Reisverhaal «NZ - Een beeld zegt meer dan duizend woorden...»

Nieuw Zeeland | 0 Reacties 01 Maart 2019 - Laatste Aanpassing 24 Maart 2019

Ondertussen ben ik alweer aan andere kant van de wereld. Het is dus al een beetje laat om nog een uitgebreid verhaal te schrijven over de laatste 2 weken in Nieuw-Zeeland. Maar ook dit deel van mijn reis was een bijzonder leuke tijd met bijzonder leuke mensen. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus ik zal vooral de foto’s laten spreken…

Queenstown was letterlijk en figuurlijk een keerpunt in de reis door Nieuw-Zeeland. Van de hele groep die we de afgelopen weken heb leren kennen, schieten nu alleen nog ik en Kim over. Samen we stappen we terug op de bus om terug richting het noorden te reizen. In Twizel stappen we over op een andere bus om richting Mount Cook Village te gaan. Een klein dorpje omringd door hoge bergen, bossen en gletsjers. Zodra we de afslag nemen naar deze prachtige plek zien we Mt Cook (de hoogste berg in NZ) in de verte trots boven alle andere bergen uitsteken. De rit alleen maakt het al de moeite waard om deze richting uit te komen.

Wanneer we aankomen zijn we goedgezind en enthousiast om deze plek te gaan verkennen, dus we trekken er al meteen op uit om een kleine wandeling te maken. We klimmen omhoog tegen een bergflank en al snel hangt onze tong op onze knieën. Maar de uitzichten zijn het meer dan waard!

De volgende ochtend staan we vroeg op om naar Hooker Valley te gaan. Opnieuw hebben we onze fancy dress party outfits bij, en bovendien hebben we 2 nieuwe vrienden gemaakt die we hebben kunnen overtuigen om met ons mee te doen!

De 3 dagen in Mt Cook Village waren top. De omgeving was prachtig, maar eigenlijk is het vooral het leuke gezelschap dat iedere keer het verschil maakt.

De volgende stop was Lake Tekapu, ook een prachtige en afgelegen plek, met een gigantisch meer omringd door bergen. Zo afgelgen dat er geen lichtvervuiling is en het een van beste plaatsten ter wereld is om naar de sterren te kijken. Opnieuw loop ik hier Freddy tegen het lijf. Freddy heb ik een paar weken geleden leren kennen aan de Oostkust van NZ en ik blijf hem overal toevallig tegenkomen. Zodra ik in Queenstown buitenkwam, kwam ik ook Freddy tegen. We kopen samen een krat bier, lenen 2 zitzakken van het hostel en we nestelen ons aan het meer. We maken een kampvuur en wachten tot de avond valt om naar de sterren te kijken. Ook Kim komt ons wat later op de avond vergezellen. Maar zodra het donker is zien we de felle volle maan opkomen achter de bergen. De glinsteringen van de felle maan weerkaatsen op het water en verlichten de sterrenhemel. Veel sterren kunnen we hierdoor niet zien maar het is hoe dan ook een topavond.

De volgende stop was Christchurch. Een kleine, rustige en vreedzame stad die onlangs het wereldnieuws haalde vanwege een laffe aanslag waarbij 50 mensen stierven. Ik kan bijna niet geloven dat een van de meest vriendelijke en vreedzame steden waar ik ooit geweest ben, nu, enkele weken later getroffen wordt door het terrorisme. Veel sterkte aan alle mensen in Christchurch!

Na een gezellige dag en avond In Christchurch was het weer tijd om afscheid nemen van Freddy en Sara. In Kaikoura, onze volgende stop, houd ik het rustig. Ik lig wat aan het zwembad en maak gebruik van de tijd om mijn volgende bestemmingen wat verder te plannen. En het is nu ook tijd om afscheid te nemen van Kim, mijn reismaatje voor het overgrote deel van het Zuidereiland. En voor de eerste keer sinds weken, stap ik terug op een bus vol onbekenden.

Na een paar rustige dagen ben ik weer klaar voor wat actiefs! Ik wil eens wat anders dan een trektocht te voet, dus in Picton huur ik een mountainbike en laat een ferry me naar het midden van de Marlborough Sounds brengen.Met goede moed begin in aan de eerste klim. Maar na ongeveer 45 seconden wordt het pad zo steil, dat ik moet afstappen en met mijn fiets in de hand verder moet. Even vervloek ik mijn fiets, maar de uitzichten zijn prachtig en bij het bergaf gaan amuseer ik me rot. Ik breng langer door in het park dan verwacht, en moet op de heuvelachtige terugrit alles geven wat ik nog in mijn benen heb om de fiets op tijd te kunnen terugbrengen. Uitgeput breng ik de fiets 1 minuut voor sluitingstijd terug binnen. Moe, maar voldaan!

Na deze fantastische maar vernoeiende dag slaap ik alsof ik nooit meer wakker zou worden. Maar ik ben wakkerder dan ooit! Ik ben halverwege mijn wereldreis, aan de compleet andere kant van de aardbol en de afgelopen maand was een aaneenschakeling van hoogtepunten. Ik heb ten volle genoten van het prachtige landschap, unieke ervaringen en perfecte momenten die ik kon delen met fantastische mensen. 

Mijn laatste dagen in dit mooie land breng ik bijna uitsluitend al reizen door om weldra vanuit Auckland naar Zuid Amerika te vliegen. Ik begin met een ferry terug naar het Noordereiland te nemen, waarbij ik het geluk heb om enorm veel dolfijnen te zien, prachtig!

Nieuw Zeeland was duur, maar prachtig. De eerste weken had ik twijfels en voelde ik me niet altijd top. Het reizen met de bus beviel me eerst niet zo en ik voelde me niet thuis in de groep mensen met wie ik de bus deelde. Maar daarna sloeg het helemaal om, en maakte ik een hoop nieuwe vrienden. Het was een fantatische tijd en een hoogtepunt van mijn reis! 

Maar ik keek er ook enorm naar uit om Zuid Amerika te vertrekken en om terug te keren naar een onafhankelijke en avontuurlijkere manier van reizen. Geen uitgestippelde route, geen buschauffeur / gids die mijn handje vasthoudt. Opnieuw omgaan met een taalbarrière in Brazilië en daarna mijn Spaans op de proef stellen, en bijschaven, in Bolivia.

 Na een korte stop in Buenos Aires, Argentinië vlieg ik door naar Rio De Janeiro! In Rio krijg ik ook voor de tweede keer bezoek van Joachim en gaan we samen het carnaval vieren.

Op naar een nieuw hoofdstuk!