iets wat velen onder ons geconsumeerd hebben, ik ook trouwens ....

Deze keer was het zwembad zeer goed onderhouden en voldoende groot. Terug een frisse duik genomen. Niet verwacht dat we al zoveel keer zouden zwemmen deze vakantie ...

Er was wel een serieuse onweersdreiging opkomst maar gelukkig ging deze onze camping voorbij. Ik weet niet hoelang we dit geluk zullen kunnen aanhouden.....

Na het zwemmen naar de bar gegaan om alvast een apero te nemen om nadien te kunnen genieten van een heerlijke "braai" , een afrikaanse bbq.

Rond ons klassiek uur gaan slapen, ttz rond 22 u .

Dag 9 : Swakopmund

Vandaag om 7.30 u vertrokken richting Swakopmund, een middelgrote stad aan de namibische kust. Een rit van ongeveer 280 km....

Onderweg gestopt aan de Steenbokskeerkring, infeite niet veels bijzonder behalve de geografische waarde. Nadien konden we genieten van het Namib - Naukluftpark, uitgestrekte rotsachtige landschappen met vooral zwart en donkerbruin als hoofdkleuren. Vooraleer Swakopmund binnen te rijden , bezochten we nog snel de lagune van Walvisbay. Een lagune beroemd voor zijn duizenden roze flamingos die er nestelen, ook andere vogels zoals pelikanen, ibissen, etc. waren er te bewonderen.

Rond dertien uur kwamen we aan in Swakopmund, eerst langs het evenementenbureau waar geïnteresseerden zich konden inschrijven voor oa zandsurfen, woestijnquad etc. Wij hadden daar geen interesse voor en verkozen de volgende dag de stad te verkennen, even een dag voor ons twee.

Dat was blijkbaar ook de denkwijze van de meeste onder ons.

Ter plaatse nog geluncht om nadien richting lodge te rijden. Ja, de komende twee nachten, geen overnachting in een tent maar wel in een slaapzaal met stapelbedden.😉 . Wij deelden een kamer met Nancy, Dominique, Jaap en Rachel ( ouder nederlands koppel ) . Na installeren gingen we alvast wat verkennen , tesamen met Nancy en Dominique. We wandelden de hoofdstraat af, onderweg koffie en gebak genomen, daarna richting vuurtoren en een tot hotel omgebouwd station om nadien een stukje dijk te doen. Een terraske mocht niet ontbreken 😉. Terug richting Lodge om wat op te frissen. Om half zeven afspraak met zijn allen om samen in een restaurant te gaan eten.

Sil en ik kozen voor een schotel met vier gegrilde wildsoorten. Het vlees was bijzonder mals maar de gebruikte marinade was zo zout dat je infeite niet veel verschil proefde. Jammer. Naast het restaurant bleek nog een danscafé te zijn. Dit wouden we niet missen en met een 14 tal reisgenoten hebben we nog wat gedronken en sommigen zelfs gedanst. Het was omstreeks 23 uur dat we in ons bedje lagen. Dat was lang geleden dat het nog eens zo laat was geworden.... En deze keer mochten we eens uitslapen.

Dag 10 : Swakopmund

Uitslapen ?????? Om half acht al wakker, dus dan maar opgestaan. Dominique en Nancy gingen deze voormiddag op quad avontuur. Wij gingen de stad verder verkennen.

Swakopmund is infeite een voormalig duitse kolonie die nog altijd door veel duitsers wordt bezocht als vakantiebestemming. Het is een badplaats maar de oceaan is infeite te koud om er zo in te zwemmen . Vooral de typische koloniale houten huizen zijn kenmerkend. Ook vele straatnamen zijn nog duits, de inwoners spreken eveneens nog een woordje duits. Bratwurst en apfelstrudel vind je veelvuldig in menig restaurant.

Na het ontbijt gingen we richting museum, een museum in teken van de namibische geschiedenis en die van Swakopmund.

Het weer viel infeite tegen , licht miserend in eerste instantie, daarna bewolkt.

Op weg naar werden enkele winkeltjes afgegaan op zoek naar souveniertjes en gevonden 😄.

Het museum zelf was vrij interressant en na ongeveer twee uur bezoek gingen we verder richting strand. Ondertussen hadden de wolken plaats gemaakt voor een blauwe hemel met zon 😃. De strandwandeling leidde ons naar een pier uit het jaar 1905. Een deels metalen, deels houten, betonnen constructie die destijds diende om de schepen te laden en te lossen. In de hoop daar iets te kunnen eten want het was al ruim dertien uur geworden. Maar helaas, enkel in het weekend waren zowel het restaurant aan ingang als deze op het einde van de pier overdag geopend.

Wij dus terug de hoofdstraat in om iets te vinden. Het eerste terraske besloten we te gaan zitten maar was infeite niet de juiste keuze. Te lang wachten, geen wauw eten... . Onze latere koffiestop in The Village was zeker een betere keuze geweest, maar ja, sometimes you win, ....

Om 15.30 gingen we onze was ophalen in de lodge. Nadien terug weg op zoek naar een brouwerij die in ons boek van Namibië vermeld stond als zeker te bezoeken. Helaas het boek moet verouderd zijn want geen brouwerij gevonden. Dan maar richting pier waar het achterste restaurant nu wel geopend was, ideaal om op het terras met zeezicht en zicht op de stad te genieten van een flesje Sauvignon Blanc.

In de middag hadden we in het restaurant aan ingang van de pier The Tug nog net een tafeltje kunnen reserveren , dit van 18 tot max 20 u ( aanrader van eigenaar lodge ) .

Dus eerst van vijf tot zes genieten op het einde van de pier, vervolgens gaan eten in een bekend visrestaurant aan begin van de pier.

Het was er inderdaad al vrij druk( blijkbaar is goede vrijdag een feestdag, vandaag witte donderdag ) en onze tafel was net naast de receptie aan inkom. Ideaal zicht op het reilen en zeilen van de organisatie van het restaurant. We kunnen het echt niet laten om dit te aanschouwen, het moet in de genen zitten , blijkbaar.

We kozen voor een Carpaccio van Gerookte Kudu als voorgerecht, Silvia nam een curry van vis en schaaldieren, ik ging voor Kabeljauw in filodeeg, met groenten, cashewnoten en een roomsausje.

Alles was lekker en we kregen zelfs ons hoofdgerecht niet op, zo copieus, iets wat we niet vlug tegenkomen in een restaurant. Ondertussen hadden we echt genoten van de manier van werken , het opvangen van klanten, het moeten teleurstellen van klanten die niet gereserveerd hadden, het omgaan met tafels die niet op komen dagen , etc . De verantwoordelijke ( een echte Big Mama ) had het al in de mot dat we alles goed volgden en kwam regelmatig checken ofdat alles ok was. Tegen acht uur kwam ze ons melden dat we spijtig genoeg moesten afrekenen , dat was geen probleem, hun en onze timing waren gerespecteerd. Op het einde kwam nog een licht beschonken man een verhaal vertellen aan Sil, iets wat ze vakkundig oploste. Big mama kwam zich hiervoor nog excuseren maar Sil stelde haar gerust en gaf zelfs een compliment aan Big mama voor haar organisatie en diplomatie in de zaal. Als je Big mama zou zien in het echt, dan zou je haar niet in zo'n functie zien. ... Schijn bedriegt dus .

Terug richting lodge. Het was al vrij fris en zwaar bewolkt . Een jas aandoen was echt nodig ( eerste keer deze vakantie, voor mij althans ) . Nog een pilsje genomen en wat bijgepraat met onze kamergenoten over hun uitstap.

Om 21.30 u tijd om te gaan slapen. Morgen terug vroeg op, op weg naar Twijfelfontijn.

Dag 11 : Twijfelfontijn

Om half acht terug op weg naar een nieuw reisavontuur. Het had deze nacht nog goed geregend. Er ging nog wat natigheid in de lucht. Iets wat normaal is voor deze streek, blijkbaar. De koude zeelucht botst tegen een warme muur , afkomstig van de woestijn dicht langs de kustlijn. Resultaat : wolkenvorming en nattigheid aan de kust. Naarmate de middag aanbreekt, verdwijnt de bewolking en komt pas terug tegen de late namiddag. Niets voor niets heet deze 500 km lang kustlijn Skeleton Coast.... Menig schip kwam hier schipbreuk lijden. Getuige zijn de diverse boten die nog achtergelaten bleven op het strand. We deden maar een klein stuk van deze kuststrook en konden in de nevel zo'n gestrande boot gadeslaan.

Nadien op weg naar een publiekstrekker van de streek nl Cape Cross, bekend voor zijn zeerobbenkolonie. Honderduizenden robben lagen hier te zonnen, te vissen, te zogen, ... Deze periode waren de jongen in volle groei, spelen in het water, zuigen aan de moeder of lekker liggen te slapen. Dit schouwspel werd ondersteund door een heleboel helse brulgeluiden en een overheersende urinegeur, verschrikkelijke stank ....

Wel de moeite waard om dit eens te bewonderen maar niet voor gevoelige neuzen. Zelfs na vertrek rook de truck nog na! Ramen open om wat verluchting te krijgen, zelfs al was het nog te fris.

We moesten nog een serieus stuk terug rijden om de splitsing naar Twijfelfontijn te nemen. Het zou vandaag een rit van om en bij de 500 km worden ...

Net voor de lunch gestopt om enkele kraampjes te bezoeken van de lokale bevolking ( 1 was een stam die gekend is voor zijn donkerrood gekleurde huid, speciale haartooi en vrouwen liepen allemaal topless, al dan niet met een zuigeling erbij...

Sil kocht van hen een halsketting en armband, dit na wat onderhandelen.

De weg naar de campsite was zeer mooi qua landschap, zeer mooie roestkleurige rotsblokken in een desolaat landschap, af en toe veel of weinig beplanting, veel verscheidenheid infeite maar met 1 constante, nl een zeer slechte weg... Onze truck heeft geen luchtvering zoals een bus en dat hebben we regelmatig gevoeld....

Rond vier uur toegekomen en snel alles gelost en terug weg naar de Rotstekeningen van de Bosjesmannen, de bezienswaardigheid van Twijfelfontijn. Om 16.30 uur sloot deze en we waren net op tijd. Een gids nam ons mee voor een uurdurende wandeling langs de verschillende rotsgraveringen die in deze streek veelvoudig voorkomen, sommigen zijn duizenden jaren oud en vertellen ons wat meer over de levenswijze van de Bosjesmannen destijds. Vooral veel tekeningen van verschillende dieren werden gebruikt om de rotsen te graveren, wel apart.

Om 18 u terug in camping, tent opgezet en een aperoke. Rond 19 u avondeten en rond half tien was het terug tijd om te gaan slapen. Morgen terug vroeg op, om half zes, deze keer op weg naar een van de aangestipte hoogtepunten, nl Etosha National Park, het spotten van wildlife !

Dag 12 : Etosha National Park

We worden het vroege opstaan echt gewoon. Zeker vandaag, we rijden naar het Etosha park waar we drie nachten zullen verblijven ( 2 op eenzelfde camping, daarna naar een camping aan de oostelijke ingang ), daar kijken we naar uit. 

Het was terug een serieus stukje rijden, deels op een slechte weg maar het laatste stuk voor Etosha was geasfalteerd , wat een luxe...

Rond half twee kwamen we toe aan de inkom van een van de beste parken in zuidelijk Afrika. Eerst daar geluncht om later toe te komen aan een grote camping, gecombineerd met lodges, restaurant,bar en zwembaden. Echt een apart gezicht midden in een immens natuurpark.

Etosha is een 22.000 km2 groot park, met ongeveer in het midden een 4.000 km2 grote witte droge vlakte , een pan genaamd . Daar komt ook de naam Etosha van ( grote witte vlek ) . Deze wordt slechts enkele dagan van het jaar gevuld met een laagje water, voor de rest kurkdroog. Rondom ligt een uitgebreid gebied aan steppes, bossen, struiken, waterpoeles, .... Daar schuilen zich de hondderdduizenden dieren. Ons doel was dus om tijdens de komende vijf gamedrives zo veel mogelijk dieren te kunnen spotten.

De eerste was voorzien rond 16.30 u , voordien konden we nog wat uitrusten, zwemmen etc. Wij verkozen om even naar de waterhole te gaan, een drinkplaats net aan de camping, die zelfs s'nachts wordt verlicht om dieren te kunnen bewonderen.

Maar in de middag is het in de volle zon te warm, zelfs voor de dieren. Dus veel hebben we niet gezien.

We deden de gamedrive met onze eigen truck, onze gids Gift gaf nogmaals de duidelijke instructies dat we elke keer van plaats moesten verwisselen om iedereen de mogelijkheid te geven om foto's uit een bepaalde ooghoek te nemen en zeker stil te zijn, zeker niet roepen of fluiten naar de dieren. Plus het was een game ... Sometimes you win, sometimes you loose.... Dus elke game drive is een verrassing qua dieren die je zult spotten.

Maar tijdens onze eerste game drive, hadden we al direct prijs met het zien van enorm veel zebras en springbokken. Andere dieren zoals oryxen, giraffen, steenbokjes, etc kwamen de revue voorbij, de ene wat dichterbij dan de andere. Nu kwam mijn nieuwe fototoestel met 60 x optische zoom echt van pas....

Maar de klap op de vuurpijl was toch dat we langs de kant van de weg onder de beschutting van een boom een leeuw met zijn harem zagen liggen . Zeker een bende van acht leeuwen op 1 plek, wat een geluk . We waren in extase en bleven maar foto's nemen en de leeuwen lieten dit gewillig toe. We hebben echt een lange tijd blijven staan om deze prachtige dieren te aanschouwen....

Met veel voldoening keerden we terug naar ons basiskamp. Er was nog tijd over om naar de waterhole te gaan om te genieten van de zonsondergang, alsook diverse dieren die nu wel iets kwamen drinken, oa een horde zebras.

Na het eten nogmaals naar de verlichte waterhole, toen een paar roofvogels en jakhalsen gespot.

Tijd om te slapen na een geslaagde dag. Niet lang erna begon het plots hard te regenen. Onze luifel hadden we niet uitgezet, net zoals de meesten onder ons. Dus , ik vlug de tent uit om zo goed als het kon deze over onze tent te schuiven. Ik was al aardig nat toen ik terug de tent indook. Oef, toch in de toekomst altijd deze opstellen, hier kan het zeer snel gaan ... En ... Zo snel dat deze opkwam zetten, zo snel ging de regen voorbij'

Dag 13 : Etosha National Park

Vandaag twee game drives op het programma. Een net na ontbijt en een tegen 17 uur. Rond de middag en in namiddag is het niet aangewezen om deze te doen omwille van de warmte, niet enkel voor de mens maar ook de dieren gaan zich verstoppen om toch van wat schaduw te genieten.

De ochtenddrive werd terug geanimeerd met veel diverse diersoorten. Maar vooral de dichtbije ontmoeting met een kudde giraffen blijft me bij, alsook een ontmoeting met een eenzame zwarte neushoorn. Deze lag rustig te genieten en af te koelen op de vochtige ondergrond van een net opgedroogde waterhole. De gehoopte olifanten bleven uit.

Na de lunch was het voor iedereen siesta. Wij gingen naar de waterhole om oa dit verslag up te daten, alsook om nog wat wildlife te spotten. Nadien even een opfrissende duik in het zwembad en een drankje achteraf om tegen 17 uur klaar te staan voor de volgende zoektocht naar wild.

Terug veel giraffen, zebras, springbokken gezien, af en toe een kudu, jakhalsen, steenbokjes, ... Zeker terug een leuke ervaringen maar terug geen olifanten te bespeuren . Spijtig want blijkbaar kan deze soort die hier voorkomt, tot 5 meter hoog worden, wat toch spectaculair moet zijn.

Maar naarmate we terug richting camping terugkeerden, werd de lucht maar donkerder en donkerder. We zagen in de verte al de regen met bakken uit de lucht vallen. Effectief , deze regenzone viel ook in de zone waar onze camping was.....

Aangekomen was het nog altijd aan het stortregenen. Miserie want onze ramen stonden nog open, ook van de meesten onder ons. Velen gingen onmiddellijk naar hun tent kijken hoe groot de waterschade was, ik bleef nog wat wachten totdat het regenen wat minderde. Een paar minuten later waagde ik het er toch op. Onze tent stond echt in een plas water en vreesde dus het ergste. Gelukkig was de onderkant van de tent wat waterproof maar het waren vooral de ramen die openstonden die de ergste waterschade in de tent hebben veroorzaakt. Zowel onze matrassen als onze slaapzakken waren er het ergst aan toe. Dan maar alles proberen te laten drogen in de truck wat de onweersdreiging was nog niet weg.

Nadien met een handdoek wat water verwijderd om nadien alles open te zetten om een droging te versnellen, gelukkig bleef verdere regen uit.

Tijdens de lunch merkte je ineens een andere sfeer, een van "spijtig dat we dit moeten meemaken, hoe gaat alles droog zijn tegen slaaptijd ? ...

Dan maar toch het beste van makend, want gelukkig was alles al een beetje opgedroogd, vooral onze slaapzakken waren al aardig gedroogd . Gelukkig maar.

Dag 14 : Etosha National Park

Niet zo goed geslapen vannacht, teveel nog nagedacht aan onze regenbui met de ongemakken.

Gelukkig terug zeer vroeg opwant we moesten nog alles inpakken om naar andere campingsite van Etosha te gaan , gelegen aan de oostkant, niet zo ver van de grens met Botswana.

Op weg naar hadden we nog een gamedrive . Deze nog meer giraffen gezien en van vrij kortbij deze keer. Aan giraffen en zebras, hier geen gebrek btw. Maar zo fotogeniek ...

Rond de middag aangekomen aan camping, duidelijk minder luxueus dan de vorige maar correct.

De waterhole stelde niet zo veel voor maar we bleven er met zijn tweeën toch zitten om te lezen en updaten van verslag.

Nog vooraleer te vertrekken voor onze laatste gamedrive, nog iets gedronken op terrasje. Het was vrij warm. ...

De kans dat we hier olifanten zouden zien werd voordien al teniet gedaan. Blijkbaar was het in dit gebied te vochtig en waren ze meer westelijker te spotten. Een regio waar we niet naartoe gingen. Spijtig , maar we hebben wel een prachtervaring met leeuwen mogen meemaken. Dat kon ook niet iedereen zeggen.

Vooraleer te vertrekken, deden we met z'n allen onze tenten goed dicht, geen twee keer !

Inderdaad, geen olifanten te bespeuren , gelukkig hebben we in onze vorige zuid afrikareis voldoende olifanten kunnen zien in Ado Elephant Park. Dus voor het ogenblik ontbreken we nog enkel de luipaard voor de big five ! Olifant, leeuw, neushoorn en buffel hebben we al in levende lijve en in het wild gezien . De laatste zal ook een moeilijke blijven, vermoed ik.

Avond afgesloten in The Bush Bar, infeite een gewone bar gedecoreerd met bamboe... Maar het bier was fris , het voornaamste dus ...

Dag 15 : Rundu

Vandaag terug een lange rit op het programma. Vanuit het park rijden we richting Botswana. Een kleine 600 km .... Maar ja , als je iets wenst te zien dat moet je iets voorover hebben.

Terug volop kunnen genieten van het mooie landschap. Onderweg ook nog wat inkopen gedaan en omwisseling van onze namibische dollars . Morgen trekken we de grens over en in Botswana is blijkbaar de rand meer waard dan namibische dollar, in Namibië zijn beide munten evenveel waard !

Ondanks de vrij goede wegen moesten we ons nog best reppen om voor 17 u op onze camping te zijn. Dat uur hadden we afspraak aan de oever van de Okavangarivier om een kleine waterval maar vooral om nijlpaarden en watervogels te spotten. Het opzetten van de tent was dus voor later.

Niet iedereen had interesse, wij wel. Zeker het zien van nijlpaarden in hun echte habitat sprak ons aan.

De waterval was niet echt wauw, we zijn andere zaken al gewoon, nadien keerden we verder stroomafwaarts en ja hoor, op diverse plaatsen kwamen we in oog in oog met deze kolossen. Meestal zag je enkel de neuzen, ogen en oortjes maar we konden ook enkele gapende muilen op sd kaart zetten. Wat een ervaring, ook het geluid van deze dieren is vrij apart, gelijkend op het knorren van een varken, zou je zeggen.

Ook diverse watervogels waren volop aanwezig, er waren zelfs een paar bomen volop gevuld met tientallen zwarte vogels, storck genaamd, heel apart als je ze allemaal in een keer ziet wegvliegen uit de bomen, omdat we te dichtbij aankwamen varen.

Rond 19 uur kwamen we terug aan in onze camping, net bij zonsondergang. Terug een mooie ....

Het was nog voldoende licht om degelijk onze tent op te stellen, deze keer lekker op een grasveldje, ligt toch iets comfortabeler dan de harde kleigrond. Direct erna , tijd om te dineren. Nadien hebben we nog wat bijgepraat met enkele reisgenoten in de bar .

Nadien nog een douche en gaan slapen. Morgen afscheid van Namibië, wat een mooi land !

Dag 16 : Maun

Eerst reden we nog door een klein nationaal park maar zonder echte nieuwe dieren te zien . Deze mondde uit aan de grensovergang met Botswana. Na een half uurtje administratie konden we de grens oversteken.

Wat een verschil van landschap. Zeer vlak terrein bespekt met vele bomen, struiken etc... Groen volop maar blijkbaar geen geschikte grond om planten te telen. Dus hier was vooral het houden van vee zoals geitjes, runderen en ezels de belangrijkste vorm van inkomsten. Deze kwamen we dan ook volop tegen onderweg. Hier waren de terreinen niet afgebakend en liepen deze dieren dus kriskras tussen de beplanting en de rijweg. Vooral de ezels verkozen een rustplaats in het midden van de baan. Toeteren hielp niet bij elkeen en werden net rakelings voorbijgereden. Ook de armoede was duidelijk merkbaar. Honderden kleine gemeenschappen kwamen we tegen op onze weg . Allemaal kleine hutjes in klei en stro gemaakt, afgebakend met een omheining van allerlei gesprokkelde stukken hout. Het ene was wat groter dan het andere. Regelmatig kwamen we wuivende kinderen tegen.

Een rit van een kleine 300 km hadden we deze keer voor de boeg maar de slechtste weg van de reis, volgens onze gidsen. En ze hadden gelijk.... De baan was wel grotendeels geasfalteerd maar van een zeer slechte kwaliteit, regelmatig de nodige putten, stukken verharde grond dit gecombineerd met het ontwijken van de dieren zorgde voor een minder snelle vaart naar Maun.

Onderweg nog snel gelunched ( veel last van mieren ) en tegen 15 u kwamen we aan in Maun. Een groep van 10 personen ging een vlucht nemen met een sportvliegtuigje over de Okavanga delta ( ik ging ook mee, Sil niet, vrees om ziek te worden was te groot )

De resterende konden eerst nog wat winkelen, terwijl wij naar de luchthaven werden gebracht. Eerst werden we gewogen, neen ik meld het niet, daarna betalen ( 110$ pp, niet echt goedkoop maar achteraf gezien zeker zijn prijs waard ) .

Er werden twee vliegtuigen voor ons klaargezet, een voor vier en een voor zes. De twee belgische koppels vulden de vierzitter, ik ging met de rest mee.

Alles ging vrij vlot en we zaten al vlug in de lucht. Eerst een klein deel over dorpjes, daarna weilanden die naadloos overgingen in de delta ( honderden kronkelende waterloopjes in een groen landschap, wondermooi ) Het nemen van foto's van de landschappen ging nog goed maar vanaf het moment dat we de talrijke dieren vast wouden leggen, dat was andere koek. Gelukkig vlogen we vrij laag doch inzoemen was echt een noodzaak indien je niet enkel zwarte of bruine stipjes wou zien op de foto.

Gezien ik toch een reportage of indruk wou geven aan Silvia, trachtte ik toch zoveel mogelijk vast te leggen. Sommige lukten aardig, andere niet. Vooral de enkele kuddes olifanten heb ik spijtig genoeg gemist. Nijlpaarden lukte daarentegen wel aardig. Infeite is het beter om gedurende de 45 minuten durende vlucht gewoon 100 % te genieten van dit prachtig schouwspel. Want dat was het inderdaad. Iedereen was volle lof over deze ervaring.

Terug de truck in om te gaan shoppen en te pinnen, ik had Silvia die dit al gedaan voor ons . Zij stond met de andere ongeduldig te wachten op ons. Dit was blijkbaar niet zo goed georganiseerd, idealer was geweest dat de achtergeblevenen eerst naar de campingplaats werden gebracht ( deze was echt niet zo ver meer ) maar ja, blijkbaar dachten onze gidsen er anders over.

Onze camping lag aan een zijarm van de delta. Na opstellen van de tenten, even naar de bar om iets te drinken en te wifi'n . Dat was lang geleden ....

Deze avond was het een klassiek afrikaans gerecht op basis van maispap met groenten en vlees. Best lekker , de pap dient vooral als vulmiddel want echt veel smaak had het niet. Maar goedkoop , dus ideaal om te dienen als voedsel voor de overwegend arme bevolking. Achteraf gaf Gift ons nog de nodige uitleg over de komende drie dagen, nl we gingen twee nachten vrij kamperen in de bush op een eiland in de delta... Zonder douchemogelijkheid, geen bar, geen gsmbereik en een putje in de grond als toilet !

Ook kregen we het aangename nieuws dat we pas om 9 uur gingen ontbijten en om 10 uur vertreksklaar moesten staan, wat een luxe !

Na het eten gaan douchen, Sil was moe en ik ging nog een pilsje pakken met enkele reisgenoten in de bar. Rond elven tijd om te slapen.

Dag 17 : Okavangodelta

We hadden de mogelijkheid om eens uit te slapen maar rond zeven waren we al klaar wakker. Onze tent stond naar het oosten opgesteld , we hadden dus vanuit onze slaapplaats zicht op een mooie ochtendstond.

Op ons gemakje onze basisrugzak gemaakt voor de komende dagen want de bagage moest beperkt blijven, we gingen nl met bootjes naar onze primitieve kamplaats.

Na het ontbijt nog wat fotokes genomen van de omgeving, fauna en flora. Om 10 uur werden we opgehaald met twee jeeps 4x4 . Deze voerde ons naar de bootjes . De weg ernaar toe was vrij leuk, op een onverharde weg die deels onderbroken werd door grote plassen water. We passeerden ook enkele kleine dorpjes, dorpjes van de mensen die ons gedurende de drie dagen ons zouden vergezellen tijdens het wild camperen . Na ongeveer driekwartier rijden, kwamen we aan op een oever waar de talrijke bootjes en bijhorend personeel al op ons stond te wachten. De tenten, matrassen en eten waren al ingescheept en vertrokken alvast.

De bootjes , mokoro's genaamd, zijn van origine gemaakt uit het hout van de Worstenboom, een zachthoutboom met worstvormige vruchten. Nu zijn de boten veelal gemaakt uit polyester, vanwege de schaarste aan zulke bomen. Met deze boten kunnen en konden deze bevolking de delta bevaren en jagen op vis en ander voedsel.

Nu worden ook toeristische uitstappen georganiseerd om hun economie te bedruipen. In elke boot konden twee personen zitten, dit samen met 1 bootsman of vrouw. De boot werd door middel van een lange houten stok al rechtstaand voortgeduwd. Het was heerlijk om in het mooie weer gedurende ongeveer twee uur langs de diverse kanalen getransporteerd te worden, ook veraderlijk qua verbrandingsgevaar, verschillende personen kwamen dit achteraf pijnlijk te weten. Maar de natuur was prachtig, ook het water was versierd met duizenden waterlelies.

Aangekomen aan onze campeerplaats, had Gift al onze tenten her en der verspreid. Even zoeken naar onze tent en gelijk opzetten. Het was duidelijk dat we hier zeer dicht bij elkaar zouden verblijven. Achteraf gaf onze gids enkele praktische afspraken zoals het niet vrij gaan wandelen vanwege het wildgevaar, alsook dat je nooit mocht zwemmen zonder dat er een gids je vergezelde en natuurlijk hoe de werkwijze was van het toilet ( de schop en wc papier dienden als deur, wat verderop achter enkele struiken was een putje gegraven, indien je naar de wc wou gaan, dan nam je zowel de schop als wc papier mee, zo wist men dat deze voor het ogenblik bezet was, na afhandeling van je zaak, deed je er een lagje zand over, klaar voor de volgende .... )

De natuurwandeling was pas om 17 uur , dus we hadden nog enkele uurtjes om te relaxen .

Ik ging toch even het besturen van de mokoro uitproberen maar dit was niet zo evident als het leek. Vooral de combinatie van evenwicht al rechtstaande te behouden als de boot de juiste richting uitsturen was aartsmoeilijk. Ook iedereen was aan het kijken en stiekem aan het hopen dat ik met kleren en al in het water viel. Dit gebeurde gelukkig niet, althans voor mij maar een tweede poging zou ik toch aan mij voorbij laten gaan. Ook Nancy deed een poging, ook zij werd geconfronteerd met de moeilijkheid ervan. Ook zij hield het gelukkig droog.

Daarna even bekomen aan de tent en mijn verslag wat updaten.

Om 17 uur, iedereen klaar, wandelschoenen, lange broek en tshirt in camouflerende kleuren, water en de nodige muggewerende middelen waren de basiszaken. Vervolgens werden we in drie groepen van zes onderverdeeld. De belgen vormden alvast 1 ploeg. Wij hadden de hoofdgids Best als begeleider.

