Reisverhaal «Kwazulu-Natal»

Vijf maanden van huis | Zuid-Afrika | 1 Reacties 30 November 2018 - Laatste Aanpassing 31 December 2018

Vrijdag 30 november 2018

De campings in Zuid-Afrika gaan in crescendo. Niet wat betreft de kostprijs, we betalen voor een overnachting niet meer dan op een gemiddelde Franse camping. Nee, de campings waar we verbleven in de provincie Kwazulu-Natal waren stuk voor stuk pardijsjes. Na de ruige wildcoast deed dat deugd. Net voorbij Durban hadden we lang genoeg gereden langs de smalle, bochtige banen van Xhosaland. Geiten, runderen en honden staken onvoorspelbaar de baan over dus er was wel wat concentratie nodig. Onderweg stonden we in een zeldzame Zuid-Afrikaanse file. Het centrum van Bizana was een kluwen van auto’s, busjes, vrachtwagens, sjachelaars, winkelende en hangende mensen. Het was een knoop die moeilijk te ontwarren was maar amusant om middenin stil te staan. Dit is Afrika zoals we het ons hadden voorgesteld. Ongeduld was er nauwelijks, iedereen wrong zich overal tussen en uiteindelijk geraakten we er toch uit.

We stopten aan de Spa Holiday Campsite en voelden ons er meteen thuis. De uiterst behulpzame eigenaresse omheinde een prachtig stukje exotische natuur, afgewerkt met een mooi zwembad. De omgeving was niet spectaculair, een vakantiekust en de camping voelde door de overdreven beveiliging een beetje aan als een gevangenis maar eenmaal binnen was het zalig genieten van de rust en luxe. We planden maar één nacht maar het werden er drie, het is heerlijk om zoveel tijd en vrijheid te hebben. Zuid-Afrika speelde rugby tegen Wales en vooraleer met al de gasten naar de match te kijken werd de braai aangestoken en bakte iedereen veel te veel vlees gaar met genoeg bier om de afgang van de 'springbokken' te relativeren. Het was een gezellige avond waarbij tips werden uitgewisseld tussen de reizigers.

Wat verder in de buurt van Eshowa ligt het Shakaland Cultural Village. Het dorp werd nagebouwd voor een Britse TV-serie over de Zoeloe, het volk dat hier onder het juk van hun legendarische koning Shaka leefde. Nu is het een openluchtmuseum hoe de Zoeloes leefden voor de Britse overheersing, het Bokrijk van Kwazulu-Natal. Na de gegidste rondleiding met interessante uitleg over hun tradities, kregen we een knappe dansvoorstelling en lekkere Zulu-buffetmaaltijd. Het is totaal niet meer representatief hoe het volk nu leeft, Britse overheersing en verloren veldslagen tegen de ‘voortrekkers’ maakte hun traditionele leven kapot, enkel bij feestgelegenheden en hier dus komen oude gebruiken weer boven.

De camping in Richard Bay had meer weg van een natuurreservaat. Ietwat te groot om gezellig te zijn maar de natuurlijkgeluiden ’s avonds en ’s nachts waren magnifiek. De meerkatapen zaten in de bomen rondom ons, Jolente schrok van een slang tijdens het spelen, de toiletgebouwen werden ’s nachts ingepalmd door massa’s vliegende mieren en we aten met zicht op de Dolfin Coast. Het was een stop richting de nationale parken van Hluhluwe-Imfolozi en de door de Unesco beschermde iSimangaliso Wetlands, die zich uitstrekken tot aan de grens met Mozambique. Vanaf nu zitten we in malariagebied en wrijven we ons zorgvuldig in, nemen onze medicamenten en bedekken zoveel mogelijk bloot vanaf valavond. De Bush Baby Campsite was een tip die we kregen en dat zijn de beste ! Zoals steeds zijn we hier zo goed als alleen. Wat een rust, midden in de bushlands tussen de beschermde natuurparken. Naast de tent komen nyala’s en impala’s drinken. Eenmaal donker ontwaken de bushbabies, kleine, donzige primaten die ‘s nacht zoeken naar vruchten en voedsel. Ze zijn geconditioneerd en komen trouw om half acht wat banaan halen op de camping. Dat geeft de mogelijkheid deze spookdiertjes van dichtbij te zien. Ze kwamen eten uit de hand van Lisse en Jolente. Het gezang van krekels, nachtdieren en vogels vroeg in de ochtend is prachtig, we hebben zelfs oordopjes nodig willen we niet door hen worden gewekt rond de klok van vijf. Het weer was hier grillig, sommige dagen bloedheet met temperaturen tot 40 graden, de dag erna haalde te thermometer amper 17. We vluchtten ’s nachts de auto in bij een hevig onweer en de wind waaide soms heel hard, een paar uur later was het weer heerlijk zomerweer. We houden van zoveel natuurelementen.

