Reisverhaal «Cruisen tussen familie en vrienden (2)»

Wereldreis! | Guatemala | 0 Reacties 22 Juni 2014 - Laatste Aanpassing 25 Juni 2014

Na Quito ging de reis verder naar de Verenigde Staten, meer bepaald naar Orlando, Florida, waar we gedurende 5 dagen bij een tante en nonkel van Uria verbleven hebben. Het was een heel leuk weerzien met hen, waarbij we gezellig konden bijpraten en enkele keren konden proeven van de typisch Amerikaanse gastronomie (neen, NIET McDonald's!). Denk dan aan vooral veel vlees en aardappelen. 

Orlando werd overigens de tweede cultuurshock voor ons, na Australië. Immers, het contrast met vier maanden Zuid-Amerika kon niet groter zijn! Immense residentiële zones met, naar Belgische maatstaven althans, enorme villa's (inclusief zwembaden), gemillimitreerde grasperken en strict afgelijnde vijvers met lichtfonteinen. Reken daarbij nog een overaanbod aan al even immense shoppingcentra waar je letterlijk alles kon kopen! Puur uit nieuwsgierigheid hebben we ons eens begeven in een peperdure modewinkel waar je al snel 1500 dollar moest neerleggen voor een eenvoudig jurkje. En dan te denken dat daar al een korting van 500 dollar in rekening was gebracht! Het voelde wel lekker non-conformistisch aan om in al die decadentie te staan met onze totaal afgedragen kledij (inclusief hemdjes van 4 euro uit de Kringloopwinkel! Wat zitten die goed zeg... :-)), dat volgens de afkeurende blikken van de poepsjiek uitgedoste verkoopsters enkel kon toebehoren aan schlemielen van de laagste klasse. Hoe meer neerbuigend ze keken, hoe beter we ons in ons vel voelden!

De absurde tegenstelling tussen de confronterende armoede in Zuid-Amerika en het hyperdecadente groot-groter-grootst gevoel dat Orlando ons gaf werd nog verder versterkt tijdens een bezoekje aan Downtown Disney, dat nabij Disney World gelegen is, waar je een hele resem aan mega-restaurants hebt, alsook bv. permanente optredens van Cirque du Soleil. Het leek alsof een bezoek aan Orlando, vlak na Zuid-Amerika, niet zo'n goed idee was, maar langs de andere kant werd je keihard met je neus op de feiten gedrukt dat materiële rijkdom in deze wereld zeer ongelijk verdeeld is. Het ervaren ervan is toch heel anders dan simpelweg weten dat dat zo is. Idem lijkt het wel gesteld met de verdeling van de immateriële, spirituele rijkdom. De vele mensen die we ontmoet hebben in Zuid-Amerika leken, althans in onze ogen, een diepere connectie te hebben met de wereld rondom hen, waarschijnlijk geschapen uit hun rijke inheemse tradities, die vaak nog te traceren zijn tot de Inka- of zelfs pre-Inkatijd. Die connectie leek precies helemaal te ontbreken in de V.S., althans in het Orlando dat wij gezien hebben. Het rijk-vullende gevoel van de diepe spiritualiteit dat we in Zuid-Amerika ervaren hebben moest plots plaats ruimen voor een acuut gevoel van leegte en oppervlakkigheden. De overgang van India naar Australië had eerder al geleid tot een gelijkaardige oncomfortabele gewaarwording. Lieve mensen, zeker en vast, maar we zouden er toch niet kunnen wonen...

