Reisverhaal «Hawassa en Arba Minch»
Vijf maanden van huis
|
Ethiopië
|
2 Reacties
13 Februari 2019
-
Laatste Aanpassing 14 Februari 2019
Woensdag 13 februari 2019
Hawassa is de hoofdstad van zuidelijk Ethiopië en een geliefde vakantieplaats. Tourgroepen op weg naar het zuiden houden halt bij de stad aan het meer maar het waren toch vooral de Ethiopische toeristen die we zagen. We zijn ondertussen wel al gewend om aangestaard te worden maar toen we van de bus naar ons hotel stapten, gepakt met al ons hebben en houden kwam net niet de hele stad een kijkje nemen. Straatkinderen zijn zo schrijnend om te zien. In Addis werden ze goed verborgen maar hier liepen ze overal, als bedelende kindjes, kleine boefjes of uitgeteld langs de kant van het lijmsnuiven. Elk initiatief om dit probleem aan te pakken verdient alle steun. Er hing een wat vreemde sfeer in de stad en 100% op ons gemak waren we niet. We besloten dan ook een dag minder lang te blijven. Die vrijheid in doen en laten is onbetaalbaar !
We zitten opnieuw in de grote rift vallei, de lange scheur waar tektonische platen uit elkaar schuiven. Vulkanen en langgerekte meren bepalen het landschap. De safari op het Hawassameer was heel knap. We zagen nijlpaarden, visarenden, pelikanen, ijsvogels en natuurlijk de steeds aanwezige mariboes. Het zijn grote ooievaarachtigen die zowat alles eten wat niet plantaardig is. Met hun rode kwabben die de lichaamstemperatuur regelen en bijna kale kop zijn ze niet echt aantrekkelijk maar bijzonder imposant. Ze zaten met tientallen in grote nesten in de bomen of cirkelden hoog boven de stad of zaten bij de vele viskraampjes langs het meer te wachten op overschot. Het Amora Gedelpark was ooit het buitenverblijf van de dochter van de keizer en nu een mooi gelegen park met prachtige ficusbomen, de woonplaats van colobusapen en neushoornvogels, hamerkoppen en gieren. Het is geliefd bij weekendtoeristen uit Addis die er een onvoorstelbare afvalberg achterlaten. Met Tesfaye gingen we naar de vismarkt, een goede gids die met veel respect en trots vertelde over het lokale visserleven. Zo'n vijfhonderd families leven langs het meer om voor zonsopgang tilapia en katvissen boven te halen. De beste exemplaren worden ter plaatse gefileerd en met vliegtuigen naar Addis verscheept. De tweede keus wordt op de zwarte markt onder de plaatselijke bevolking verhandeld. Kinderen haalden de netten uit de knoop, met kleine scherpe mesjes of met de tanden werden de vissen gefileerd tegen een niet te volgen tempo. De visogen en gal werden dan weer als medicatie gebruikt en overal stonden mariboes te wachten op de overschot. Bijzonder fotogeniek en boeiend om in de voormiddag te bezoeken. Tegen de namiddag wordt het een stinkende boel en de dronken vissers minder gastvrij. De vrouwen verkopen gegrilde vis met bijzonder pikante chili- gembersaus en we proefden hun heerlijke bouillabaisse.
Van Addis tot Hawassa namen we de bus. Met een rotvaart en al toeterend slalomde die langs vrachtwagens, koeien, geiten, ezels en spelende kinderen. Het was niet voor herhaling vatbaar en deden met privévervoer de spectaculair mooie rit verder naar het zuiden.
In Arba Minch vierden we veertien jaar Lisse. Jolente had kransen en kaartjes gemaakt en bereidde de dag met veel plezier tot in de puntjes voor. Ze kreeg Ethiopische oorbellen uit Addis cadeau en we gingen zwemmen naar de Paradise Lodge. Daar verblijven lag ver boven ons budget maar met een drankje mochten we gebruik maken van het zalige zwembad. De adembenemende ligging hoog boven Nechisar National Park met uitzicht op Lake Chamo en Lake Abaya kregen we er gratis bij. Een groep bavianen passeerde op zoek naar etensresten. We grapten dat de eerste gasten voor haar verjaardagsfeest er waren. Tuti, de tourgids waarmee we de vijfdaagse naar de Omovallei planden was attent en organiseerde voor Lisse een feestje in het hotel met cake, het personeel was present om mee te vieren. Verjaren in het buitenland doe je niet elk jaar en zeker een dag als deze zal bijblijven.
Herman
