Travel Story «Kathmandu en omgeving»
Nepal
|
0 Comments
02 November 2007
-
Last Update 02 November 2007
Na 16 dagen pure natuur, Pokhara en het national park, was het tijd voor nog een brok extra cultuur. Zodra we terug in Kathmandu waren, hebben we ons buikje nog eens flink gevuld met al dat lekker eten en iets minder lekker drinken. Een van de braspartijen was in de beste frituur van Azie, nl BK’s frituur. Deze eerste Nepalese frituur met echte frutten, puntzak, mayonaise, sateekes en heel de santeboetiek, kan tippen aan zijn Belgische tegenhangers. Onze amigos Yves en Bart konden dit alleen maar beamen. Hiermee was onze culturele trip officieel ingeluid. Eerst de nodige souvenirs op de kop getikt, dan ons even gaan bezinnen met sterke drank over al dat geld dat we hadden uitgegeven en de volgende 2 dagen een bezoek gebracht aan de grootste stupa en de mooiste Newari-architectuur in Nepal.
Hup die’e veel te kleine taxi in met zijn vieren en voor ne spotprijs van 200NPR (+/- 2,5Euro) dropten ze ons op de gewenste plaatsen af. Een rit met de taxi is net als een rit met het openbaar vervoer, telkens een beleving. Ze tuuten hier de oren van onze kop, trekken zich niets aan van de weinige verkeersregels, slalommen tussen mensen-heilige koeien-andere auto's en allerei anders alsof ze de beste F1-piloot zijn aller tijden. Dit alles met ne smile tot achter hun oren en met de woorden "This is Nepal sir". We waren dus telkens blij om terug levend uit ons transportmobieltje te stappen.
En net zoals in de rest van Azie ontsnapt Nepal ook niet aan het afdingen en onderhandelen met taxi –en buschauffeurs, verkopers, reisbureaus, etc... (special price, best price, good price, als ge ze moogt geloven is hier alles precies van den verniet).
Maar als je weet dat het merendeel van de Nepalezen minder dan 1Euro/dag verdient, is het logisch dat ze alle moeite van de wereld doen om ons toch maar te overtuigen van hunne taxi, hunne rickshaw (you like to sit in Nepalese helicopter?), hunne tijgerbalsem, hun guesthouse, etc. Dus het is telkens wikken en wegen over de prijs vooraleer ge hier iets onderneemt, Bart en Yves kunnen er ondertussen ook over meepraten.
Onze eerste stop was Patan, de 2e grootste stad in de Kathamandu regio en ook wel de city of beauty genoemd, schoon he... En schoon was het zalle. Het plein leek sterk op Durbar square in Kathmandu, maar dan minder druk, iets echter en meer overzichtelijker dan in Kathmandu. De steegjes mogen er ook zijn en als ge de mensen en religieuze artifacten wegdenkt, zoude u evengoed in een stadje in Europa wanen. We eindigen zulke mooie plaatsjes altijd in schoonheid: op het terras van een gezellig cafeeke, schol!
Volgende dag op ons gemakske ontbeten en op naar Bodhnath, de grootste stupa van Nepal en volgens de Lonely Planet bijna de grootste ter wereld. Deze plaats wordt vooral veel bezocht door Tibetaanse bannelingen en is omsingeld door, hoe kan het ook anders, ”Tibetaanse” souvenierstallekes. Verschillende geruchten doen de ronde over deze stupa, o.a. dat er een stuk bot van Boudha in de stupa bewaard wordt. Ieder gelooft wat hij wilt, Ellen en ik waren in ieder geval gefascineerd door de de mooie boedha-ogen op de stupa die ons al lijken te achtervolgen sinds Tibet (is dat dan het licht???). ’s Avonds nog een stapke in de wereld gezet met den Yves en Bart, want voor hun was het de laatste avond in Kathmandu. Mannen, vreed merci voor elle supertof gezelschap en voor het samen overwinnen van onze gemeenschappelijke vijand "platte diarree" Ons Ellentje en ik hebben het geweldig naar onze zin gehad met jullie. Tot bij de couscousbijeenkomst e.a.
Ondertussen hebben wij nog een bezoek gebracht aan de monkey temple (kwestie van in hetzelfde gezelschap te blijven) en hebben we ons visum voor Indie ook in handen. Elk land heeft zo zijn eigen ”rare” visumprocedure en die van Indie liet ondergetekende al vroeg uit bed komen. Eerst voor 06.00u s’ morgens een nummerke/jetonneke (nr.18) halen bij de ambassade (enkel nr’s 1 t/m 60 mogen binnen), dan om 09.30u terug naar de ambassade om de juiste documenten in te vullen en aan te schuiven. Drie dagen later terug idd procedure (deze keer nr 22) en hopen dat ons landje een bevestiging heeft gestuurd over onze identiteit. Dan dezelfde dag om 16.30u nog eens terugkomen om het definitieve visum op te halen. Dus 1,5 dagen werk om het buurland van Nepal binnen te mogen. Ook hier weer efficientie troef!
In ieder geval wij vliegen 3 november naar Varanasi in Indie en reizen van daaruit door naar Dehli, waar we de ouders en tante van ons Ellentje opwachten voor een culturele trip doorheen de gouden "kleine" driehoek van Indie.
Belgenlanje begint nu wel heel dichtbij te komen.
Tot binnekort
Stijn en Ellen
Photo albums from Nepal
02 November 2007
|
Nepal
|
Last Update 02 November 2007
27 October 2007
|
Nepal
|
Last Update 27 October 2007
27 October 2007
|
Nepal
|
Last Update 27 October 2007