Het zal dan ook niet vreemd klinken dat onze aankomst in Guatemala, na 5 dagen Orlando, helemaal anders aanvoelde. Alles leek weer gekleurd te zijn op zijn Zuid-Amerikaans: de chaos op de wegen, de wondermooie kleuren van de inheemse kledij, de passie waarmee mensen met elkaar in discussie gingen, alsook de vele levens die je kon aflezen op de mooi verweerde gezichten van oude Maya verkopertjes op de lokale markten. Omdat Uria's moeder van Guatemala afkomstig is, kon een bezoek aan dit land uiteraard niet ontbreken in ons reisschema. De 15 dagen dat we er verbleven hebben stonden dan ook bol van de familiebezoekjes aan bv. Uria's grootmoeder en de vele neven, nichten, nonkels, tantes, grootooms en groottantes die allen in Guatemala Stad wonen. Bij nonkel Luis en tante Vilma kregen we een uitgebreide geschiedenisles over de Maya cultuur, inclusief een blik op hun authentieke collectie aan oude keramiek en jadekunst. Uria bezocht o.a. ook het speelpleintje waar ze vroeger speelde, naast een gigantische ceibaboom. Tijdens ons verblijf konden we genieten van de gastvrijheid van neef Javier, nicht Susanita en haar vriend Carlos. We konden bovendien ook proeven van de rijke Guatemalteekse keuken, inclusief lekkere pupusa's (gevulde maistortilla's, oorspronkelijk afkomstig uit El Salvador), chicharones (gefrituurde varkenshuid), tamales (in bananenbladeren gekookte gevulde maisdeegrol), rellenitos (bananen gevuld met zoete bonenpasta), cak ik (een oud Maya gerecht; een rijke soep van tomaten, guisquil (lijkt op courgette) en kip), horchata (een drankje van rijst, melk, suiker en kaneel) en een groot assortiment aan lokale zoetjes. Een aantal keren hebben we ook een typisch Guatemalteeks ontbijt gegeten met tortilla's, droge kaas, omelet, zwarte bonenpasta en gebakken banaan.  

Tussen al die familiebezoekjes door was er gelukkig ook even tijd om wat van het land te zien, zelfs al hadden we daarvoor slechts enkele dagen. Zo gingen we met nonkel Luis naar Antigua, zijn geboorteplaats en tevens de oude koloniale hoofdstad van Guatemala. Dit stadje is uitgeroepen tot werelderfgoed door UNESCO en het is niet moeilijk om in te zien waarom. Er wachtte ons een grandeur aan oude koloniale architectuur, onverwachte fonteintjes die om elke hoek loeren en majestueus ingerichte binnenkoeren achter menig deurgat. Wat een mooi stadje is dit toch!

Een andere keer gingen onze voeten dan weer richting Chichicastenango, een provinciaal stadje op zo'n 150 km van de hoofdstad, waar je twee maal per week de grootste artisanale markt van Centraal Amerika kan terugvinden. We besloten er te geraken via twee zogenaamde kippenbussen, totaal aftandse bussen die tegen krankzinnige snelheden over de wegen scheuren. Lijkt gevaarlijk, maar het zijn echt wel goede chauffeurs en de lokale bevolking maakt er volop gebruik van. We werden van links naar rechts getrokken in de bochten en moesten ons met beide handen stevig vasthouden. Plots wordt de achteruitkijkspiegel van een voorbijstekende kippenbus eraf gereden. Beide bussen stoppen. Chauffeurs gaan voor onze ogen in de clinch, elkaar tot bloedens toe stampend en boksend. Sommigen verlaten in paniek de bus. Anderen proberen de kalmte te bewaren. De agressie dooft uiteindelijk uit en we kunnen al gauw onze gekke rit verderzetten... Guatemala is dus inderdaad al even passioneel en emotioneel als Zuid-Amerika! Chichicastenango zelf is een gezellig provinciestadje waar de veiligheid gegarandeerd wordt door lokale buurtwachten die de rol van de politie overnemen. Kruist een crimineel hun pad? Veel kans dat ie gewoon ter plekke afgeknald wordt. Geen wonder dat het er veel veiliger is dan in de hoofdstad... In deze laatste zie je zelfs bij de kleinste winkels vaak soldaten met zwaar geschut (machinegeweren en dergelijke...) staan. Dubbele rijen prikkeldraad en dicht opeengepakte rijen glasscherven vormen de bovengrens van veel omheiningen. Verschillende van de 21 zones waarin de stad onderverdeeld is staan ingekleurd als rode zones, plaatsen waar de mara's de plak zwaaien, gewelddadige jeugdbendes met rechtstreekse connecties met de immense drugstrafiek, en waar zelfs de politie zich niet meer waagt. Het gevaarlijkste beroep ter wereld is naar het schijnt buschauffeur zijn in Guatemala Stad. Vooral de rode stadsbussen zijn vaak het slachtoffer van gewelddadige overvallen, omdat zij de enige buslijnen zijn die nog geld aanvaarden als betalingsmiddel, i.p.v. op voorhand gekochte buskaartjes. De afgelopen vier maanden werden zo in de hoofdstad alleen al 39 buschauffeurs vermoord. Guatemala Stad... je kan er best niet op je eentje naartoe reizen als je er niemand kent!

