Reisverhaal «Central Vietnam & Highlights of the Highlands»

Vietnam | 0 Reacties 22 November 2018 - Laatste Aanpassing 22 November 2018

Momenteel bevind ik me al in Cambodja. Ik loop dus wat achter met mijn reisverhalen. Want hoewel ik het leuk vind om ze te schrijven, komt het er amper van. De dagen zijn altijd goed gevuld. En wanneer je eens niets te doen hebt, gebeurt er altijd wel weer iets, of ontmoet ik altijd wel weer iemand, en stop ik mijn laptop terug weg. Er komt iedere dag zoveel op je af en je maakt zoveel mee, dat het een onmogelijke opgave is om te beschrijven wat je allemaal ervaart. Het lijkt bijna alsof het nutteloos is om het te proberen omdat je nooit kan overbrengen hoe het in werkelijkheid is. In Hué had ik klein dipje, maar de afgelopen weken waren zeker weer de moeite…

Om een busrit van 16u te vermijden, boek ik voor 30 EU een vlucht van Hanoi naar Hué. Door mijn druk reisschema van vorige week ben ik compleet uitgeput. Mijn reislust is wat gekelderd, ik heb nergens zin in en lijk een dipje te hebben. Van de bezienswaardigheden in deze stad zie ik niet veel, en ik doe ik niet veel anders dan wat uitrusten. Wanneer ik toch op weg ben om de citadel te bezoeken begint het plotseling te gieten. Ik schiet de eerste de beste bar binnen om te schuilen en raak aan de praat met 2 Portugezen. Pas een aantal uren later verlaten we aangeschoten de bar. De citadel laat ik voor wat het is. Ik twijfel om voor de volgende dag een motorfiets te huren om via de Hai Van pass naar Hoi An te rijden. De Hai Van pass is een spectaculaire bergpas bekend gemaakt door top gear. Maar volgens het weerbericht gaat het de hele dag regenen. Ik heb in China al gemerkt dat met een motorfiets in een regenbui terechtkomen geen pretje is. Dus beslis ik om dan maar om een busrit te boeken. De dag erna is een prachtige zonnige dag en valt er geen druppel regen… Ik beslis om voortaan niet meer naar het weerbericht te kijken.

In Hoi An heb ik mijn “mojo” weer helemaal terug. Op aanraden van een medereiziger ga ik naar tribee hostel. Dit was zeker een goede tip. Ik heb in deze hostel echt een zalige tijd gehad! Er was een zwembad, dagelijks gratis activiteiten en de sfeer was er top! Op één van de zatte avonden stootte ik per ongeluk tegen de bel en moest ik een tournée aan shotjes betalen. Ik legde 100 000 VND neer voor een fles rum (€3,8), en de avond kon niet meer stuk. Ik heb hier een fantastische groep mensen leren kennen met wie ik enkele dagen samen heb doorgebracht. Volledig ontspannen aan het zwembad had ik een echt vakantiegevoel. Bovendien is Hoi An een zeer mooie en aangename stad. Ook hier schoot ik willekeurig een café binnen nadat het begon te regenen. En het toeval wou dat hier net een groepje Belgen zaten die ik eerder op mijn reis ook al had ontmoet. Ik heb hier ook spotgoedkoop een kostuum op maat laten maken. Ik kan met zekerheid zeggen dat Hoi An tot nu toe mijn beste ervaring in Vietnam was. En dit vooral omwille van de sfeer in het hostel en de mensen die ik er ontmoet heb! Het is jammer dat we afscheid moeten nemen, want iedereen moet weer zijn eigen weg op gaan. Maar sommige van deze mensen zal ik later op mijn reis nog ontmoeten…

Ik boek opnieuw een goedkope vlucht en omzeil zo weer een ellenlange busrit. Ergens is het wel zonde om te vliegen, want je vliegt zoveel moois voorbij. Maar ik ben nu eenmaal in tijdsgebrek geraakt. Ik ben slecht voorbereid, en kom er in Nha Trang zelf pas achter dat mijn hostel (Ninhvana backpackers resort) ruim anderhalf uur buiten de stad ligt! Ik zoek snel en willekeurig een andere hostel die kort aan het strand ligt. Het lijkt wel alsof ik in deze hostel moest terechtkomen, want op het dakterras zie ik wat bekende gezichten van mensen die ik tijdens de vorige weken ontmoet heb. Onder andere Cameron van in Hoi An en Emily van tijdens de kroegentocht in Hanoi. Het voelt aan alsof je een oude vriend na een lange tijd terugziet. Het is gezellig in het hostel en we hebben een leuke avond. Wanneer het dakterras sluit maken ik en Emily nog een wandeling op het strand en sukkelen we nog ergens een strandbar vol met zatte russen binnen. Het is 4u wanneer we al pootjebadend terug naar onze hostel strompelen. De dag erna ontspannen we op het strand, en ’s avonds moeten we weer afscheid nemen. Ik ben terug alleen en trek naar de bar. Opnieuw ontmoet ik een heleboel mensen, onder wie een Portugees koppel dat me uitnodigt in Algarve, en Duitse wie ik nog zal terugzien in Dalat, mijn volgende bestemming.

Het is een 4 uur durende busrit van Nha Trang naar Da Lat. Maar het is een prachtige rit door de bergen. In Da Lat trek ik naar de Cozy Nook homestay. Opnieuw op aanraden van andere backpackers. Bovendien heb ik hier met Allana afgesproken, een Canadese die ik in Hoi An heb leren kennen. Het hostel is super! Iedere avond doen ze een familiediner en kookt de gastfamilie een traditioneel Vietnamese maaltijd. Iedereen in het hostel komt samen en voor 3USD kan je zoveel eten als je wilt. Er hangt een gezellig en ontspannen sfeertje. De dag erna heb ik met Anni afgesproken, Het Duitse meisje wie ik Nha Trang heb ontmoet. We gaan samen Lang Biang mountain beklimmen. Een stevige klim van ruim 2KM hoogte. Vooral de laatste kilometer is best zwaar door het moeilijk bewandelbare en jungleachtige pad. Maar eens we boven zijn worden we getrakteerd op een spectaculair 360° uitzicht. Er zijn maar een handjevol andere mensen die de klim getrotseerd hebben. Genietend van het uitzicht houden we een picknick voordat we terug aan de afdaling beginnen.

Wanneer we via andere weg terug naar beneden wandelen komen we een groepje Vietnamese jongeren tegen. Ze hebben een heuse karaoke installatie bij, en koelbox vol met bier. Ze nodigen ons uit voor een pintje en overtuigen me om mee te zingen. Ik laat me niet kennen en haal mijn beste zangkunsten boven. Wie me volgt op Instagram is getuige! De Vietnamezen zijn een sterk volk die in hun recente geschiedenis veel te verduren hebben gekregen, maar mijn kattegejank doet bijna wat de Fransen en de Amerikanen maar niet lukte. Het is hoe dan ook een zeer leuke ervaring en we lachen ons een kriek! Het geluk van mij en mijn Duitse vriendin kan niet op en met een grote glimlach wandelen we verder naar beneden. Aan de voet van de berg drinken we samen nog iets en we nemen we terug afscheid. Dit is zowel het leuke, als het jammere aan deze manier van reizen. Je ontmoet ontzettelijk veel mensen en je maakt op korte tijd hechte vriendschappen. Maar even later moet je weer afscheid nemen om elkaar waarschijnlijk nooit meer te zien. Ik ben net op tijd terug in het hostel voor het familiediner gevolgd door een gezellige maar rustige avond.

De dag erna huur ik een motorfiets om de omgeving te verkennen. Ik rij wat rond door de mooie omgeving, verdwaal half, maar vind uiteindelijk toch de indrukwekkende watervellen waarnaar ik op zoek was. Ik zorg dat ik weer op tijd thuis ben voor het familiediner en een leuke avond met de andere hostelbewoners. Samen met Allana en Dan, een Brit die we hier de voorbije dagen ontmoet hebben, nemen we de nachtbus naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. Wat zo goed als het eindpunt van mijn reis door Vietnam zal zijn.