Reisverhaal «Taiwanese tyfonen (deel 2)»

Wereldreis! | Taiwan | 1 Reacties 20 September 2013 - Laatste Aanpassing 26 September 2013

Naast de culinaire verlokkingen hebben we ook geproefd van andere aspecten van de Taiwanese cultuur. Hoewel de Taiwanese film niet bijzonder gekend is in onze contreien, lijken hier toch getalenteerde cineasten rond te lopen die bijzonder goed weten hoe je een degelijke film moet maken. De eerste film die we op het grote scherm zagen was de culinaire (weeral eten!) komedie Zone Pro Site. De titel van de film slaat werkelijk nergens op en lijkt eerder een nabootsing te zijn van de Chinese titel, Zŏng Pù Shī. Oftewel, Chinglish op zijn best! Alleszins, we vonden deze ietwat absurde komedie over enkele half-mythische koks met ongelooflijke kooktalenten, die de strijd tegen mekaar aangaan in de eerste nationale kookwedstrijd van Taiwan, een heerlijke verfrissing in vergelijking met de komedies die Hollywood de laatste jaren heeft uitgebraakt! De tweede film, Taipei Exchanges, was dan weer een licht dramatische, romantische film over Doris die haar klein cafeetje begint en gedwongen een ruilhandel moet beginnen om de vele nutteloze cadeaus van haar vrienden kwijt te geraken. Uiteindelijk worden niet enkel goederen geruild, maar ook levensverhalen, wat haar uiteindelijk zal helpen haar ware droom te verwerkelijken: een reis rond de wereld! Een bijzonder mooie, bijna sprookjesachtige film!

Waar Taiwanezen eveneens goed in zijn, is het bouwen van tempels. Vele duizenden zijn er, de ene al kleurrijker dan de andere. Hoewel atheisme het officiele credo is van de centrale regering in Peking, is religie in Taiwan grondig verweven met het dagdagelijkse leven van de mensen. Bovendien is er vaak kruisbestuiving te zien, waarbij bv. Christenen hulde brengen aan obscure goden en godinnen uit de oude volksreligie. Vooral de tempels van het traditionele volksgeloof spreken tot de verbeelding, met hun vele kronkelende draken op de daken en de ontzettend gedetailleerde figuren en taferelen die te bewonderen zijn op hun zuilen. Sommigen zijn zelfs voorzien van neonlichtjes! Best de moeite om te bezoeken, maar wat een contrast met de eenvoud van de Japanse Zentempels, waar de ruimte niet werd opgevuld door een amalgaam aan goden en godinnen, maar door leegte. Gerelateerd aan het traditionele Chinese volksgeloof is ook het Midherfstfestival of Maanfestival, dat we samen met ons gastgezin hebben gevierd op 19 september. Dit wil zeggen een gezellig samenzijn met de familie rond een lekkere BBQ met veel vlees, vis, groentjes en wilde rijst. Tijdens deze periode worden ook traditionele maancakejes cadeau gedaan, kleine ronde gebakjes in einndeloze combinaties en smaken.

Japan heeft zijn onsen, Taiwan zijn hotsprings. Gedurende ons verblijf in Taiwan hebben we er een drietal uitgeprobeerd, maar we moeten toegeven dat ze voor ons niet kunnen tippen aan de bijna-tot-een-kunst verheven verfijndheden van de Japanse onsen. Wat wel opmerkelijk is was hun diversiteit. Zo hebben we op Green Island een zoutwater hotspring ervaren, dat vlakbij de ruwe, vulkanische kustlijn gelegen is. In Guanzhiling hebben we ons dan weer aan een modder hotspring gewaagd. Van beide types zijn er blijkbaar slechts drie te vinden in de gehele wereld. In Guanzhiling hebben onze voeten ook als maaltijd gediend voor een bataljon vraatzuchtige visjes die zich in grote getalen op onze eeltknobbels en huidresten stortten van zodra onze voeten zich ook maar eventjes in hun wateren durfden te begeven! Zeer grappig om zien en zeer kietelig allemaal!

