Reisverhaal «waar slapen in Bangkok»

My First Trip... | Thailand | 0 Reacties 07 Oktober 2005 - Laatste Aanpassing 07 Oktober 2005

Vrslg 2

De eerste aanblik van de luchthaven van Bangkok was al veel geruststellender. Propere tapijten, brede gangen en allemaal duidelijke instructies. Bijna onmiddellijk loop je op de touristische dienst af. Met een ongekende Thaise vriendelijkheid helpen ze je direct vooruit. Het is echter opvallend hoe beperkt hun Engelse woordenschat is en hoe moeilijk ze te verstaan zijn. Bovendien kunnen de lln van MMI-Parnas na een jaar Engels toch al betere grammaticale zinnen in elkaar boksen als zij1 Ik heb mijn spreektempo dus danig laten afzwakken en probeer alle letters R al direct om te zetten in de letter L. Dat helpt ons ook vooruit!

Wij hadden dus een adres van een guesthouse op zak toen we in Belgie vertrokken (tip van een andere reiziger). Eigenwijs en vastberaden om deze plaats te vinden, trokken we er op uit, tegen het advies in van de toeristendienst. Zij hadden immers getelefonneerd op de nummers die wij meegebracht hadden, maar kregen geen gehoor of werden met een school verbonden. Maar goed, wij gingen het dus wel vinden... . Even later zaten we op de eerste beste lokale trein. Een leuke ervaring: men brengt warme maaltijden aan als je dat wenst en kleine marchants verkopen drank en zoetigheid. Na 20 min., en tegen de zachte prijs van 50 eurocent, kwamen wij aan in Bang Krauy. Trots lieten wij aan de eerste beste Thai ons adres zien. Toen die onmiddellijk het hoofd schudde en doorliep, viel onze frank/bat of euro, dat die kerels onze westerse tekens niet konden ontrafelen. Nogal wiedes want van vice versa is het net hetzelfde! Dan maar verder zelf op zoek. Spijtig genoeg was de avond al aan het vallen (18.00 = donker) wat het toch nog wat meer creepy begon te lijken. Als dan ook tegen 19.30 de pompbediende geen gehoor kreeg op de gekende telefoonnummers, moesten we toegeven dat we gefaald hadden. (Ja, Valerie en Kris, we hadden beter jullie gevolgd!). Nadat we nog op een residentiele locatie voor 750B een appartement hadden afgeslagen, stond er ons nog maar 1 ding te doen: de trein terug en nu naar centrum Bangkok. De avond was nu helemaal gevallen, het was bijna pot donker en wij moesten nog door enge straatjes door. Met alle emoties van de vorige dagen, kwamen er ook hier wat tranen van ongerustheid. Shit, waar zitten we nu, wanneer vinden we nu nog een bed, en waar ... . Nadat we nog eens iets van niets betaalden voor de trein, stonden we tegen 20.30 in Bangkok city. Gelukkig hadden we op kaart uitgezocht waar we moesten zijn zodat we na een 30tje stappen op onze bestemming moesten aankomen...weer wishful thinking...(bleek achteraf). Geen enkele straat in de buurt van het station heeft een westerse tegenhanger voor zijn Thaise naam. Echt wel een geslaagd grapje van die Thaaien. En hoe zeer je de tekens ook probeert te oncijferen, de straat die we zochten, vonden we niet. We dropen dan maar terug het station in om het ons eens te laten uitleggen. En daar ging het dus helemaal fout. Het was 21.00 en we waren klaar om in de lure gelegd te worden. Het was, volgens den Thai, een totaal fout idee om naar de plaats te gaan die wij gekozen hadden. Hij kon ons een veel betere, luxueuzere en aangenamere plaats bezorgen. Dus hapten we toe. Wat konden we anders doen, weer op onzen bek...neen, liever niet, we hadden dringend nood aan een bed. Onze eerste TUKTUK-driver probeerde ons ook nog meer te betalen dan afgesproken, maar die heeft het geweten. We betaalden een lage prijs en daarmee uit. Even later stonden we op de elfde verdieping in een alweer kale, maar grote kamer. Waar is die luxe en schoonheid die ons beloofd was... . We ploften op bed en hadden alletwee zoiets van...amai, waar zijn wij aan begonnen...snik snik... Na wat peptalk naar elkaar toe en lage doelstellingen voor de volgende dag vielen we uitgeput in slaap...

Met een serieus kloppend hartje begaven we ons de volgende dag op straat. We planden een tochtje van 10 min naar het groot warenhuis. "Hello sir, we're you go..." werd ons langs alle kanten toegeroepen. De tuktukboys zagen weer wat geld lopen. Maar deze keer hadden ze geen succes. We liepen kordaat door. Onze eerste overwinning. Elke stap die we verder zette, voelden we ons beter. De mensen laten je volledig met rust, je doet gewoon je ding. Enkel die Tuktukboys komen naast je rijden en blazen daarna hun vies grijze uitlaatdampen in je gezicht als we ook hen weer wegstuurden.

De super grote winkel was een verademing. Onvoorstelbaar hoe alles hier goedkoop is: een brood, 4 bananen, een pot confituur, 5 liter water: alles aan nog geen 50 eurocent per artikel! Bij deze hadden we ons duur hotel (20euro voor een nacht, met ontbijt, voor ons beide)gecompenseerd. En zo wonnen we steeds meer en meer ons goed gevoel... ja, stilletjes kwamen we tot ons zelf!

De volgende dag besloten we om een aangenamere overnachtingsplaats te zoeken. We informeerden ons naar de busprijzen en routes. Het is precies hoogs eigenaardig om als tourist een bus te nemen, maar ja, dat is gewoon de manier hoe wij willen reizen. Voor nog geen 10 BEF werden we naar de andere kant van de stad gereden en vonden we het heerlijke guesthouse dat we gekozen hadden uit de Lonely Planet.
Bij deze (vrijdag 7/10 om 15.30 plaatselijke tijd) kan de vakantie echt beginnen. We beginnen voor het eerst te genieten...ondanks de eerste moessonbui die hier nu uitvalt.

 

 

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

Fotoalbums van Thailand

General (228)

28 Januari 2006 | My First Trip... | Thailand | Laatste Aanpassing 03 December 2010

  • En zo vertrokken we voor de 65 km-lange "raftingto
  • Douchen met Ot.
  • CHIANG MAI.
  • AYUTTHAYA. Deze tempels zijn zijn 400 jaar oud en

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking