Reisverhaal «Petra, Wadi Rum en Aqaba»
Vijf maanden van huis
|
Jordanië
|
2 Reacties
08 Maart 2019
-
Laatste Aanpassing 08 Maart 2019
Woensdag 6 maart 2019
Amai, wat Jordanië nog in petto had, was bijzonder de moeite. We hebben toch al heel wat roadtrips op ons palmares maar de rit langs de Dead Sea Highway, door de verlaten en winderige Wadi Araba woestijn en dan steil de veelkleurige zandstenen regenboog-bergen op, staat hoog in onze ranking. Het was onvoorstelbaar hoeveel afwisseling in landschappen we zagen, zoveel schoonheid maakte ons sprakeloos !
De Bedoeïenen hebben hun traditionele levensstijl nog behouden. Als ze zich in de buurt van steden vestigen met tenten bij elkaar, dan heeft het iets marginaals, armoedig en dikwijls vuil maar in de woestijn voelen ze zich thuis. Daar maken ze deel uit van het geheel en is hun levensstijl mooi en rijk. We trokken twee dagen met Bedoeïen Mzied naar de Wadi Rum. Hoge zandstenen bergen, donkere basaltformaties en rode zandduinen zorgden voor een ongeëvenaard, buitenaards landschap. Mzied contacteerden we na een tip van collega Katrien De Maesschalck, zij had met hem als gids en gastheer een tiental jaren geleden fantastische dagen in de Wadi Rum. Ondertussen heeft hij een kamp opgebouwd diep in de woestijn waar hij ons heen bracht vanachter op zijn pick-up. Het was een rit langs zandduinen en geërodeerde rotsbruggen. We maakten een wandeling door dit formidabele landschap. De leegte, stilte en verlatenheid waren pakkend. Op een rots boven het kamp keken we naar de zonsondergang die het hele landschap magisch kleurde. Het koelde sterk af en onder een rots staken we het kampvuur aan en dronken thee. Mzied bereidde een overheerlijke maaltijd, de sterren aan het firmament waren overweldigend en we kropen vroeg in bed om te genieten van de oorverdovende stilte. Ontwaken in dit landschap was een voorrecht. Ontbijten in de Wadi Rum met enkel dromedarissen als gezelschap en daarna door de uitgestrektheid wandelen en de zandduinen beklimmen, het waren onvergetelijke momenten. Mzied nodigde ons uit thee te drinken en kennis te maken met zijn familie. Een half uur dieper de woestijn in, naast de bescherming van een hoge rotswand stond zijn bedoeïenentent opgesteld. Rond de stoof konden we genieten van de warme gastvrijheid. Deze tweedaagse was opnieuw een reis in onze reis, zoals de trektocht in de Simiënmountains en Omovallei in Ethiopië, de safari in Kruger, de uitstap naar Lac Abbé in Djibouti. Dat waren telkens intense belevenissen en hoogtepunten.
We konden al even proeven welk wereldwonder de Nabateeërs 2000 jaar geleden in de zandsteen uithouwden bij het bezoek aan Little Petra. Het was een nomadisch volk dat zich de zesde eeuw voor Christus vestigde op een economisch strategische plaats. Ze werden steenrijk door taxen te heffen op de handelsroutes die er langs liepen. Op het hoogtepunt van hun welvaart telde de stad Petra wel 30000 inwoners. Siq al-Barid of klein Petra heeft al enkele indrukwekkende tempels en we kregen al een beetje inzicht in het ingenieus systeem van waterkanalen die de Nabateeërs aanlegden. Hun tombes, tempels en steden zijn beschermd en verborgen achter een siq, een nauwe kloof. Éen van de ruimtes in Siq al-Barid bevatte nog de oude fresco’s, de rijkdom moet enorm geweest zijn.
Door een zandstorm met hagel en sneeuw moesten we ons bezoek aan Petra een dag uitstellen en we brachten de koude dag door onder de warme dekens in het guesthouse. Het maakte de goesting in het bezoek nog groter. Met de 4X4 gingen we tot de achterkant van de site. Na wat bergwandelen kwamen we zo goed als alleen aan bij het Al-Deir. Het zicht dat we kregen op de enorme tombe, de wolken die opstegen uit de vallei en de echo van galopperende paarden tussen de rotsen, het is een moment dat ik nooit zal vergeten. We wandelden de hele dag van het ene wonder naar het andere. Wonderen van menselijk kunnen in een adembenemende setting van grillige zandstenen rotsen vol met kleuren. Petra is zoveel meer dan het bekende zicht op De Schatkamer. We waren zwaar onder de indruk van hetgeen we die dag allemaal mochten zien en beleven. Dit wereldwonder is een absolute must see !
We boekten als afsluiter enkele dagen in een rustig hotel, net buiten Aqaba. Met de snorkel en zwemvliezen dreven we nog eens boven het koraal en werden overweldigd door de prachtige onderwaterwereld. Onze kamer had een groot terras met wijds uitzicht op de Rode zee met daarachter de bergen van Israël, Egypte en Saudi Arabië. Ideaal om 20 prachtige dagen Jordanië te verwerken en weg te mijmeren bij zoveel mooie herinneringen. We beginnen straks aan het laatste hoofdstuk van de lange reis. Het woord ‘thuis’ valt al eens wat meer maar is nog niet voor direct. We gaan een voor ons nog onbekend Griekenland ontdekken.
Herman