Hij ging met ons een twee uur durende wandeling maken. Zoals bij de gamedrive was er geen garantie op het zien van dieren. Maar toch werden we beloond met een kudde zebras, gnoe's , een familie bavianen en als hoofdattractie spelende nijlpaarden in een poel ( wel wat veraf maar je kon goed het speelse gedrag waarnemen ) .

Het was al donker toen we bij de campeerplaats aankwamen. Het was zker een leuke avondwandeling geweest.

Deze keer stond er kip op het menu, gegaard op de bbq.

Nadien nog wat bijkletsen bij een flesje wijn ( meegebracht ) , genoten van enorme en wondermooie sterrenhemel ( iets wat je in België gewoon nooit kunt waarnemen. Iets na negen de tent in. Nog wat lezen en slapengaan. Morgen om 05.45 uur op om een vier uur durende natuurwandeling te doen. Benieuwd of we een olifant te zien krijgen !

Dag 18 : Okavangodelta

Om 5.45 kwamen ze ons wekken. Vlug aankleden, kopje koffie drinken, tanden poetsen en om half zeven weg. Deze keer waren we met acht personen die samen met Best op verkenningstocht gingen ( zes belgen , Micky en Alexander ) . Terug het weidse landschap in , tussen de heide, struiken, diverse bomen zoals palmbomen , etc ... De zon kwam mooi opzetten , dit met een straalblauwe hemel. Tijdens de lange wandeling kwamen we terug wildlife tegen, zebras, gnoes maar we werken ook getrakteerd op een eenzame giraf maar als klap op de vuurpijl kwamen we oog in oog met twee mannelijke olifanten. Yes ! Daar kwamen we voor. Daar bleven we zeker een kwartiertje van genieten. Nog op zoek gegaan naar nijlpaarden maar tevergeefs. Op de terugweg kwamen we nog twee soorten schilpadden tegen, waarronder de luipaardschildpad, een van de vijf small five ! We ontbraken tot nu toe de luipaard als vijfde bigfiver, maar de LUIPAARDschildpad krijgt een vinkje.

De wandeling duurde wat langer dan verwacht. Tegen elf uur kwamen we terug bij het kamp aan , het was al vrij warm geworden, nu pas konden we ontbijten, we konden wat voedsel gebruiken na zo'n wandeling.

Rond dertien uur hadden we met enkele afgesproken om te gaan zwemmen in de deltastroom. Het voelde in eerste instantie wat frisjes aan maar infeite was het echt best heerlijk zwemmen. Het was ook niet echt diep en je voelde toch wat stroming. Misschien wat onwennig om af en toe tussen de wortels van riet en waterlelies te ploeteren maar we waren ondertussen opgefrist want van douchen is hier geen sprake.

Rond 14 uur even lunchen, terug met een massa vliegen als begeleding. Vervelend!

Om 17 uur hebben we terug een afspraak, deze keer geen wandeling maar wel een twee uurdurende boottocht. Deze boottocht was iets minder comfortabel, de matrassen die we konden gebruiken tijdens onze heenreis , werden deze keer niet gebruikt. We gingen met een nog stralende zon stroomopwaarrts, richting een poel met hopelijk nijlpaarden. Maar naarmate we door het dichte riet aan het varen waren, kwamen onze stuurders gewaar dat door een te lage waterstand dit niet mogelijk zou zijn. Diverse mogelijkheden werden geprobeerd maar zonder succes. Spijtig, dan maar genieten van de mooie zonsondergang op een stukje vaste grond. Nadien was het terug tijd om naar de campsite te varen,. Daar nog even gewacht op het avondeten, deze keer het nationaal gerecht van afrika ,nl woboti, een pittige gehaktschotel, deze hadden we ook al eens gegeten in Fish River Canyon. Lekker.

Nadien brachten onze lokale gidsen enkel lokale dorpsliederen en danspasjes naar voren, best wel leuk en bij momenten grappig. Daarna waren wij aan de beurt, wij hadden afgesproken om weense wals te dansen. Enkelen gingen de muziek neuriën, een andere groep ging dansen. Eerst zong Rachel een italiaans liedje, iets over sterren en de maan, iets wat hier zeer mooi waar te nemen is. Daarna waren wij aan de beurt. Silvia en ikzelf gingen dansen, samen met nog drie koppels. Het was niet evident om onvoirbereid rond een kampvuur de wals te dansen. Gelukkig zijn daar geen beelden van! Wel is zeker dat zowel de toeschouwers als wijzelf veel plezier gemaakt hebben. En dat was infeite de bedoeling.

Daarna lieten we onze gids Gift een liedje zingen, ook hij moest zijn deel doen, vonden wij. En met succes.

Nadien gaf Gift nog de mededeling dat we morgen om zes gewekt zouden worden om tegen ten laatste half acht te kunnen vertrekken naar onze campsite in Maun. Het was best een leuke ervaring eens wild te camperen in deze omgeving.

Dag 19 : Maun

Om zes uur werden we wel degelijk gewekt door onze gids Best. Een half uurtje inpakken om tegen half zeven te kunnen ontbijten. Daarna de verdere afruim doen en boten vullen met onze tenten en ander kampeermateriaal. Zoals afgesproken vertrokken we om 7.30 u , terug naar onze vertrekplaats van drie dagen geleden.

Het was best een aparte ervaring, zo eens primitief gaan, wel waren we beperkt in onze mogelijkheden qua ontspanning, bvb even tijdens de siesta gaan wandelen was uit veiligheidsoverwegingen niet toegelaten. Begrijpbaar maar lastig .

De zon scheen al volop maar naarmate we dichter bij Maun kwamen kwam de bewolking opzetten. Rond negen uur kwamen we aan op onze vertrekplaats. Ons vervoer stond al klaar. Na opladen van kampeergerief etc deed Rachel een bedankingswoord uit naam van ons allen en gaf ze aan de hoofdgids hun welverdiend drinkgeld af.

Omstreeks 9.30 uur vertrokken we richting camping ( zelfde van drie dagen geleden ) . Een klein uurtje later kwamen we aan en begonnen onmiddellijk onze tent terug op te zetten. Naderhand was het tijd voor een heerlijke douche met warm water ( wel bruin rivierwater weliswaar ) en een waske doen van ondergoed en tshirts voor de komende dagen.

Om 12 uur tijd voor lunch en om 13 u vertrokken we naar Maun om nog wat inkopen te doen. Sil besloot op de camping te blijven ( Andrea en Eric ook ) .

In Maun zelf eerst tijd voor een lekkere tas koffie met de ganse bende. Het was de beste die ik tot nu toe gedronken had deze vakantie. En een gebakje erbij mocht niet ontbreken, natuurlijk. De rest zondigde evenzeer....

Tegen half vier waren we terug op de camping. We besloten om met een groot deel van de groep aan het terras van de bar te gaan aperitieven, praatje slaan, wifi'n ( ik maakte handig gebruik om mijn verslag te posten op tangatanga, nu dat ik eindelijk eens wifi had.

Om half zes was het eten al klaar, vrij vroeg dus. Deze keer was het op onze aanvraag terug worst met veel groenten en aardappelen, wederom lekker.

Na het diner, gaf Gift ons nog wat meer uitleg over de resterende dagen . Jawel, het einde nadert ....

We hebben toch nog de avond aan de bar afgesloten, veel gepraat en gelachen .

Maar om 21.30 u zaten we al in bed. Morgen zeer vroeg opstaan, nl 04.30 u , ik denk dat dit het vroegste al geweest is.

We hebben dan ook een serieuze trip voor de boeg (660 km) en we moeten voor 15 u ter plaatse zijn om nog deel te nemen aan een boottocht op de Choberivier .

