Reisverhaal «Onder water in Amed»

Een jaar van huis | Indonesië | 0 Reacties 12 September 2014 - Laatste Aanpassing 15 September 2014

12 september 2014

Hetzelfde, maar anders. En vooral dat anders maakt onze reis zo boeiend. Niet enkel het ‘anders dan thuis’, maar ook de verscheidenheid binnen Bali verrast me. Toen ik gisteren in Lovina voor het eerst onder water keek was ik zodanig verwonderd dat ik een dag later in Amed weer een duikbril en snorkel huurde. En wat we hier zagen, overtrof de zebravissen van Lovina. We vonden het geweldig om in de film Finding Nemo te duiken. Herman zag Nemo, wij enkel Dori en nog meer wonderlijke, grappige en modieuze vissen in alle vormen en maten. Dat er boven water vulkaan Agung staat, die laatst in 1963 uitbarstte, zouden we haast vergeten.

Nu we zo dicht bij de zee kunnen we niet wachten om morgen weer die nieuwe onderwaterwereld in te glijden. Ja, we zitten dicht bij de zee en ook daar zit verschil op. In de Haan in België vonden we het al leuk dat we maar de hoek om moesten om de zee te zien, Gede’s Homestay hoefden we niet eens de hoek om, maar toch nog ons hoofd te draaien en nu zit ik op een balkon met niets anders dan zeezicht en het klotsen van de golven. Klinkt heel chique, niet? Dan wil ik er toch direct bijzeggen dat we net plaats hebben in de kamer om onze valiezen te zetten, want ze hebben er voor de kinderen nog een matras bijgelegd. Als we maar een bed hebben om in te slapen, zegt ons Lisse. That’s the spirit voor onze reizigersmeisjes die van een sarong een pop of poppenkast maken, die steentjes versieren met stift, die parachute spelen met de lakens, die hondje spelen (om hun eigen hondenangst te overwinnen), die foto's kijken met het vierjarige zoontje van dit guesthouse, die zwaaien via skype naar de klasgenootjes en Seppe en Stien. Ze liggen nu te slapen en dromen van heel gewone dingen, want zij beseffen (nog) niet dat ze een droom van een reis aan het maken zijn.

Tineke