De markt van Chichicastenango dus. Een immense concentratie aan stalletjes dat uitwaaiert over de halve stad, waar je zowat alles kan kopen. Ons oog valt vooral op het mooie handgeweven textiel dat je overal ziet opduiken. We besloten een prijsje te maken en kunnen uiteindelijk liefst 50 m stof kopen (5 verschillende patronen) tegen slechts 2 euro per meter. Probeer die prijs maar eens te vinden in België! Al snel gingen we weer terug richting Guatemala Stad. Deze keer geen kippenbussen meer, maar een toeristenshuttle. Dit wil zeggen, geen enkele logo's op de auto's en volledig geblindeerde ramen om meer veiligheid te garanderen. 

Een andere keer kregen we van nonkel Luis en tante Vilma als huwelijkscadeau een bezoekje aan Tikal en Florés cadeau, beiden gelegen in het hoge noorden van het land, in de door jungles overwoekerde provincie van El Petén. Florés is een klein, oud en uiterst schattig stadje, gelegen op een eilandje in het meer van Petén Itzá, dat in zijn eigen tijd lijkt te leven, los van de omliggende chaos. Op een uurtje rijden van Florés ligt Tikal, een oude Maya stad, gebouwd tussen 200-500 AD en 700-900 AD. Omdat het regenseizoen net begonnen was, werden we dan ook getrakteerd op een hele dag regen. Gelukkig kon dit onze verwondering niet drukken over de meesterlijke architectuur die hier verborgen ligt in de dichte, broeierig hete jungle. Tegen een achtergrond van de meest vreemde geluiden, afkomstig van exotische vogels en wild slingerende apensoorten, ontwaarde zich voor ons o.a. de majestueuze Tempel van de Jaguar en het Centrale Plein. Na het beklimmen van Tempel IV krijg je bovendien een geweldig zicht op de omgeving, met verschillende tempels die doorheen het uitgestrekte groene, verregende bladerdek priemen. Dit hele gebied is nog steeds een ongelooflijk speelterrein voor archeologen. Radargegevens hebben immers aangetoond dat er zich in de dichte jungles van Petén nog minstens enkele grote steden verborgen zitten, die vast en zeker een duidelijker licht kunnen schijnen op de nog fragmentarische geschiedenis van de Maya's.

Met dit kort bezoekje aan El Petén kwam stilaan een einde aan ons bezoek aan Guatemala, een zeer complex land waar momenteel corruptie en wetteloosheid welig tieren. Guatemala is echter ook een erg kleurrijk land met een zeer rijke geschiedenis en een bijzondere gastronomie. Aan de pamfletten die overal in de straten hangen zie je duidelijk dat veel mensen al dat geweld, de onveiligheid en het continu overheersende gevoel van angst kotsbeu zijn. We kunnen alleen maar hopen dat hun stem op een dag krachtig genoeg zal zijn om het heersende tij in het land te doen keren.

Om van Guatemala naar Londen te geraken hebben we uiteindelijk vier vluchten genomen op twee dagen tijd, via Tegucigalpa (Honduras), San Salvador (El Salvador) en Miami. In Tegucigalpa konden we even mee supporteren met de Hondurezen die op dat moment aan het spelen waren tegen Ecuador op het WK. De vlucht van Tegucigalpa naar San Salvador duurde slechts 45 min, onze kortste vlucht ooit, terwijl we tijdens de vlucht van Miami naar Londen eindelijk eens in een Boeing 747 vlogen. Met slechts 5 uur slaap tijdens twee dagen was het dan ook logisch dat we even moesten crashen in Londen. We konden er verblijven bij Trevor, een goede vriend die we ontmoet hadden in Moskou en later Mongolië. Twee dagen later namen we vervolgens de bus naar Antwerpen (7 euro per persoon!) en stonden we na een jaartje en 4 dagen terug in ons Belgenlandje!!! Maar niet voor lang... want op 5 juli vertrekken we alweer voor een overlandse tocht naar Iran, waar we begin oktober hopen aan te komen. Onderweg gaan we nog wat vrijwilligerswerk doen in Zuid-Turkije aan de Mediterrane kust en hopen we de onbekende schoonheid van Georgië en Armenië te ontdekken, alvorens we eindelijk onze goede vriendin Shokoofeh in Isfahan gaan terugzien. Maar over deze avonturen, alsook een nabeschouwing over onze reis, later veel meer! Veel groetjes en tot gauw!!

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Guatemala»

De pareltjes van Guatemala (17)

27 Juni 2014 | Wereldreis! | Guatemala | Laatste Aanpassing 27 Juni 2014

  • Antigua (7)
  • Antigua (3)
  • Antigua (4)
  • Antigua (6)

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking