Reisverhaal «Wet-swetty Thailand»
My First Trip...
|
Thailand
|
0 Reacties
12 Oktober 2005
-
Laatste Aanpassing 12 Oktober 2005
Een uur en 15 minuten rijden in de krakemikkelige bus nummer 47 voor een afstand van zowat 5-6 kilometer. Dat is Bangkok. Maar eigenlijk gaven we er niet om...bij het opstappen van de bus kwamen de eerste regendruppels op ons af. Eindelijk had de cnn website het bij het rechte eind en kwamen er de voorspelde thundershowers. De reizigers schoven, ondanks de hitte (geschat rond de 34 graden), een voor een de ruiten van de bus dicht om toch wat droog te zitten. Het werd deftig donker buiten en het verkeer slibde dicht. Wat later gingen de hemelsluizen helemaal open. De straten veranderden in beekjes. De anders wild rijdende brommertjes, die zich normaal als koningen op de weg begeven, parkeerden zich een voor een aan de kant. Te veel regen. Het leven op stoep viel volledig stil. De plaatselijke commercanten (eetkraampjes, schoenmakers, meubelfabrikanten, naaisters, ...)op straat deden plots geen zaken meer en verdwenen uit het straatbeeld. De voetgangers namen plaats onder alles wat als beschutting kon dienen. In de zijstraatjes zagen we het water enkelhoog stijgen. In de hoofdstraten konden de stoepranden het overtollige water nog net aan. Ons ritje eindigde voor onze seven-eleven (de naam van de plaatselijke winkeltjes die ons van het nodige voedsel voorzien). Snel namen we onze poncho ter hand en liepen vervolgens, haast als enige levende wezens, op straat (en dat waar je je normaal een weg moet banen tussen mens, dier en kraampje door). Het gaf ons echter een heerlijk gevoel. De warme regen tikkelde vrolijk op ons lijfken en we waren wat blij dat we uit die tjokvolle zweetbus waren... . Toen we wat later in onze kamer aankwamen had de moesson zich ook daar een weg gevonden. Een dikke emmer water hebben we samen opgedweild, maar dat deerde ons niets. This is Asia you know... Als we kort daarna ons lijf afkoelde met het douchwater zonken we daarna blij, maar moe, neer op ons bed.
Want een contrast met onze rustdag in de groene long van Bangkok. Rustig op het gras de krant lezen, wat keuvelen, bekomen van de drukte van de stad. Af en toe werden we opgeschrikt door een viervoetig plaatselijk beest (zie foto's). Liesbeth was er meteen door gefascineerd en riep hem/haar meteen uit tot 'vriend van de dag' En dat is niet evident. Mijn voorkeur gaat uit naar onze portie dagelijkse Thaien die hun beste Engels bovenhalen om met ons een gesprek aan te knopen: (je zou alle r-en in volgende tekst door een l moeten vervangen om een klein idee te krijgen van het taaltje) Hi, sir. We're are you from. How long in Bangkok. I'm teacher or I learn English from book (goed boek moet dat zijn!) - We're you go next. Where you stay. It was nice to meet you...I hope to see you again. Heerlijk toch! Je moet daarbij bedenken dat wij rustig op een bankje zaten of op het gras lagen en dat er dan plots naast je een kereltje zijn stretchoefeningen komt doen na zijn, waarschijnlijk dagelijks, rondje lopen in het park. Bovendien waren de bijhorende verleidelijke heupbewegingen en fantastische mimiek van deze toekomstig atleet een streling voor het oog. Ja het heeft iets sympathiek, schattigs zelf.
Bangkok lijkt nu voor ons na 7 dagen de meeste van zijn geheimen prijsgegeven te hebben. Onze wellicht eerste portie Wats (de naam voor hun tempels) is ons zeer goed bevallen. Thuis in de boekjes vonden we er alles wat kitcherig uitzien. In de realiteit echter is alles van ongekende schoonheid. Het doet je respect krijgen voor al die uren handarbeid die men moet gestoken hebben om bv. de 65 meter hoge Wat Arun met Chinees porselein te bedekken met stukjes van ongeveer 3 op 3 cm. ]
Ons boottochtje op de Chao Praya van gisteren was wellicht ons eerste hoogtepunt. Met wat geduld en speurwerk konden we de oorspronkelijke prijs van, omgerekend 18 euro per persoon, laten zakken tot 1 euro per persoon. Het enige wat we moesten toegeven was dat we onze boot moesten delen met een 25 tal Thaien. Maar daar doe je het toch gewoon voor! Tussen de mensen zijn, liefst niet als toerrist opvallen. Na een uur varen in de Klongs (kleine kanaaljtes) waren er ons ontelbare mooie paalwoningen, stevige golfplaten-huisjes, krotten of zelf enig mooie teakhuizen gepasseerd. Het leven in en rond het water is een huizenhoog contrast met dat van de stad zelf. Hier heerst rust, stilte en ontplooit de natuur zich op z'n mooist. Bij aankomst, in een piepklein dorpje, werden we al gauw bekeken door de spelend kindjes van de straat. Het was enig om zien hoe ze stilletjes naar ons toeslopen en ons een voor een een handje kwamen schudden om vervolgens giechelend weg te crossen. De oudste van de hoop, we schatten ze een jaar of 5, kwam even later terug met in haar armen haar jongste broertje van enkele maanden oud. Hij mocht de attractie van de dag natuurlijk ook niet missen! Het waren leuke ervaringen en het deed ons al uitkijken naar de rest van Thailand...de natuur...de mensen...
Opgaande in vorige fijne ervaring zou ik bijna het meest stressy-moment vergeten te vermelden: de snakefarm! Wie ooit in Bangkok is geweest en dit gemist heeft, moet enkel hiervoor teruggaan. Bangelijk!!! Op pakweg twee meter voor je voeten leggen ze de ene giftige slang of wurgslang na de andere en dan... de beestjes maar opjutten. Sissend, blazend en zichtbaar geirriteerd krullen de slangen zich naar hun belagers. Op elk moment konden ze toeslaan en de slangenhoeder van passend antwoord voorzien. De spanning onder de toeschouwers was groot. Het was bang afwachten wat er gebeuren ging en hoe de dierenvriend die giftig cobra uberhaupt terug te pakken zou krijgen. Met ongziene behendigheid lukte het hem wat later toch. Toen de man, die wij meer dan gek verklaarde, na slang 5 of 6 zijn hand liet zien, konde wij slechts 4 vingers tellen. Zijn lievelingsbeestjes hadden hem ooit van een vinger ontdaan. Maar,niet getreurd hij bleef de beestjes als zijn trouwste vrienden beschouwen. Na al die agressie, spanning en show was het aan het publiek om de held uit te hangen. En zoals je op de foto's kan zien, heeft Liesbeth zich helemaal laten verleiden door een wurg-python. Was ik wat blij dat het beestje Liesbeth nog teruggaf na deze verleidingsdans...
Zo ronden we Bangkok voorlopig af...morgen trekken we echt even naar de zee. Niet naar een of ander toeristeneiland of de Jamesbondbaai, maar naar hopelijk een rustig plekje voor een zalig plonske in het water om het vuil van Bangkok even van ons af te schudden!