Reisverhaal «Annapurna skyline trek»

Een jaar van huis | Nepal | 1 Reacties 11 November 2014 - Laatste Aanpassing 14 Augustus 2015

11 november 2014

We zaten een beetje op onze honger. Met de cultuur van Nepal hadden we uitgebreid kennis gemaakt maar de Himalaya zagen we in Nagarkot maar even. Ook in Pokhara waren we al tevreden als we de witte toppen even tussen de wolken verschenen. We zitten hier natuurlijk aan de voet van het hoogste gebergte op aarde en als zelfs onze 700 meter hoge Botrange zijn eigen weer maakt, doen deze reuzen dat zeker. Maar wat zijn we verwend geweest tijdens onze trekking.

We kozen voor de 'Annapurna skyline trek', beter bekend als de 'Royal Trek'. In 1981 deed Prince Charles van Groot-Brittannië deze meerdaagse wandeling, gekoppeld aan financiële steun voor de regio. Mooi van die Britten denk je dan maar blijkt dat zij al jaren profiteren van een militaire elite-eenheid, de gurkha soldaten, hier in de buurt spartaans opgeleid om daarna te dienen tijdens Britse overzeese oorlogen. Een beetje financiële steun voor Nepalees kanonnenvlees, dus ik spreek liever over de skylinetrek.

En je gelooft het of niet maar juist bij deze vierdaagse was het perfect bergweer, 's morgens en 's avonds helder en overdag wolken waar de toppen bovenuit priemen, we hadden veel geluk. Deze tocht was werkelijk ongelooflijk mooi. We stapten door bossen, zagen en hoorden apen (of was het de Yeti), arenden en gieren, passeerden vergeten bergdorpen, langs bergpassen, eindeloos uitgehouwen trappen, karrensporen waar dan plots een volgepropte bus passeerde, rijstvelden, enorm afwisselend. De laatste dag daalden we terug af naar de vallei door de onherbergzame jungle, toen de gids wat verder een dood rund zag. Het was die nacht de prooi geworden van een tijger. De sporen van het gevecht waren zichtbaar en in zijn nek zagen we de bijtwonden. Wat verder in de jungle lag de tijger wellicht verscholen te wachten om zijn maaltijd verder te zetten, we werden stil en ook wat angstig . De zichten op de Annapurna en de Manasulu met enorme gletsjers en toppen boven de 8000 meter waren fenomenaal. Als de witte toppen even niet zichtbaar waren, zagen we de verschillende meren van de Phokaravallei, prachtig. De drie plaatsen waar we de nacht doorbrachten waren een belevenis. Telkens middenin een Nepalese boerenfamilie in een kamertje dat wij enkel kennen uit Bokrijk. Op hun houtvuur bereidden deze gastvrije mensen een heerlijke maaltijd terwijl de zon onderging en de witte gletsjers rood kleurden. De rust en stilte op deze afgelegen plekken was overweldigend.

Tijdens onze tocht werden we geleid door een gids, een eerder zwijgzaam en behulpzaam man, en een drager. Hij was een grappige, kleine, potige Nepalees van midden de vijftig. Bijzonder grappig als hij ’s avonds na enkele raksi's, een flets smakende alcoholische drank,vijf keer hetzelfde vertelde met zijn aanstekelijk lachje. We zijn blij dat hij mee was, zo konden Lisse en Jolente zonder rugzak stappen. Alweer stonden we versteld van hen, zonder zagen en klagen wandelden ze tot 6 uur per dag !

Het is heerlijk nu aan het rustige Begnasmeer met een lekker Everestbier aan deze mooie dagen terug te denken, de Himalaya is een gebergte waar enkel superlatieven bij horen.

Herman