Reisverhaal «Van Muscat naar Al Ain»

Dubai - Oman - Abu Dhabi | Verenigde Arabische Emiraten | 0 Reacties 29 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 30 Juni 2016

Tijd om Oman achter ons te laten en stilletjes aan richting thuis te gaan. Niet zonder een nachtje tussenstop in Al Ain, een oasestad in de Verenigde Emiraten. Op die manier was de rit niet té lang. De grensovergang gebeurde deze keer zonder enig probleem. Om het toch een beetje spannend te houden, besloten we via Wadi Bani Auff te rijden, dé off roadervaring van Oman. Bij de minste regenval is het niet verantwoord om hier aan te beginnen, en achteraf gezien verstaan we ook waarom. Het is een rit van ongeveer 3u. Bij vertrek vanuit Muscat is de eerste helft heel goed te doen. Voor de zekerheid wilden we even informeren bij enkele wegenarbeiders, maar verder dan wat gebarentaal geraakten we niet; dan maar op goed geluk proberen. Na ongeveer 1.5u rijden kwamen we in Bilat Sayt, een groot dorp midden in de morgen. Ongelofelijk dat er toch nog mensen wonen zo ver van alles weg, bij de minste regen zitten die mensen daar echt vast.

Voetbal is blijkbaar toch belangrijk want juist buiten het dorp ligt een gans nieuw kunstgrasveld. Ongelofelijk om te zien zo in the middle of nowhere! De laatste 10 km waren best wel heftig: 1 km na het vertrek was er geen sprake waar van weg, maar hier begonnen de kiezeltjes, keitjes en daarna keien en dan rotsen te worden. De auto heeft afgezien en Peter heeft echt al zijn rijkunsten uit de kast moeten halen om daar over te raken. Toch kom je zo af en toe eens een verloren ziel tegen, raar om in zo'n landschap plots iemand te zien wandelen terwijl er geen huis te bespeuren valt in de buurt.

Op het einde is daar plots weer afsfalt en is het rustig bollen via Ibri naar Al Ain. Al Ain is een typische oasestad, er rond is er echt niets. We zijn er maar 1 nacht geweest en ik kan dus niet zeggen of het gezellig was of niet; onze eerste indruk was niet zo geweldig: een grote drukke baan; veel meer hebben we niet gezien. We hebben een kamer geboekt in het Rotana hotel, kwestie van in stijl af te sluiten. Iemand die piano speelt in de lobby, redelijk chique mensen, misschien dat we toch niet zo op onze plaats waren :). Toch hebben we even genoten van de luxe, en onze jongens vooral van het zwembad. Het was zeker de moeite waard. s' Avonds zijn we uiteindelijk uitgekomen bij 'Leisure Center' om betaalbaar te eten, dat was in het hotel niet echt een optie.