Reisverhaal «Bangkok-Bang Saphan -Bangkok»

My First Trip... | Thailand | 0 Reacties 07 Januari 2006 - Laatste Aanpassing 08 Januari 2006

Het was ons uiteraard weer een hele bedoeling om met het vliegtuig uit Katmandu te geraken. Als we exact 3 uur op voorhand - zoals ons gevraagd was - op de luchthaven aankwamen, liepen we direct in de open armen van de hostessen van onze vliegmaatschappij. Waw! Met de grootste smile op hun gezicht wisten ze ons vervolgens doodleuk te vermelden dat onze vlucht "delay" heeft en "maybe" zou opstijgen tegen 19.00. Grommel grommel. Waarom of welke reden hierachter zat, was wederom niet duidelijk en ons zorgen maken over eten of drinken was ook onnodig...alles zou geregeld worden. En inderdaad...mondjesmaat kwam er wat informatie en voedsel in kadoverpakking door, en na 11 uuuuuuuuuuuuuren wachten, op wellicht de minst interessantste luchthaven ter wereld (op die van Biman-Dhaka na natuurlijk!) scheepten we in en zaten in een quasi leeg vliegtuig richting Bangkok.

Aankomst 00.00 en een immense mensenmassa voor ons. Half wit-Europa stond daar aan de balie aan te schuiven voor een visum om zijn kerst-en nieuwjaarsdagen in de zwoele hitte van Thailand te slijten. Amai, ge moet maar goesting hebben. Afin, 1.30 later hadden we ons visum en ook bagage in de hand. We keuvelden vervolgens door de hyper moderne luchthaven temidden van met kerstslingers en-ballen over gedecoreerde shops naar de uitgang. tJa, daar zagen de taxichauffeurs ons graag komen. Een dikke kluif verdienen aan die twee, moeten ze gedacht hebben. Maar ja, als je voor 10Bath met de trein het zelfde traject kan afleggen, gaan wij geen 800Bath betalen. Maar goed...wat dan. Wel...het is een nachtje op de luchthaven geworden. Nog 4 uurtjes wachten kon er nog wel eens bij en bovendien kom je daar dan de meest interessante mensen tegen. Zoals bv. een Indier die vol ambitie zat en ons beloofde om over 5 jaar een reisje naar de maan te kunnen maken met het geld dat hij zou verdienen met den "business" die hij in Europa ging doen... . Maar goed...even later dan voorzien, kwamen we dus tegen 07.00 's morgens aan bij "de Freddy"...of de eigenaar van ons vertrouwde guesthouse om ons vervolgens op bed neer te storten.

De volgende 2 dagen hebben we besteed aan ons prive kerstdiner bij "den homo" en het uitzoeken welk strand voor ons het meest geschikt zou zijn om oude jaar door te brengen. Tegen het advies in van alle plaatselijke touristenbureau's en na het aanschouwen van de meest verrast blikken van de Thaien onder de noemer van "waar-wilde-gelle-naar toe en daar is werkelijk NIETS te doen" wilden wij naar Bang Saphan...

Eens in Bang Saphan aangekomen vonden we aldaar het meest idyllische strandplekje dat we onszelf gedroomd hadden. Het begon alvast bij onze bungalow. (voor de geinteresseerden zie www.suanluangresort.com) Voor het eerst met super-de-luxe en geruisloze AC en TV...en geloof het of niet, maar bij het aanzetten van dat ding verscheen ons hoogst onverwachts de laatste aflevering van "thuis", jawel die vlaamse soap. Echt niet te geloven. En wat later het TV-journaal...en dan die koelte in onze kamer en onze warm-water-douche in onze prive badkamer....voor ons allemaal ongekende luxe! Aldaar hebben we dus een weekje Genoten....
Ook het strand was op zich heerlijk. Als we in de krant lazen dat men schouder-aan-schouder lag op alle andere eilanden en dat mensen soms in een tent de nacht moesten doorbrengen omdat de hotels overboekt waren, dan hadden wij een kilometers lang wit strand voor ons, waar we op 3 uur wandelen slechts met moeite een handvol toeristen tegenkwamen. Niet te geloven. Ook het zeewater zelf bracht deze keer wel de gewenste afkoeling...en de ondergaande zon gaf tdagelijks het ene romantische plaatje na het andere...Zucht...het was daar toch schoon... Enig minpuntje waren de plaatselijk honden.
Die hebben we daar toch vervloekt. Voor het eerst hadden we steeds onze 3 plaatselijke honden mee die van ons profiteerden om hun dagelijkse wandelingetje op het strand te kunnen maken. Tot daar geen probleem. Maar als die beestjes daar in echte speelse-vechtersbaasjes veranderen, vaak tegen ons aan botsen in hun spel, hormonaal over-sexst elkaar constant besprongen, maar zich als mietjes gedroegen als ze andere honden zagen en bescherming bij ons zochten, alhoewel wij eigenlijk liever wilden dat zij de andere blaffende honden op afstand hielden en het liefst ook op onze handdoek kwamen liggen of ons onder het zand spatten bij het graven van hun put op 10cm van mijnen handdoek, dan vonden wij het stilaan te veel worden! Wij kunnen echt niet geloven dat die Thaien 2006 uitgeroepen hebben tot "het jaar van de hond". Voor ons een echte pest in Thailand, voor hun een basis van plezier... . Ik moet wederom vaststellen dat de wereld soms eigenaardig in elkaar zit...   

