Reisverhaal «Regen, Caipirinha en Storm op zee...»

Brazilië | 0 Reacties 27 November 2012 - Laatste Aanpassing 03 December 2012

Na ons landelijke verblijf in Catuçaba zijn we aanbeland in Picinguaba, een minuscuul lokaal vissersdorpje aan een prachtige baai, uitkijkend op de diepblauwe Atlantische Oceaan.  Diepblauw, nemen we aan, want momenteel donker en grijs, net zoals de omringende heuvels en de lucht.

De laatste uren in Catuçaba werden gekenmerkt door overwaaiende regenvlagen, telkens wat langer, tot het water constant neerzeeg in een alles verhullende waas.  De route naar de kust moet bij mooi weer prachtige zichten bieden, maar we zagen enkel water en de remlichten van de auto's voor ons als ze de volgende haarspeldbocht in doken.

De ligging van het hotel is niet te evenaren: gebouwd op een heuvelflank, enkel te voet te bereiken, enkele minuten stappen van het strand.  Een tuin met palmen en kleurrijk bloeiende struiken, zwembad met uitzicht op de baai.  De kleine maar comfortabele kamers met balkon waar een hangmat een perfekte siësta biedt liggen rond de tuin.  Een unieke plek, waar we door het slechte weer helaas niet ten volle konden van profiteren.  We beslissen om er een nachtje extra te blijven en ons verblijf in Rio met een nacht in te korten.

Vanuit het hotel gaan we op pad met een gids die ons verder zal inwijden in de Braziliaanse vogels.  Of dat is toch de bedoeling.  Hij wijst ons enkele leuke soorten, waaronder tangares en vliegenvangers, maar slaat ook enkele keren de bal serieus mis.  Onze ervaringen van twee jaar geleden en de afgelopen weken in Argentinië helpen ons gelukkig een heel stuk vooruit, waardoor de gids ook enkele soorten bijleert, zoals de geelkinstekelstaart (Certhiaxis cinnamomeus voor degenen die denken dat we dit ter plekke uitvinden).  De witstaarttrogon (Trogon chionurus) is dan wel nieuw voor ons.  Al met al een wat ontgoochelende excursie als je een expert verwacht.

Nog steeds regen de volgende dag.  Om toch nog iets uit de dag te halen, delen we met een Amerikaans gezin een taxirit naar het havenstadje Parati.  Het wordt gekenmerkt door 17de en 19de eeuwse huizen, de meeste nauwgezet gerestaureerd en onderhouden, waardoor het een moi geheel vormt.  De grote kasseien zijn hier en daar zeer waterglad.  Zeer bizar verschijnsel hier: bij vloed loopt het zeewater door enkele kanaaltjes tot in het stadje, sommige straten worden dan overspoeld door de zee.  Vandaar dat je hier midden in de stad kleine wenkkrabben ziet die zich verschuilen in hun holletje tussen de kasseien.

De laatste dag gaan we met hetzelfde gezin op boottocht.  Het hotel heeft hiervoor een schoener ter beschikking.  De kapitein zet koers naar een nabijgelegen eiland met klein zandstrand, omrings door palmbomen en hoge, dikke bamboe.  Met de kleine sloep brengt hij ons erheen en keert terug naar zijn schip.  Als we terug willen, hoeven we maar te wuiven.  Een klein kwartier later vallen de eerste dikke druppels en al gauw staan we er in de gietende regen, de wind blaast woedend om het eiland heen en zorgt voor ontstuimige golven. Totaal doorweekt wuiven we, maar de kapitein ziet ons niet.  Hij lijkt druk bezig zijn boot onder controle te houden en moet zelfs het anker opnieuw uitgooien omdat het is losgekomen.

Terwijl de regenstriemen over het zeeoppervlak waaien zwalpen we in de kleine sloep richting schoener, het gezicht van de kapitein is zorgelijk, hij wil zo snel mogelijk terug naar de haven.  Met halsbrekende toeren raken we aan boord en drijfnat varen we terug naar het dorp.  Dit is meteen het einde van de excursie en van ons verblijf in Picinguaba.

2 uur voor de transfert naar Rio breekt de zon door de wolken, en onder een staalblauwe hemel en brandende zon nemen we afscheid van deze plek...