De natuur in Taiwan is zeer divers en zijn schoonheid lijkt nog niet ontdekt te zijn door de Westerse toerist (we zijn er slechts enkelen tegengekomen in al die tijd). Zo hebben we het koraaleiland Xiao Liuchiu bezocht, een populaire weekendbestemming voor vele Taiwanezen. Iedereen rijdt er op scootertjes, het liefst dan nog zonder helm en zo roekeloos mogelijk. Buiten de vele mooie vergezichten en koraalstranden vallen vooral de vele grotten op. Bij zo een grot moest je zelfs een uur lang traag aanschuiven. We dachten dat dit misschien was omdat de grot zo spectaculair moet zijn dat iedereen zo lang mogelijk foto's wil blijven trekken. Helaas hadden we op voorhand niet echt stilgestaan bij de naam van de grot, Black Dwarf Cave. Na een neerwaartse trap te zijn gevolgd moest je je immers doorheen een zeer nauwe doorgang murwen, waarna je in een gitzwarte grot stond en je, mits wat desorienterend gestruikel, de uitgang aan de andere zijde moest zien te lokaliseren. Gezien het feit dat Stijn met kop en schouders boven iedereen uitstak, kan je je voorstellen dat dit avontuur niet zonder slag of stoot verliep! De brandweer moest nog net niet uitrukken om een "vastgeraakte Westerse bonestaak" uit een benarde positie te halen!

Een ander eiland dat we bezocht hebben was het vulkanische Green Island, dat te bereiken is na een 50 minuten durende ferrytocht vanaf Taitung. We hadden al wat gehoord over die beruchte bootreis (denk aan continu zwalpende boten en idem magen), dus we besloten ons goed voor te bereiden: een pilletje Touristil een uur voor vertrek en eenmaal aan boord continu naar de horizon staren. Het feit dat we per persoon tot tien kotszakjes ter beschikking hadden was echter niet meteen de meest tactvolle poging van de bemanning om ons gerust te stellen... De zee leek gelukkig redelijk kalm te zijn, maar dat bleek niet genoeg te zijn om de magen van sommige mensen te sussen. Tussen al het onvermijdelijke gebraak en gehoest door konden we ons eigenlijk nog verrassend goed houden: Stijn volgde de horizon terwijl Uria ten prooi viel aan het enige beschreven neveneffect van Touristil, namelijk dat het slaapverwekkend kan werken. Daar lag ze dan, rustig ronkend tussen brakende mensen, zwalpend op een weidse zee! Tijdens de terugreis was het overigens andersom: iedereen lag te ronken terwijl Uria genoot van meereizende dolfijnen!
Eenmaal op het eiland moesten we cash zien te bemachtigen. Omdat er geen ATM voor buitenlandse kaarten te vinden is, besloten we onze Amerikaanse dollars te wisselen in het postkantoor. Op een gegeven moment vroeg de postbeambte om een handtekening te plaatsen, wat Stijn dan ook deed. Verrassend genoeg leek hij niet echt overtuigd van de echtheid ervan. Meer nog, hij keek ons geshockeerd aan alsof we een of andere misplaatste grap aan het uithalen waren, alsof we met zijn functie aan het spotten waren door zijn formulieren vol te kleuren met een fluostift! Pas na een meervoudige controle met Stijn's paspoort kon hij overtuigd worden dat we niet met hem aan het zwansen waren en dat dat gekrabbel geen moderne kunst was maar werkelijk zijn handtekening! Achteraf werd ons duidelijk gemaakt dat Taiwanezen geen echte handtekening hebben omdat de Chinese taal zich daartoe niet echt leent. Ze schrijven dus gewoon hun volledige naam als hen om een handtekening wordt gevraagd. Nadat we terug voorzien waren van Taiwanese dollars hebben we Green Island verkend. Niet met de alomtegenwoordige scooter, maar met een goeie ouwe fiets. Tussen al die groene jungle ontwaarden we vreemde bloemen en reuzengrote vlinders. Van de giftige slangen en dodelijke wespen gelukkig geen spoor! De kusten zijn er bijzonder mooi, mede-vormgegeven door de onaardse vulkanische formaties die als stille, maar duistere en grillige torens getuigen over de woeste ontstaansgeschiedenis van het eiland. Het enige dat nog ontbrak was een leger Orcs dat als wildebeesten uit die torens kwam stormen!
Op Green Island is ook de beruchte gevangenis gelegen waar de Kuomintang van Chiang-Kai Shek gedurende 40 jaar lang politieke dissidenten alsook schrijvers en andere intellectuelen liet opsluiten, folteren en vermoorden. De leegte van de claustrofobische celcomplexen en zwijgzame muren kunnen echter de bedruktheid niet wegnemen die voelbaar aanwezig is op deze plaats, ongeacht hoeveel tijd eroverheen gaat!