Het Hluhluwe NP is het oudste van Zuid-Afrika en verhielp door zorgvuldig beheer het uitsterven van de zwarte en witte neushoorn. We namen uitgebreid de tijd om het park op eigen houtje te verkennen. Tien volle uren slenterden we met onze trouwe Toyota Corolla langs de onverharde paden door het spectaculaire natuurpark. Ons geduld werd alweer beloond. Na een uur liet een tegenligger ons stoppen en vertelde dat wat verder een leeuw was. Amper vijf meter van de auto zagen we een mannetjesleeuw languitgerekt rusten, wat een indukwekkend dier. Toen hij zijn kop optilde zagen we zijn imposante manen, fantastisch ! Wat verder in de vallei stak een olifant de Hluhluwerivier over, daarbij ging hij zo goed als kopje onder. We voelden ons weer volop in de betere natuurdocumentaire. Bij het afgeschermde Hilltop restaurant aten we met zicht op de heuvelflanken. In de verte graasden een kudde buffels en zebra’s renden plots weg, misschien opgeschrikt door een roofdier, dat konden we niet zien. We gingen verder op zoek naar neushoorns en giraffen. Toen Tineke plots iets gigantisch in de struiken zag. We reden achteruit en daar stond een gezin witte neushoorns, amper enkele meters van onze auto, wat een kippenvelmoment ! Later zagen we bij valavond nog tweemaal deze giganten grazen. En net toen we dachten dat giraffen spotten voor een volgende keer zou zijn, verschenen ze in al hun grootsheid. Eerst als silhouetten op de heuvelkam, wat verder zaten we midden tussen hen en groep zebra’s. Vol ontzag konden we hen bewonderen. Het werd zelfs aandoenlijk toen twee exemplaren elkaar liefkoosden. Ik beschrijf enkele hoogtepunten maar constant werden we verwend daar prachtige landschappen, een mooie zonsondergang, droge rivierbeddingen met daarin impala’s, koedoes en bavianen. Telkens unieke belevenissen.

We namen ook tijd om van de campingplaats te genieten, uitgebreid te spelen in het zwembad en lekker te eten en drinken. Wat verder is een opvangcentrum voor bedreigde katachtigen. Karakals, servals, wilde katten en ook jachtluipaarden die verzwakt, gewond of verstoten zijn, worden hier opgevangen. Er is een kweekprogramma, jonge dieren worden worden de jachttechnieken aangeleerd en uitgezet in de vrije natuur. Tijdens het bezoek en de rondleiding kregen we uitleg over hun leefwijze, de problematiek van stropen, jacht en vergiftiging door landbouwers. De verbluffende jachttechniek van de karakal werd geshowd en we mochten zelfs de verblijfplaatsen van de serval en cheetah in. Dat leverde mooie foto’s op maar ik zal het toch niet meer doen, het blijven dieren met een optimaal moordinstinct. Het doet goed om dit project te steunen. Natuurbescherming blijft een groot probleem. De cijfers liegen er niet om. Alleen al in Zuid-Afrika stijgt elk jaar het aantal gedode dieren en stropers gaan steeds professioneler te werk.

In de Wetlands maakten we een rivercruise op de Hluhluweriver naar de vele nijlpaarden en nijlkrokodillen. Deze twee soorten respecteren elkaars aanwezigheid omdat ze elkaars kracht vrezen. De vier meter lange voorhistorische reptielen lagen op te warmen op de oever of met de muil open in de rivier. Soms kwamen ze even boven om dreigend onder de waterspiegel te verdwijnen. Langs de oever controleerden visarenden hun jachtterritorium en verspreid lagen grote groepen nijlpaarden in het ondiepe water. Ze zweten niet en maken gebruik van water en zon om hun lichaamstemperatuur onder controle te houden. Soms zagen we enkel hun enorme kop, dan staan ze op hun achterpoten, als ook hun gigantische lijf zichtbaar wordt dan is het water ondieper en staan ze op hun vier poten. Een vrouwtje met jong was niet gediend met ons bezoek en stoof vanuit het riet enkele meters naar de boot. Wanneer we dichter bij een andere groep kwamen begonnen ze zenuwachtig te ‘honken’ en een exemplaar spreidde zijn muil wijd open, hun vlijmscherpe hoektanden blonken dreigend. We deden nog een mooie wandelsafari in de savanne langs gnoes, wrattenzwijnen, impala’s en zebra’s. Op deze manier dieren spotten hadden we nog niet gedaan en het gaf een bijzonder gevoel, enkel wij met ons vier in het uitgestrekte landschap.

Kwazulu-Natal gaf ons prachtige vakantiedagen, onvergetelijke natuurmomenten en een leuke inkijk in de oude Zoeloe-cultuur. We beginnen dit land beter te begrijpen en te waarderen na weken rondreizen. Er zijn gigantische problemen maar ook bijzondere troeven. De enorme diversiteit van fauna en flora en de afwisseling aan landschappen zorgen ervoor dat Zuid-Afrika in elk lijst ergens bovenaan staat bij mooiste landen ter wereld en dat is absoluut verdiend.

Lisse en Jolente zijn reizigers eerste klasse. Onvoorstelbaar hoe zij elkaars maatje zijn en zoveel inspiratie en geduld hebben om lange verplaatsingen te overbruggen. Ze hebben hun eigen valies en tentje en daar dragen ze de grootste zorg voor. Hun lessen verwerken ze zonder geklaag of gezaag, integendeel ze zijn heel leergierig. Niets dan superlatieven voor hen want dat verdienen ze !! Wij zijn heel dankbaar dit samen te kunnen beleven.

Herman