Reisverhaal «Kaapstad en het Kaaps schiereiland »

Vijf maanden van huis | Zuid-Afrika | 2 Reacties 10 November 2018 - Laatste Aanpassing 31 Maart 2019

Woensdag 7 november 2018

Lisse haar geliefde leerkracht Latijn en vriend en collega Reginald had woensdagochtend een zwaar ongeval met zijn fiets onderweg naar school. De situatie is heel ernstig. We zijn geschrokken, bezorgd en verdrietig. Onze gedachten zijn dikwijls bij hem, zijn familie, zijn leerlingen en vele vrienden.

Bedankt Nonkel Herbert en Christa, door jullie begon onze lange reis een dag vroeger. We stegen op in Parijs dus moesten daar ook geraken. Ze stelden voor om ons weg te voeren en bij hen te logeren zodat we goed op tijd konden vertrekken. Dus trokken we de deur van ons leeg huis een dag eerder dicht en werd onze eerste bestemming Gent. Na een smakelijke portie spaghetti met Westvleteren als afscheid, een door de reisadrenaline woelige nacht en de autorit naar Parijs (bedankt Inge en Bart voor het gebruiken van de auto) vonden we onze juiste terminal in Charles De Gaulle. Vliegen blijft toch iets onwerkelijks, opeen gepropt in een lange sigaar wacht iedereen geduldig de bestemming af terwijl we bijna twaalf uren op 10000 meter hoogte volledig Afrika overvlogen. We moesten de eerste dagen regelmatig tegen elkaar zeggen dat we ons op het zuidelijkste puntje Afrika bevinden en dat we elkaars gezelschap zijn voor vijf maanden. 'Our soul travels by horse' en was met momenten nog ergens achterop. Maar we zijn dus in Kaapstad en ons nieuw avontuur is begonnen, yes !

We hadden nog een week herfstvakantie om ons huis huurklaar te krijgen en dat gaf meer dan genoeg tijd om alles op het gemak te doen. Ons ontdoen van veel prullen gaf een fijn gevoel en we duwden ons zolderkamertje vol met al ons hebben. Het voelde gemakkelijker aan dan vier jaar geleden. We waren zekerder en hoewel het opnieuw een trip naar het onbekende is, wisten we hoe dit aan te pakken. Het leven wordt op een manier eenvoudiger, intenser en zinvoller. En enkele dagen reizen, bevestigt dat gevoel volledig !

Het was middernacht in Kaapstad en dan verdwijnt alle gezellig uit de stad, na het vallen van de avond blijf je best binnen, dit is dan één van de gewelddadigste steden ter wereld . We werden netjes aan de voordeur van het Backpackers Guesthouse afgezet en de gezelligheid daar straalde er meteen van af. We sliepen in de Desmond Tuttu kamer, de Nobelprijswinnaar voor de vrede door zijn strijd tegen apartheid en zijn verzoeningspogingen tijdens de waarheidscommissies. Naar Zuid- Afrika reizen zonder de apartheidsgeschiedenis te kennen lijkt me onmogelijk. Het politiek systeem dat hier gedurende veertig jaar werd ingevoerd tart alle verbeelding en menselijkheid. En natuurlijk zijn op 28 jaar de wonden van driehonderd jaar racisme met als triest orgelpunt die apartheid niet geheeld. Deze maatschappij is verdeeld en geweld, onverdraagzaamheid en onderdrukking is het trieste gevolg. Je merkt het in het straatbeeld, zeker in een miljoenenstad als Kaapstad.

De Tafelberg en Lionshead toornen hoog boven de stad uit en de vochtige zeewind zorgde de eerste dag voor de typische wolkensluiers. De prachtige natuurlijke arena van de stad ontgoochelde niet tegen de blauwe lucht de dag nadien. Met de toeristenbus verkenden we twee dagen de mooiste en interessantste plaatsen in en rond Capetown. We kregen oortjes en uitleg in het Nederlands of Afrikaans. De bus bracht ons naar District 6. De hele, multiculturele wijk werd met bulldozers opgeruimd want dit was ‘wit land’ volgens de Group Areas Act . Het blijft nu een lelijke open plek in de stad als herinnering aan de onmenselijkheid van de apartheid. Oude koloniale en victoriaanse architectuur zijn vermengd met de hoogbouw van een grootstad. We aten vis en zagen zeeleeuwen in de kleurrijke vissershaven van Hout Bay. Genoten van het strand en werden verrast door een groep dolfijnen en het uitzicht op de ‘Twaalf Apostelen’ in Camp Bay. We duizelden van de miljardairswoningen aan Cliffton en werden stil van Imizamo Yethu, de township met barakken tegen elkaar gepropt op de bergwand. De tegenstelling kon niet groter, zo dicht tegen elkaar. We wandelden langs de woeste kustlijn naar het Waterfront. Daar was het gezellig slenteren, zeeleeuwen kijken en lekker tafelen. De verloederde havenbuurt kreeg een grondige en geslaagde opknapbeurt. Security hield de bedelende zwarten buiten, de apartheid is afgeschaft maar nooit ver weg. Het is een plezier aan Lisse en Jolente les te geven. Wat zijn we toch gelukzakken dat we dit ondernemen !

Na enkele nachten in het mooie guesthouse kochten we twee smijttentjes en de zachtste slaapmatjes, haalden onze huurauto op, waren opgelucht dat onze bagage de koffer inpaste en vertrokken we op verkenning in dit bijzondere land.

Langs de Chapman’s Peak Road reden we spectaculair het Kaapse schiereiland op. De zichten op de wilde bergen van het tafelbergmassief waren adembenemend. De weg slingerde hoog boven de kust richting Kaap De Goede Hoop. De eerste camping leek op een kippenhok, dan maar wat verder op zoek naar een volgende, die afschrikte door de verlatenheid, dus onze ‘goede hoop’ ging uit naar een derde waar we na wat onderhandelen toch welkom waren. Meer nog, “you’re a lucky guy”, sprak de vriendelijke dame, “you stay here for free”. Geen idee waarom, de zeldzame kampeerders naast ons moesten wel betalen. De Kaapse zuidooster en de zonsopgang rond vijf zorgde dat het vroeg dag was maar kamperen geeft een gelukzalig gevoel. ‘s Avonds vroeg het tentje in, nog een spelletje spelen en boekje lezen, de onbekende sterrenhemel van het zuidelijk halfrond en leven op het ritme van de natuur. Ons tentje staat in Muizenberg. De surfkust met kleurrijke strandcabines was vroeger geliefd bij de rijke elite en de vergane glorie wordt in ere hersteld door de hippe surfscene. De witte haai is hier actief en de sharkpolice zoekt vanop een uitkijkstand boven de stad de kustlijn af. De vlag stond op zwart, wat wil zeggen dat ze gespot zijn maar niet in de surferszone. We gingen de bedreigde Afrikaanse pinguïns bewonderen in Boulders Bay. Geweldig, honderden pinguïns in het prachtig decors van False Bay, onvergetelijk. Het laatste stuk schiereiland naar Kaap De Goede Hoop deden we niet. We hadden geen zin tussen tientallen bussen toeristen aan te schuiven. We beslisten de wandeling naar Saint James Peak te maken, daar waren we alleen. Onderweg en vanop de top kregen we fantastische uitzichten op de baai en de Kaap en ook onze camping, mooi gelegen in het ‘zwin van Zuid Afrika’. We zijn nog maar vijf dagen onderweg en beleefden al zoveel hoogtepunten, dat belooft !

Herman