Terug op het vasteland hebben we nog het mangrovebos van Taijing bezocht, alsook de zoutbergen en oesterkwekerijen van Qigu. Er was zelfs een lopende tentoonstelling over zoutsculpturen. Waar je vredevolle taferelen zou verwachten, werden we getrakteerd op allerlei scenario's uit horrorfilms. Freddy Krueger, Jason, Alien of Sadako uit Ringu, allemaal werden ze mooi gehouwen uit het zilte wit en voorzien van de nodige schedels en bloedende lijken. Het is eens wat anders! Wat ook anders was was de beroemde kloof van Taroko, bij Hualian. Wat een natuurwonder! Daar sta je dan, oog in oog met net niet rakende 600 m hoge muren van sierlijk kleurend marmer, waartussen een blauwgroene rivier zich een weg probeert te meanderen. "Overweldigend" is bijna een onderschatting! We hebben geprobeerd dit natuurlijke spektakel op foto en film vast te leggen, maar het verbleekt duidelijk als je dit op digitale manier probeert te vatten. Met recht wordt dit een van de natuurlijke wereldwonderen genoemd! Enkele tijd hebben we nog verbleven in Chiayi, waar we een bus genomen hebben naar Alishan, een 2 uur durende reis waarin 2 km hoogte overwonnen wordt. Alishan staat bekend om zijn wondermooie zonsopgangen die je vaak nog eens boven de wolken kan bewonderen. Echter, de mist speelde ons parten die dag, maar dat kon de pret niet bederven. Integendeel zelfs, het zorgde voor een uitermate geheimzinnige, bijna spookachtige sfeer in die andere attractie van Alishan, namelijk zijn glooiende wouden met duizenden jaren oude reuzenbomen (Taiwanese cypres). Meer dan 40 van deze mysterieuze, eeuwenoude wachters doemden onheilspellend een voor een voor onze ogen op uit de dichte mist. De ene was al dikker en ouder dan de andere. De jongsten waren "slechts" 800 jaar oud en hadden een dikte van 5 meter, terwijl de allermachtigsten een diameter tot 15 m hadden en 3000 jaar oud waren! Bij de 2300 jaar oude Heilige Boom stonden bovendien nog een oude tempel en enkele schrijnen die de sfeer compleet maakten. Het enige dat de stilte wat doorbrak waren de luidruchtige hordes Chinese toeristen die zich duidelijk van weinig of niets aantrokken. Wat een contrast met de immer vriendelijke en rustige Taiwanezen!

Wat ook een contrast belooft te zijn is Cambodja, onze volgende bestemming. Ons reisverslag hierover zal wel enkele weken op zich laten wachten, want we zullen eerst twee weekjes van de aardbodem verdwijnen! Vele groetjes en tot een volgende keer!