Dag 20 : Chobe National Park

Het was nog goed donker om 04.30 uur. Maar we waren al goed geroutineerd en het afbreken en verzamelen van de bagage ging vrij vlot. We hadden zelfs nog tijd over om fruitsla te maken ( iets dat we zelf hadden aangekocht want na de eerste dag was er geen sprake meer van fruit bij het ontbijt) , samen met wat yoghourt en muesli , een complete ochtend maaltijd. Ook moesten we deze keer een sandwich maken om als lunch te dienen. We hadden geen tijd om te lunchen onderweg, broodje opeten al rijdend naar campsite was de boodschap.

Om zes uur op weg naar Kasane, een dorpje nabij Chobe National Park, een rit van om en bij de 660 km.

De eerste helft van de weg was terug in slechte staat, regelmatig moest Richard laveren tussen de diverse putten op het wegdek, ook de ezels zorgden af en toe als snelheidsbegrenzers. Deze keer waren ze wel minder talrijk dan de vorige dagen.

We dwarsten een nationaal park waar we gratis getrakteerd werden op een groot aantal giraffen en tientallen olifanten. Zelfs op een bepaald moment stond er een grote olifant gewoon op de weg. Werd wat boos toen hij ons zag afkomen, wapperde ostentatief met zijn grote oren en schudde heftig met zijn kop , een waarschuwingsteken! Maar nadien bedaarde hij snel en konden we van zeer kortbij mooie kiekjes schieten van dit prachtig dier.

Richard zette het tempo er goed in en we kwamen net na 14 uur aan op onze campsite.

Zoals gewoonlijk maar deze keer voor de laatste keer was het tijd om onze tent op te zetten. Deze keer was er enkel tijd voor de tent en de matrassen, de rest bleef nog in de truck want we moesten direct door om onze afspraak met de boot niet te missen. Om 15 uur was er in ons programma een boottocht op de Choberivier voorzien.

We waren infeite onvoorbereid. We wisten niet wat we te verwachten haddden. Maar wat een verrassing ! We waren maar even onderweg of we werden al overdonderd door de tientallen nijlpaarden die zeer dicht bij onze boot te spotten waren. Even later , een ontmoeting met, jawel, een heuse krokodil die zat te zonnen langs de oever van de rivier.

Ons geluk kon echt niet op , wat later tientallen olifanten die langs de oever stonden te grazen ofwel een modderbad aan het nemen waren, dit van zeer dichtbij... Ik schat dat we op een gegeven moment misschien 10 meter verwijderd waren van een mannetjes olifant, die rustig stond te grazen. Grappig om te zien dat ze eerst het gras met hun slurf aftrekken, nadien het overtollige zand verwijderen door hun slurf tesamen met het gras door het water heen en weer te slingeren om nadien te verorberen.

Niet te vergeten fauna zoals maraboes, diverse andere waadvogels, kudus, impalas, giraffen passerden eveneens de revue. Echt een mooie belevenis....

Tegen zonsondergang, omstreeks 18.30 u , keerden we terug richting vertrekplaats. Inmiddels was het al serieus aan het bewolken en zagen we in de verte diverse regenbuien, gecombineerd met donder en bliksem. We vreesden het ergste...

Misschien hadden we wel geluk om droog te blijven aan boord maar onze tenten zouden zeker dit geluk niet kennen, dit zagen we al op afstand!

Effectief, toen we aan de vertrekplaats aankwamen, begon het stillekes te druppelen maar naarmate we , na het instappen van de truck, richting camping reden, regende het meer en meer. En de ramen van onze tenten hadden we wegens de warmte open laten staan ....

Gelukkig toen we aankwamen, milderde de regenval en zagen we dat alles infeite nog meeviel, dit dankzij het optreden van onze Gift, die de ramen van elke tent had gesloten toen het daar begon te regenen.

Bij aankomst was het avondeten ook klaar, deze keer spaghetti bolo met diverse groeten. Wederom een geslaagde avondmaal.

Nadien gaf Gift ons nog de nodige uitleg voor de komende dagen , oa hoe de grensovergang naar Zimbabwe zou verlopen.

Nadien tijd voor een verfrissende douche. Ik werkte nog wat wat achterstallig verslagwerk af terwijl Silvia haar boek verder las. Toch nog even tijd genomen om met enkele reisgenoten nog een pintje te drinken in de locale bar.

Tegen 22.00 uur , tijd voor dromenland.

Dag 21 : Victoria Falls

Jawel, je raadt het nooit .... Om 5.00 uur opgestaan, 05.30 koffie drinken en om 05.45 u de jeep in om een game drive te doen in Chobe National Park.

Dit park is ongeveer 12.000 km2 en is infeite een open park, dwz een park die niet omheind is zodat de dieren infeite vrij zijn om aanwezig te zijn in het park of niet. ...

Zoals alle game drives, gaf ook onze gids toe dat we infeite tevreden moeten zijn met d e zaken die de natuur ons op dat moment wenst te tonen. Dit is geen zoo-bezoek, hier lopen de dieren heen en weer en duiken ze op waar zij willen.

Onze ijdele hoop was om minstens een buffel te zien ( n°4 van de big 5 ) alsook de moeilijk te vinden luipaard. Deze twee leefden in dit park, dus het kon effectief gebeuren.

We hebben infeite wederom veel dieren gezien, zeker voldoende impalas en maraboes, tientallen gieren, nijlpaarden, enkele kudus en giraffen. Maar uiteindelijk kwamen we ook enkele buffels tegen tijdens ons drie uur durende rondrit, yes ! Maar spijtig genoeg geen luipaard in het echt gezien. Hij of zij waren er effectief want we hebben diverse voetsporen onderweg gevonden, maar helaas niet in levende lijve.

Als ik zag hoeveel impalas er in het park waren, vrees ik zelf dat er onvoldoende roofdieren aanwezig zijn..... In een park van deze omvang is dus het zien van minder bedeelde diersoorten zoals een luipaard echt een kwestie van geluk, being on the right place, on the right moment. Voor ons deze keer minder geluk.

Tegen 09.15 u kwamen we terug aan bij de camping, vlug tijd voor ontbijt om tegen 10.30 u te vertrekken richting grens.

Eerst uitchecken bij Botswana om nadien na een korte wandeling in niemandsland Zimbabwe binnen te treden na het betalen van 30 $ .

Een kleine 100 km rijden om tot Victoria Falls te komen, dit was ongeveer tegen 12.30 u.

Het was de bedoeling om te slapen in opgestelde tenten met bedden. Maar na de lunch bleek dat de tenten niet waterproof waren ( campingdirectie kwam dit zelf melden ) en kregen we met z'n allen een lodge ter onze beschikking. ( wel een 4-persoons lodge met twee aparte slaapkamers) . We waren zeker tevreden met deze oplossing, elke lodge had ook nog een gezamelijke douche en keuken ter zijne beschikking, wat een luxe tijdens deze campeerreis 😀 .

Na het installeren in onze kamer , was het tijd om de stad te verkennen. De watervallen zelf houden we voor morgen.

Eerst nog een koffie gedronken op een terraske, samen en deels met de vier andere belgen ( we wisselden elkaar infeite een beetje af )

Nadien gingen we te voet de hoofdstraat af ( Livingstong road ) om te eindigen aan inkom van de Falls. We wisten dus nu waar naartoe morgen en gingen nu op zoek naar een leuk restaurant voor deze avond. In de stad zelf vonden we niet direct onze gading en gingen dus enkele chiquere hotels binnen, eerst naar The Kingdom, echt een hotel met casino , die ietswat te kitcherig afrikaans overkwam , ook het restaurant was in buffetformule, iets wat we niet perse in gedachte hadden.

Het hotel ernaast was echt een pareltje, zeker qua authenticiteit, hotel Victoria Falls. Een hotel in koloniale engelse stijl, zelfs het personeel liep nog rond in de kledij van toen. Maar het prijskaartje om daar te overnachten moet ook navenant zijn...

Toen we de tuin ingingen, hadden we zicht op de dampen van de Falls alsook een zicht op de brug boven de Zambezi rivier, bekend om zijn bungeesprongen. Formidabel.

Het begon ook toen wat te regenen , dus we besloten dan maar om ter plaatse een fles Sauvignon te kraken, te genieten van het uitzicht en mijn reisverslag up te daten via hotelwifi.

Ook vier van onze reisgenoten kwamen we in dit hotel tegen, de rest heeft spijtig genoeg dit niet kunnen zien, echt een must als je hier bent, never seen before ! We hebben dit achteraf ook gemeld om dit zeker te doen. Echt een hotel die de sfeer van destijds uitademt ... Spijtig dat hier de betaling met Credit card niet mogelijk was, problemen met verbinding, blijkbaar is dit het geval in gans deze regio!? Zowel in de coffeeshop als in het toekomstig restaurant bleek dit een probleem te zijn....

Het was al donker toen we richting lodge gingen, we wilden persé wild eten wat niet echt kon in V.F. hotel. Verderop kwamen we een andere lodge tegen waar we dit wel konden doen. Wij naar binnen.

We kozen om beiden hetzelfde te nemen, nl tartaar van springbok als voorgerecht en een sirloin van kudu als hoofdschotel, dit tesamen met een lekkere Pinotage.

Het voorgerecht viel wat tegen , te zurig en te gekruid maar de hoofdschotel was des te beter. De daarbij gekozen Pinotage was eveneens een juiste keuze, lekker hm !

Rond 21.15 u terug in onze kamer. Ik werkte nog dit verslag wat bij, Silvia was echt uitgeteld door vermoeidheid en viel snel in slaap op bed.

Tegen half elf was het ook tijd voor mij om wat slaap in te halen. Morgen de laatste volledige dag echte vakantie in Afrika dit jaar, woensdag staat alles in teken van terugkeer naar België.

Dag 22 : Victoria Falls

Ondanks dat we deze keer konden slapen in een echt bed en ruimere comfort dan de voorbije weken, heb ik toch geen al te goede slaap gehad, te vaak wakker, te warm in de kamer, de ventilator maakte teveel lawaai om ganse nacht aan te laten staan.

Inge en Willie hadden vandaag hun rafting avontuur voor de boeg en namen eerst de badkamer in , nadien onze beurt. Rond 08.30 u gingen we naar de truck voor ontbijt.

De rafters waren zich aan het verzamelen, de rest zat nog rustig te ontbijten.

Breakfast as usual , nadien terug naar de kamer om onze rugzak etc te nemen. Vandaag gingen we de Falls bezoeken, alsook de brug over de Zambezi rivier( grensovergang met Zambia ) .

Het weer was wat bewolkt maar het begon stillekes op te klaren, het zag er in ieder geval beter uit dan gisteren.

Eerst wouden we nog een lekkere koffie nemen maar de coffeeshop was net open blijkbaar en het toestel was nog niet warm ! Dus pech, op weg naar de Falls was er ook een café met zicht op de gorges en Zambezi rivier. Wij daar naar toe om er oa een koffie te nemen en uiteraard te combineren met een zicht op de gorges.

Onderweg werden we net zoals gisteren regelmatig tegen gehouden door Zimbabwanen die hun kunstwerken zoals uitgesneden beeldjes ( big 5) , schaaltjes , maskers , etc wilden verkopen , het spelleke van onderhandelen was hier ook een gebruik. Het is wel niet zo tof om constant aangesproken te worden maar ze bleven beleefd en drongen ook niet echt aan, de enen al minder dan de andere. Ook veel personen die hun zimbabwaanse dollars ( die niet meer gebruikt worden vanwege de sterke koersdaling destijds ) trachten te verpatsen voor enige amerikaanse dollars, merkwaardig .

Aangekomen aan de canyon , bleek ook het café nog niet geopend te zijn ..... Wederom geen koffie ! Dan maar wat rondgelopen en genoten van de mooie omgeving. Van hieruit had je een mooi zicht op de kolkende Zambezi , die net na de Falls zijn weg baande door de canyons. Ook hier werden activiteiten zoals deadride, swinging boven de rivier georganiseerd, spectulair weliswaar maar niet iets voor ons.

Dan maar naar de grenspost om naar een brug te gaan die Zimbabwe met Zambia verbondt, maar vooral bekend om de benji jumpers. Vanop deze brug kon je bijna 100 meter naar beneden laten vallen, ook zeer bewonderenswaardig maar evenmin iets voor ons. Ik kreeg zelfs al kriebels in de buik toen ik iemand zelf zal springen! Hier had je ook een mooi zicht zowel op de canyons als op de Falls . Op het einde van de brug was er ook een bar , maar tevergeefs deze keer was het oploskoffie.... Niet hetgeen we zochten.

Het was voorbij elf uur toen we aan de ingang van het Victoria Falls National Park stonden. Inkom was niet te min, nl 30 dollar pp. Maar ja, je moet toch een van de drie grootste watervallen ter wereld gezien hebben, zeker dan je er nu bent...

Maar eerst een lekkere koffie deze keer. Ditmaal lukte het wel, gelukkig.

Vervolgens lazen we de diverse infoborden om toch een beetje geschiedenis te kennen van dit natuurfenomeen.

De bewegwijzering was vrij eenvoudig, je begon eerst aan de linkerzijde. Aan het standbeeld van Livingstone, de ontdekkingsreiziger die deze plek vooral in Europa beroemd maakte, daar begon de wandeling. Gewoon de genummerde uitkijkpunten via de gebetonneerde paadjes afgaan. Het was echt indrukwekkend, zo'n massa water die zo'n 70 á 90 meter naar beneden viel. We waren dan ook quasi in het hoogseizoen qua debiet. In mei bereiken de Falls hun hoogste debiet. Voordeel is dat je vooral onder de indruk komt van de massale aanwezigheid van menig waterval, zeker quasi over de volledige breedte van de klif, nadeel is dat er met zoveel water enorm veel watermist wordt gevormd en dat je er veel visueel verloren gaat. Tot aan de uitkijkpunten 8 beperkte zich dit tot een wat lichte vochtige nevel. Maar nadien werden dit echte regenbuien.... Gelukkig waren we wat voorbereid en hadden we bij Jaap en Rachel elk een poncho kunnen lenen. Deze was echt nodig, zelfs na de volledige wandeling waren we voldoende nat! Echt een bizar beeld dat je op een klein stuk dichtbij de waterval een regenbui over je heen krijgt, terwijl je wat verderop weg van de klif terug in een stralende zon zat . De opstijgende waterdamp wordt blijkbaar door afkoeling en zwaartekracht direct omgevormd tot een regenwolk met de daarbij horende resultaten. Sommige bezoekers waren niet voorbereid en liepen erbij als verzopen kippen ....

Gelukkig was het niet koud en door de zon werd je al gauw terug droog.

In ieder geval , de Falls waren wel de moeite waard om te bezoeken.

Het was iets na enen dat we terug aan de inkom stonden en gingen lunchen , zelfde etablissement waar we koffie hadden gedronken. Ik ging voor een Beef burger, Silvia nam een wrap met groenten en geroosterde kaas , beide gerechten lieten ons smaken.

Na de lunch , nog even terug naar uitkijkpunt 2 waar we door de andere stand van de zon regenbogen konden fotograferen met de Falls op de achtergrond.

Vervolgens naar de uitgang waar we aan een paar standjes een paar uitgesneden beeldjes op de kop hebben getikt. Na wat zwaar onderhandelen toch drie beeldjes ( nijlpaard, neushoorn en giraf) kunnen kopen voor 10 dollar.

Gisteren hadden we in een winkel in het hotel "the kingdom" kerststallekes gevonden die ons wel aanstonden. Wij dus er terug naar toe om Silvias collectie uit te breiden. Zij kon niet echt kiezen tussen twee mooie combinaties ( een gemaakt uit bananenbladen en de andere van ebbenhout) , dus maar beiden gekocht ( tijdens onze vorige vakantie hadden we er geen gevonden ... ) . Na drie verschillende locaties om met creditcard te betalen , konden we onze weg verder zetten richting campeerplaats.

Toch was het nog te vroeg en hadden we geen zin in leurende mensen ( er waren diverse marktplaatsjes maar we wisten dat we terug lastig gingen gevallen worden ) , dus liever genieten van een flesje witte wijn op een zonnig terras. Dit deden we in hetzelfde restaurant waar we de avond voordien gegeten hadden. Heerlijk in de tuin van het hotel, met in de verte opstijgende dampen van de bulderende watervallen.

Nadien nog wat fruit gaan kopen en wat drank voor morgen, doucheke genomen om tegen half zeven aan de truck te staan voor onze gezamelijke braai.

We waren nog iets te vroeg en gingen terug naar de coffeshop die dezelfde morgen juist open was. Daar werd de film en foto's van onze rafters getoond. Het leek me inderdaad een heuse ervaring, misschien iets wat we volgende keer wel eens kunnen doen.

Ondertussen begon het zwaar te regenen en moesten we noodgedwongen schuilen .

Eric zorgde met een paraplu dat er telkens een persoon ter plekke kwam, wij hadden nog de ponchos en gebruikten deze maar uit noodzaak. Ook onze afrikaanse gidsen hadden niet gerekend op zo'n weer. Gelukkig kon iedereen schuilen onder een klein afdakje maar de bbq moest gebeuren met de hulp van een paraplu.

Het afgesproken tijdstip werd dus niet gehaald maar dit vonden we niet zo erg. Elkeen was zijn reiservaringen aan het uitwisselen. De sfeer in de groep was na drie weken nog altijd vrij goed te noemen, iets wat infeite niet zo makkelijk is, 18 personen die elkaar niet vooraf kennen, gedurende drie weken met elkaar quasi dagelijks opzadelen is niet altijd evident! Ik heb andere reizen gekend waar het niet zo goed liep en toen hadden de mensen nog meer vrijheid van handelen dan nu....

De bbq was lekker,het ene wat malser en lekkerder dan het andere , maar het was vooral de bedoeling om met z'n allen een mooi afscheid te nemen van zowel onze gidsen als ons mooi reisverhaal.

Wij gingen tegen 22.00. uur richting huisje, samen met onze medebewoners Inge en Willie. Silvia ging iets vroeger door, zij wou nog vlug een douche nemen alvorens te slapen.

Morgen rond zeven uur opstaan om ons klaar te maken richting België. Snik , ons afrikaans avontuur zit erop !

Dag 23 : Johannesburg

Jawel, de wekker ging af om zeven uur, snel douche genomen en alles mooi ingepakt en verdeeld zodat we tegen acht uur konden ontbijten aan de truck. We waren bij de eerste, trouwens. Dit kwam goed uit want we hadden gisteren nog wat fruit ( nog te versnijden) gekocht om nu te kunnen dienen als verse fruitsla , iets wat we toch te weinig volgens onze normen gekregen hebben tijdens deze reis. Na ontbijt , onze handbagage opgehaald in onze kamer om vervolgens naar onze ondertussen "stamcafé" te gaan om te genieten van een lekkere tas koffie ( deze keer was deze wel op tijd opgezet ) , in de zon.....

Blijkbaar had quasi iedereen dit idee want al gauw was het terras gevuld met Djoser reizigers. Leuk om daar met z'n allen afscheid te nemen van een mooie afrikareis.

Om 10.00 u afspraak aan de truck, eerst nog enkele groepfoto's genomen om nadien richting vliegveld van Victoria Falls te rijden.

Het vliegveld is nog een serieus eind verwijderd van de stad. Rond 10.45 u kwamen we daar aan. Nu was het tijd voor een defintief afscheid van onze gidsen Gift en Richard, toffe kerels...

Inchecken dan maar, wij vlogen blijkbaar met SFA ( zuid-afrika) terwijl de rest van de groep met British Airways vloog, een klein half uur verschil 13.15 ipv 13.45 u in ons voordeel. Deze werd compleet te niet gedaan in Johannesburg. De vlucht van Djoser vertrok om 19.20 met een tussenstop in Frankfurt ,wij hadden pas een verbinding tegen 23.15 u , wel rechtstreeks naar Amsterdam weliswaar. Infeite kwamen we ong 1 u later toe in Schiphol dan onze reisgenoten, maar dan zonder nog ergens af te moeten stappen etc... Elk zijn voor- en nadeel ...

Ook in de luchthaven van V.F. was het "this is Africa- gevoel" ., hoe dat hier alles geregeld wordt, iets wat niet in Europa kan.... Maar ja, het werkt ....

We hadden ook nog een half uur vertraging , komende van de aankomst van de vice-president van Zimbabwe, die plots landde , net toen we moesten boarden. Maar geen paniek, onze wachttijd in Johannesburg was ruim voldoende ( quasi 8 uur )

Aangekomen in Johannesburg hebben we nog wat rondgewandeld in de transitzone, een flesje wijn geconsumeerd tijdens het bijwerken van dit verslag.

Rond 18.15 u zijn we richting gate 12 gegaan om daar afscheid te nemen van onze reisgenoten. Ik blijf erbij , we hadden een leuke groep , een mooie mengeling van jong en oud, vooral veel respect voor de oudere deelnemers, want kamperen in zulke minder comfortabele en vermoeiende omstandigheden is niet iedereen gegeven. Ik weet niet ofdat ik op bvb 70 jarige leeftijd mij nog geroepen voel om zulke vakantie te doen ? Hopelijk wel, want dat betekent dat we ons nog zeer goed in ons vel zullen voelen, let's hope !

We wensten elkaar nog het allerbeste toe en bedanken elkaar voor hun positieve bijdrage in de groep. Misschien komen we elkaar nog eens tegen in een of andere reis?

Na het afscheid gingen we naar een restaurant om toch nog iets te eten, nog vier uur wachten zonder voedsel leek ons wat te lang. We kozen elk voor een verschillend slaatje met een portie friet ( jawel ! )

Erna was er voldoende tijd om verder te werken aan dit verslag en wat te lezen. Rond half elf was het tijd om te boarden. Om 23.15 u vertrekt onze vlucht richting Amsterdam waar onze dochters ons komen afhalen. Back to reality maar terugkijkend op een zeer mooie reis en reiservaring . Africa, we'll come back !

Een dikke merci aan ons gezelschap : Nancy, Dominique, Inge, Willie, Andrea, Ramon, Henk, Joke, Jaap, Rachel, Nanda, Anna, Eric, Andre, Micky en Alexander. Samen hebben we van deze 5.400 km lange reis een mooie herinnering gemaakt. Op naar een volgend avontuur.... Maybe we'll meet again ?