Reisverhaal «Otagocoast en Dunedin»

Een jaar van huis | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 05 April 2015 - Laatste Aanpassing 15 Augustus 2015

5 april 2015

De geelogige pinguin en de orka zijn twee dieren die we op onze lijst kunnen bijschrijven. Na de bergen zijn we opnieuw naar de oostkust afgedaald, de Otagocoast tussen Oamaru en Dunedin, twee mooi bewaarde koloniale steden. Oamaru deden we maar kort aan maar om Dunedin te bezoeken namen we onze tijd. Dunedin is de oude Gallische naam voor het Schotse Edinburgh waar ik nog nooit was maar me nu wel een voorstelling bij kan maken. Een kathedraal in gotische stijl, een stationsgebouw in Vlaamse renaissancestijl, het oogt heel vertrouwd en mooi, maar is toch klein bier vergeleken met wat onze Vlaamse steden te bieden hebben. In Nieuw Zeeland moet je zijn voor de uitzonderlijke natuur en een stadje is niet meer dan een aangename afwisseling. Het was er zeker gezellig met toffe winkels en pubs. De langste tijd spendeerden we in het Otago Settlers Museum. Het werd recent zeer geslaagd opgeknapt en vertelt met de laatste digitale snufjes het verhaal van de streek. De 'schattentocht' maakte het bezoek ook voor de kindjes boeiend. Een aparte vleugel is gewijd aan de gesneuvelde Kiwisoldaten 'In Flanders Fields'. Ook aan de andere kant van de wereld wordt op een pakkende manier de waanzin rond Ieper in beeld gebracht.

Onze mobilehome mochten we gratis parkeren vlak achter de kathedraal, er is geen hotel zo mooi gelegen. Wat is de mobilehome een perfecte manier om dit land te verkennen. Alweer vonden we, nu aan All Day Bay en in Karitane, twee prachtige plekjes om de nacht door te brengen, je houdt het haast niet voor mogelijk ! En dat allemaal zonder dat we iets hoeven te betalen, we krijgen het vertrouwen om alles proper achter te laten hetgeen vanzelfsprekend is. Regelmatig zijn er dumpstations waar we gratis ons vuil kwijt kunnen, alles is mooi geregeld.

De baaien, kliffen, rotskusten en het heuvelachtige binnenland zijn prachtig. We gingen tegen valavond naar Cape Wanbrow in de hoop de zeldzame geelogige pinguïns te zien. Hier komen subtropische en subantarctische zeestromen samen, perfect voor deze soort. Ze heeft het niet gemakkelijk met een hoge sterfte de eerste levensdagen en ratten en katten die eieren stelen en jongen eten. Na een dag foerageren op zee komen ze in de vroege avond opnieuw aan land om hun nesten tussen de struiken op te zoeken. We stonden verscholen bovenop de kliffen en zagen onder ons hoe ze schattig waggelend speelden op het strand of opdoken uit de branding. Het zijn prachtige vogels met hun gele kroon van pluimen en wit buikje.

Wandelen langs het strand en over de rotsen is niet enkel bijzonder mooi maar levert ook verrassingen op. Zoals de Moeraki Boulders of voor de Maori 'Te Kaihinaki', vrij vertaald 'de voedselmanden'. Over een afstand van 100 m kust zijn vele manden aangespoeld van de legendarische Araite-uru kano die enkele zeemijlen voor de kust op de kliffen liep op zoek naar de ultieme Pouname jadesteen. Tot hier de Maorilegende maar de wetenschappelijke uitleg mag er ook zijn. Een 4 miljoen jaar durend proces bond kalk, silicium, aluminium en ijzerperoxide uit modder, planten en zeeleven rond een kern van kalkkristallen zodat ronde stenen werden gevormd met een diameter tot 4 meter. Ze zijn harder dan de omringende zandsteen en kwamen door het inbeuken van de zee bloot te liggen. We keken naar en speelden dus op een miljoenen jaren durend chemisch proces van 60 miljoen jaar oud. Zo liggen er nog veel tussen de zandsteen. Erosie zal ook die bollen de komende duizenden jaren vrijgeven. Ik vind zoiets geweldig !

Toen we 's morgens op het strand van All Day Bay wandelden lag er een dode pelsrob, de vloed had hem er 's nachts aangespoeld. Voor ons een wat triestig zicht maar een festijn voor de krabben, slakken en zeesterren, de opruimers van de zee.

In Karitane wandelden we op het Huriawa schiereiland langs hoge rotsen en blowholes toen Lisse plots iets in de zee zag. Het was een orka die de baai was binnengezwommen op zoek naar zijn ontbijt. Lisse en Jolente hebben een goed oog om dieren te ontdekken, ze waren ook de eerste die de pinguïns zagen.

Wat een schatjes toch, ze beleven de tijd van hun leven met zoveel spelen, aandacht en avonturen. Ons verblijf in Karitane was ook verrassend lekker. Bij laag tij lag in de kreek zeegras bloot met daarop een overvloed aan kreukels. We mochten er 50 per persoon verzamelen om op te eten, ze waren heerlijk met wat ajuin, zout, veel peper en wijn.

Elke dag brengt wel iets nieuws en verrassends in dit mooie land.

Herman