Reisverhaal «Bali»

Indonesië | 0 Reacties 25 September 2008 - Laatste Aanpassing 04 Maart 2009

Het eiland van de goden waar de vrouwen vroeger topless liepen, tot de Nederlanders kwamen. Ook een eiland vol met tempel(tje)s. Veel mensen hebben zelfs een privé tempeltje want ze zijn zo bijgelovig. Bijna de hele dag zie je vrouwen die met mooie offerschaaltjes rondlopen. Je moet op straat consant uitkijken of er zo geen offerschaaltje op de grond voor een winkel ofzo ligt. Bij volle maan worden de belangrijkste tempels overspoeld door families. De vrouwen dragen dan grote offerschalen, soms met mooie fruitmanden. De mannen dragen... alleen hun traditionele kledij. Het geloof in Bali is trouwens hindoeisme.

De belangrijkste tempel van het eiland is de Besakih tempel die op de flank van de Agung vulkaan ligt. Het is meer een tempelcomplex met tempels uit donkere stenen en de ingangen zijn altijd beschermd door 2 draken. Dan zijn er ook nog tempels met heilig water die, na aanraking, voor een eeuwig jong gezicht zorgen ( mijn velleke is zo al zacht genoeg ) of die genezend werkt.

De Agung vulkaan heeft er met zijn uitbarsting in 1963 voor gezorgd dat het door Japanners gebombardeerde vrachtschip US LIberty, dat op het strand van TULAMBEN lag, terug in zee geduwd werd en nu een schitterende duikplaats geworden is. Terug een duik vanaf het strand naar het verbrokkelde schip waarop in korte tijd zeer veel koralen ( soms grote kelken ) gegroeid zijn. En dat is voedsel voor zeer vele vissen. Ik zie grote exemplaren van kleurrijke tropische vissen, een draaimolen ( elke vis lijkt een traject van bodem naar bijna oppervlakte af te leggen en begint daarna terug mee te draaien vanaf de bodem ) van jackvissen ( grijze vissen van elk zeker 30 cm groot ), zwart bodemzand, koralen waarin zeer kleine gele visjes zwemmen...en vele duikers. Ik denk dat er hier in het hoogseizoen meer duikers dan vissen te zien zijn ( en er zitten veel vissen ).

Onderweg naar Tulamben zijn we even gestopt bij de groene rijstvelden van ABANG. Elke morgen kun je hier, na zonsopgang,  het tafereel zien van de boeren die door middel van roepen, stokken met witte plastiekzakken of bamboo tegen elkaar te slaan de vogels proberen weg te jagen.

Er is ook heel veel cultuur op te snuiven in Bali. Beste plaats daarvoor is UBUD dat tussen de rijstvelden ligt. Veel ambachten ( batik, schilders, houtbewerking,..) en dus ook veel shops. Het was weer likkebaarden. De binnenhuisarchitect in mij droomde alweer van mooie kasten, beelden,..in dat mooie donkere hout. Samen gemixt met de dingen die ik in India en Marokko gezien heb zou het een paar zwoele, exotische Asian-African ruimtes opleveren en zeker menig binnenhuisarchitect magazine halen. Maar nu...back to reality. En op naar hoogstaande dansvoorstellingen. De Legong dans was het mooist. Schitterend uitgedoste danseressen waarbij vooral de expressie van ogen ( altijd zo ver mogelijk openstaand ) en vingers ( don't try this at home!) belangrijk is. Begeleid door een gamelan orkest. Bij de Barong is het lelijke knuffeldier ( gespeeld door 2 mensen ) de attractie en is er bijna altijd een confrontatie met een paar apen ( en die waren niet bij alle voorstellingen goed, op het saaie af zelfs ). Bij een Kecak & Trance dance ( zonder gamelan orkest ) zijn er zo'n 50 mannen die het apenleger uit de Ramayana ( Indisch heldengedicht ) voorstellen. Ze zitten allemaal in een ronde ( rond een paar fakkels ) en zeggen/zingen bijna constant " kecak " ( 1 iemand doet zelfs het geluid van een sonar van een duikboot na, wat fascinerend was, waardoor je een beetje in de war geraakt ), waardoor ze in een soort trance geraken. Daarbij komen nog enkelen lelijke wezens dansen. Op het eind wordt dan een hoopje kokosschelpen in de fik gestoken en komt een kerel op een bezem, die een paard moet voorstellen, die brandende schelpen uit elkaar shotten met zijn blote voeten. Daarna schopt hij er nog een paar keer op ( om ze uit te doven zeker ). Je ziet, voor elk wat wils.

Ze hebben in Ubud ook een apenbos vol met...aapjes die constant bananen schooien, met elkaar in de klinch gaan, elkaar uitvlooien, het op zijn hondjes doen voor de schaterende toerist.

Toen ik de laatste avond naar huis liep kwam ik langs een poppentheater voor de locals ( niet zo'n lange ) en ze gebruikten daar special effects ( met gekleurde spots ) wat een zeer mooi kleurenpalet gaf. Er werd mij ook gezegd dat de verteller ook meer humor is zijn verhalen steekt omdat de mensen bij de klassieke verhalen uit verveling weggaan. De hedendaagse mensen willen effe ontsnappen aan de stress ( geld! ) van alle dag en...lachen. Wat ze trouwens, voor Westerse normen, so wie so al heel veel doen.

Afsluiten deed ik op het strand van KUTA, wat zo'n beetje het Ibiza en andere feeststranden in Europa is voor de Aussies ( Australiers ). Dit heeft niks met Bali te zien maar alleen met zuipen, zuipen en zuipen. En dan zou ik bijna het surfen vergeten maar ja, daar heb ik alleen maar naar gekeken toen ik mijn positie van buik naar rug moest veranderen. Trouwens wel sfeervol is dat iedereen, toerist en local, naar de zonsondergang komt kijken.  

En met deze ondergaande zon verlaat ik een schone trip naar Indonesie!