Oudejaar beleefden we ook op dit plaatske. De mensen hadden meer dan hun uiterste best gedaan om het geheel een feestelijk karakter te geven. Voor hen lag de herinnering aan de tsunami nog vers in het geheugen en dat was toch ergens voelbaar. Maar toch...met een welkomsdrankje en -pakje werden we onder een bloemenboog door geleid naar de feestelijk gedekte tafels omgeven door 100den ballonnen en feestlichtjes. Voor ons stond een Thaise fonduetafel gedekt met vis, vlees en een berg groenten die ons onoverkomelijk groot leek. En als we hiermee klaar waren en onszelf wel gedaan hadden aan de rijstwijn, stond ons een berg fruit te wachten met dito cocktail. Maar goed, voor wat hoort wat, en dus moesten we tussendoor meedoen aan de limbodans, lambada en rock-and-roll, wat we met het grootste plezier tot een goed einde brachten. En lachen dat die Thaien deden... Tussendoor nog wat pakjes uitwisselen - die we verplicht moesten kopen in een winkel waar we op het laatste nippertje gedropt werden - wat vuurwerk afsteken en wat babbelkes en de avond was om voor we het beseften.

Een ander minpunt van ons verblijf hier was dat we ergens toch het gevoel hadden dat we op een eiland zaten. De folder liet ons uitschijnen dat we op het grootste strand van Thailand zaten (35km lang), maar de praktijk bleek wat anders. Want als we na 90min wandelen merkten dat de zee het strand doorkliefde, konden we de overkant van het strand enkel bereiken door te zwemmen. Helaas waren we daar telkenmale niet op voorzien omdat we onze rugzak, fototoetstel en geld niet op een droge manier aan de overkant konden krijgen. Dus werden we verplicht om onverwacht terug te keren en moesten we onze dag doorbrengen met een luilekkerlevendje in de zon, op het rustige witte strand, met allerlekkerste drankjes in handbereik, languit in een ligzetel, gewoon niets doen en genieten...iets waarvoor waarschijnlijk velen onder jullie nu voor zouden tekenen... . Het leven kan toch schoon zijn...

Na 7 dagen maakten we een eind aan ons verblijf aldaar en begaven we ons terug naar onze "thuisbasis"; "de Freddy" in Bangkok. De hitte in de straten van Bangkok stond in schril contrast met de lichte zeebries van Bang Saphan. Na een uurtje wandelen stonden we al helemaal in het zweet en misten we onze airco van de dagen ervoor. Het geratel van de fan in onze kamer bracht ons helemaal geen afkoeling en het geluid in de gangen van ons plekje bleef eindeloos duren. Ook dat is op reis gaan... Na drie dagen planning, verhuizen en uitstippelen van vervoer en reisroute staan we nu gelukkig vertrekkensklaar om naar Chiang Mai te reizen. Het hoge noorden...frisser...mooi...spannend...trekkings...benieuwd wat het allemaal zal worden....

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

Fotoalbums van Thailand

General (228)

28 Januari 2006 | My First Trip... | Thailand | Laatste Aanpassing 03 December 2010

  • BANGKOK. En dit is natuurlijk onze WC. Doortrekken
  • KANCHANABURI.
  • KANCHANABURI. In het JEATH-museum. Voor de cultuur
  • HUA HIN. De ingevroren vis wordt in houten bakjes

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking